Combined Search
| 1 item total | << First < Previous Next > Last >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- στουμπώνω [stumbóno] Ρ1α μππ. στουμπωμένος : (οικ.) 1. για κτ. που βου λώνει, που φράζει: Στούμπωσε η καπνοδόχος και δεν τραβάει. Στούμπωσε ο σωλήνας / η αποχέτευση. || κάνω κτ. να βουλώσει, να φράξει. 2. στουπώνωI. 3. (μτφ.) τρώω πολύ μεγάλη ποσότητα φαγητού και έχω έντο νο το αίσθημα του κορεσμού, συνήθ. με φαγητό που δε θεωρείται εκλεκτό: Στούμπωσα, δεν μπορώ να φάω πια ούτε μπουκιά. || κάνω κπ. να στουμπώσει: Mας στούμπωσαν με τις μακαρονάδες.
[στούμπ(ος) -ώνω `παραγεμίζω με τη χρήση στούμπου΄]
