• I. Ενεργ.
  • 1) Αντιτάσσομαι, εναντιώνομαι:
    • φοβούμενος να μη βυθιστώ …, εναντιώνοντας του προνοητικού όμματος του … Θεού (Βελλερ., Επιστ. 54^20‑1).
  • 2) Αποκρούω, αντιστέκομαι:
    • Κανείς δεν ήτονε καλός να τον εναντιώσει (ενν. τον Τούρκο) (Τζάνε, Κρ. πόλ. 168⁹).
• II. Μέσ.
  • Α´ Μτβ.
    • 1) Παραβαίνω:
      • είτις εναντιωθεί τά ’ντιβολώ και γράφω (Αξαγ., Κάρολ. Ε´ 1401).
    • 2) Αμφισβητώ:
      • (Μορεζίν., Κλίνη Σολομ. 405).
    • 3) (Προκ. για εχθρό) απωθώ, αποκρούω:
      • διά … να εναντιωθεί των εχθρών (Σουμμ., Ρεμπελ. 158).
  • Β´ Αμτβ.
    • 1) Φέρνω αντιρρήσεις, αντιτάσσομαι, εναντιώνομαι:
      • αν και ήθελα εναντιωθώ …, ουδέν ήθελα επιτελειώσω (Βελλερ., Επιστ. 54¹⁸).
    • 2) Αντιστέκομαι:
      • οπόταν έχεις εις την σάρκα πόλεμον … και συ εναντιωθείς ανδρείως με νηστείες (Μαρτύρ. αγ. Νικολ. 168^262‑3).
    • 3) Διαμαρτύρομαι, αγανακτώ:
      • (Μορεζίν., Κλίνη Σολομ. 432).

[<εναντιούμαι. Το μέσ. και σήμ. Η λ. το 12.(;) αι. (LBG) και στο Somav.]