• I. (Ενεργ.) ενώνω, συνταιριάζω:
  • ομώνει τα (ενν. η φύσις τα πράγματα τα ξεχωρισμένα) ομού εις ένα κορμί και εις μίαν υπόστασιν και εις μίαν δύναμιν (Καρτάν., Π. Ν. Διαθ. φ. 17^r).
• II. Μέσ.
  • 1) Ενώνομαι, συνδέομαι:
    • η συνδρομή οπού γίνεται των δύο ουσιών (ενν. του Θεού και της γής) … και ομώνονται και γίνεται ο άνθρωπος (αυτ. φ. 63^r).
  • 2) Είμαι όμοιος, μοιάζω:
    • δεν ομώνονται (ενν. τα άστρα) με κανένα από … τα τέσσαρα στοιχεία (αυτ. φ. 18^r).

[<επίρρ. ομού + κατάλ. ‑ώνω ή αρχ. ομόω]