• I. Ενεργ.
  • Α´ Μτβ.
    • 1)
      • α) Έχω εμπιστοσύνη σε κάπ. ή σε κ.:
        • μη πολλά θαρρεύεις τον Μπάσταν (Παλαμήδ., Βοηβ. 1303· Χρον. Μορ. P 4926)·
      • β) εμπιστεύομαι κ. σε κάπ.:
        • θάρρεψέ μου το να ζεις (Στάθ. Α´ 227).
    • 2) Ενθαρρύνω, δίνω θάρρος σε κάπ.:
      • να μας θαρρεύσει (ενν. ο Απόστολος) περισσότερον (Χριστ. διδασκ. 107).
    • 3) Νομίζω, πιστεύω κ.:
      • καράβι το εθάρρεψαν, όλοι ελαθαστήκαν (Αιτωλ., Μύθ. 109⁴).
  • Β´ (Αμτβ.) παίρνω θάρρος:
    • απάνω ’ς τέτοιον λογισμόν εθάρρευσεν ατός του (Θησ. Δ´ [39⁵]).
• II. Μέσ.
  • Α´ Μτβ.
    • α) εμπιστεύομαι κ. σε κάπ.:
      • πε το λοιπόν και μη δειλιάς, θαρρέψου το κι εμένα (Θυσ. 122)·
    • β) εμπιστεύομαι κάπ.:
      • γυναίκα μηδέν θαρρευτείς (Δεφ., Λόγ. 704).
  • Β´ (Αμτβ.) παίρνω ή έχω θάρρος:
    • (Δεφ., Λόγ. 438).

• Η μτχ. παρκ. θαρρεμένος ως επίθ. =
  • 1) Άφοβος:
    • να πηγαίνομεν θαρρεμένοι έμπροσθεν του Θεού (Χριστ. διδασκ. 94).
  • 2) Σίγουρος:
    • τούτο ας είσαι θαρρεμένη κι έχε πληροφορία (Ch. pop. 245).

[<ουσ. θάρρος + κατάλ. ‑εύω. Ο τ. στο Βλάχ. και σήμ. κρητ. Η λ. στο Somav. και σήμ. ιδιωμ.]