• 1)
  • α) Ξεθάβω (νεκρό):
    • (Νεκταρ., Ιεροκοσμ. Ιστ. 290)·
  • β) κάνω να φανερωθεί κ. χωμένο μέσα στη γη:
    • εξέχωσεν (ενν. η θάλασσα) … κτίσματα ελληνικά (Διήγ. πανωφ. 57)·
  • γ) ξεθάβω από ερείπια κάπ. (νεκρό ή ζωντανό), ξεπλακώνω:
    • (Άσμα σεισμ. 8), (Μορεζίν., Κλίνη Σολομ. 409).
• 2) (Μεταφ.) αποκαλύπτω, φανερώνω κ.:
  • εκείνο που 'τονε χωστό με λόγια να ξεχώσει (Ερωτόκρ. Β́ 2310).

[<στερ. ξε‑ + χώνω. Πβ. αρχ. εκχώννυμι. Η λ. στο Somav. και σήμ.]