• (Ενεργ. και μέσ.)
  • 1) Σπλαχνίζομαι, λυπάμαι· βοηθώ:
    • (Πανώρ. Δ´ 344), (Θησ. (Foll.) I 91)·
    • να ’ρίσεις να τους σκοτώσουν όλους … και μεν ελεμονηθείς κανέναν (Μαχ. 16¹).
  • 2) Βοηθώ κάνοντας ελεημοσύνη:
    • οπού ελεημονά πτωχόν, αυτός τον Θεόν δανείζει (Ντελλαπ., Ερωτήμ. 2340).

• Η μτχ. ελεμονούσα ως επίθ. = σπλαχνική:
  • ελεμονούσ’ αφέντρα (Θησ. Θ´ [77¹]).

[<επίθ. ελεήμων. Η λ. το 12. αι. (LBG), στο Βλάχ. και σήμ. κρητ.]