• Ά Μτβ.
  • 1)
    • α) Φυγοπονώ, τεμπελιάζω:
      • (Χρον. Τόκκων 1374)·
      • Μην οκνήσεις … να έλθεις (Διγ. Άνδρ. 363¹⁷)·
    • β) αμελώ, παραμελώ:
      • γράφε, μη οκνήσεις τας γραφάς (Λίβ. Esc. 1364).
  • 2) Αποφεύγω κ. από φόβο:
    • τον πόλεμον οκνούσιν (Καλλίμ. 1055).
• Β́ Αμτβ.
  • 1)
    • α) Αμελώ:
      • Μηδέν οκνείς και κάμε το (Φαλιέρ., Ιστ. 421)·
    • β) αδιαφορώ:
      • ανέν και δεν οκνήσει, όποιος διαβάσει το χαρτί εμέ να μακαρίσει (Δαρκές, Προσκυν. [147]).
  • 2) Φοβούμαι, διστάζω, λιποψυχώ:
    • Τω σολνταδών … λέγει να μην οκνήσου (Τζάνε, Κρ. πόλ. 242¹¹).

[αρχ. οκνέω. Η λ. και διάφ. τ. και σήμ. ιδιωμ.]

• Με νωθρότητα:
  • ανεργώς και οκνώς (Λουκάνη, Ομήρ. Ιλ. Εξήγ. μ (έκδ. εκνώς)).

[<επίθ. οκνός]