• Ά Μτβ.
  • 1)
    • α) Ελαττώνω, μειώνω (σε αριθμό, ποσότητα ή ένταση):
      • να αποστείλω εις εσάς το αγρίμι του χωραφιού … και να ολιγοστέψει εσάς (Πεντ. Λευιτ. XXVI 22 (έκδ. ολιγοστρέψει)· Νεκταρ., Ιεροκοσμ. Ιστ. 111)·
      • Δώσε τους υπομονήν … και ολιγόστευσε τες θλίψες (Χριστ. διδασκ. 440)·
    • β) (προκ. για χρόνο) μειώνω σε διάρκεια, συντομεύω:
      • (Μαλαξός, Νομοκ. 410).
  • 2) Αφαιρώ μέρος από κ.:
    • μη προσμίξετε ιπί το πράμα ος εγώ παραγγέλνω εσάς και μη ολιγοστέψετε από αυτό (Πεντ. Δευτ. IV 2).
  • 3) Στερώ, αποστερώ:
    • (Πεντ. Έξ. XXI 10).
• Β́ Αμτβ.
  • 1)
    • α) Ελαττώνομαι, μειώνομαι (σε αριθμό, ποσότητα ή ένταση):
      • συχνώς πολεμούμενοι οι τα μέρη ταύτα οικούντες χριστιανοί ολιγόστεψαν πολλά (Νεκταρ., Ιεροκοσμ. Ιστ. 254)·
      • όλα τα πράγματα, όταν ξοδιάζονται, λιγοστεύουσι (Θεματογραφία 20· Θησ. Ί [16³])·
    • β) (προκ. για συναίσθημα):
      • πότ’ έχουν φόβον μέσα τους και πότε λιγοστεύει (Θησ. Ζ́ [113⁷]).
  • 2) Ελαττώνομαι ως προς κ.·
    • (εδώ) ανακουφίζομαι:
      • να είδ’ αυτό το πρόσωπον τ’ όμορφον … 'πέ τους πόνους μου δαμί να λιγοστέψω (Θησ. Γ́ [82⁸]).
  • 3) Αφαιρούμαι (από ένα σύνολο):
    • να ολιγοστέψει η κλερονομιά τους από την κλερονομιά των γονεών μας (Πεντ. Αρ. XXXVI 3).
  • 4) (Μεταφ., προκ. για την ψυχή) χάνω τις δυνάμεις μου:
    • (Θησ. Γ́ [79⁷]).

• Τριτοπρόσ. σε ιδιάζ. χρ. (προκ. να δηλωθεί η ανάγκη σε μάννα των Εβραίων):
  • εμέτρησαν με το μέτρο και δεν επέρσεψεν οπού πληθαίνει και οπού ολιγοστεύγει δεν έλειψεν (Πεντ. Έξ. XVI¹⁸).

[<επίθ. ολιγοστός + κατάλ. ‑εύω. Ο τ. λι‑ στο Somav. (όπου και τ. λιγοστεύγω) και σήμ. Η λ. στο Somav. (λ. λι‑) και σήμ. ποντ.]