• Ά Αμτβ.
  • 1)
    • α) (Ενεργ. και μέσ.) λουφάζω, κρύβομαι:
      • εμούλωσεν ως όφης εις την τρύπα (Χρον. Τόκκων 513)·
      • εμουλώξαν εις την κάπαν αποκάτω (Χρησμ. X 5· Προδρ. I 127)·
    • β) επαναπαύομαι, ησυχάζω:
      • πάντα επεθυμούσαν την γην της επαγγελίας και ποττέ δεν εμουλλώσαν (Μαχ. 10⁶).
  • 2)
    • α) Μένω σιωπηλός, σωπαίνω:
      • (Κυπρ. ερωτ. 2²⁶)·
      • εκείνοι οπού λαλούν τόσον κακόν … ήθελαν ποίσειν καλλιότερα … να μουλλώσουν (Άνθ. χαρ. (κυπρ.) 86)·
    • β) καταπαύω τη διένεξη· συμφιλιώνομαι:
      • εγίνην μεγάλη ταραχή ανάμεσα τους Γενουβήσους και του ρηγός και κακά εμουλλώσαν (Μαχ. 626³²).
• Β́ Μτβ.
  • 1) Σκύβω· συστέλλω, «μαζεύω»:
    • εμούλωσε την κεφαλήν (Ερωτόκρ. Ά 1313)·
    • το κορμί μουλώνει (Ερωτόκρ. Β́́ 1151).
  • 2) Χαμηλώνω:
    • μουλώνου τα κοντάρια τως (Ερωτόκρ. Β́ 1900).
  • 3) Κρύβω, αποσιωπώ:
    • μουλλώννω τον αμέτρητόν μου πόνον (Κυπρ. ερωτ. 120¹· Μαχ. 220²⁹).
  • 4) Παύω, σταματώ κ.:
    • το κλάμαν να μουλλώσω (Κυπρ. ερωτ. 90⁶).
  • 5) Κάνω κάπ. να καταπαύσουν τη διένεξη, ησυχάζω:
    • να τους μουλλώσω και να τους μερώσω μετά σας (Μαχ. 396³⁰).

• Η μτχ. παρκ. ως επίθ. =
  • 1) Μαζεμένος (από φόβο), ζαρωμένος:
    • εφοβήθηκαν … κι εστέκαν μουλωμένοι (Αλεξ. 880).
  • 2) Σιωπηλός, αμίλητος:
    • Ο πόθος με τα πάθη μου παινάται και θέλει να παθιάζω μουλλωμένος (Κυπρ. ερωτ. 23¹⁰· 112³).
  • 3) Κρυφός, μυστικός:
    • το πάθος μου μην στέκεις μουλλωμένον, βάλε βουργά φωνές όσες να σώσεις (Κυπρ. ερωτ. 2²⁹).

[<*μυλλόω (<επίθ. μυλλός, Ησύχ.). Ο τ. στο Meursius (‑ειν) και σήμ. κυπρ. Η λ. στο Βλάχ. και σήμ.]