• I. Ενεργ.
  • 1) Κομματιάζω κ.:
    • να καθυβρίζουν τους σταυρούς, να τους κατατσακίζουν (Ανακάλ. 65).
  • 2) Αθετώ, καταπατώ:
    • γυνή τον νόμον τον παλαιόν εκατατσάκισέν τον (Ντελλαπ., Ερωτήμ. 1973).
  • 3) Δέρνω, ξυλοκοπώ:
    • κοπανισμένοι και κατατσακισμένοι εγύρισαν εις την βασίλισσαν (Μπερτόλδος 26).
• II. Μέσ.
  • 1) Συντρίβομαι:
    • αν σήμερον οι ελπίδες μου δεν κατατσακιστούσι ως το γιαλί (Σουμμ., Παστ. φίδ. Γ´ [25])·
    • έφυγον εντροπιασμένοι και κατατσακισμένοι (Εγκ. αγ. Δημ. 109¹⁶⁶).
  • 2) Tαπεινώνομαι:
    • (Χριστ. διδασκ. 442).

[<πρόθ. κατά + τσακίζω. Η λ. και σήμ.]