• Ά Αμτβ.
  • 1)
    • α) Χάνω τις αισθήσεις μου, λιποθυμώ:
      • λιποθυμώ και ολιγωρώ εκ της πολλής μου πείνας (Προδρ. III 105 χφφ GM κριτ. υπ.· Φλώρ. 1317)·
      • (με υποκ. τη λ. ψυχή):
        • (Φλώρ. 1519)·
    • β) χάνω τις δυνάμεις μου, εξαντλούμαι, υποφέρω· λιγοψυχώ·
      • (από πόνο):
        • όταν ουν πονεί ο άνθρωπος τους οδόντας αυτού, ουχ υπομένει, αλλ’ ολιγωρεί (Ναθαναήλ Μπέρτου, Ομιλίαι XIII 10)·
      • (από ερωτικό πόθο):
        • ο πειρασμός του πόθου … κάμνει τα τα μέλη μου όλα και 'λιγωρούσι (Φαλιέρ., Ιστ. 567).
  • 2) Ανυπομονώ, αδημονώ:
    • Ανάμενε, μη ολιγωρείς … διότι ο πόθος εις ψυχήν υπομονήν φυτρώνει (Λίβ. Sc. 26).
• Β́ Μτβ.
  • 1)
    • α) Επιθυμώ πολύ κ.:
      • πλούτον ποθεί … και ολιγωρά (Φλώρ. 1371)·
    • β) (με αντικ. πρόσωπο) επιθυμώ, ποθώ κάπ. ερωτικώς:
      • Τέχνη γυναικός δολεροκακομάγου την κόρην τήν ολιγωρείς θέλει σε αποξενώσει (Λίβ. Sc. 1528)·
    • γ) (με την πρόθ. για + αιτιατ.) ανυπομονώ, λαχταρώ για κ.:
      • Όλοι για την ξεφάντωσιν του πόθου 'λιγωράτε (Φαλιέρ., Ιστ. 457)·
    • δ) (με την πρόθ. για + αιτιατ. προσώπου) υποφέρω, «πεθαίνω» από την επιθυμία μου για κάπ.:
      • Μα 'ναι ποτέ να μ’ αγαπάς … εσύ που δείχνεις και ψοφάς και ολιγωρείς για μένα; (Φαλιέρ., Ιστ. 464 κριτ. υπ).
  • 2)
    • α) Υποφέρω, στενοχωριέμαι για κ.:
      • διά πόθον τόν ολιγωρείς, πολλάκις αν πονέσεις, να αρνήσεσαι τον έρωταν (Λίβ. Sc. 2838)·
    • β) (με την πρόθ. εις + αιτιατ.) συμπονώ, συμπάσχω για κ.:
      • ολιγωρώ εις τά θλίβεσαι (Λίβ. Sc. 721).

[αρχ. ολιγωρέω. Η λ. και σήμ.]