• 1) Ζεματίζω· καίω:
  • ψιχίτσας ζεματίσετε μικράς εις το γαβάθιν (Προδρ. IV 594)·
  • Των κόλακω τα στόματα θέλουν να ζεματίσουν (Τζάνε, Κατάν. 419).
• 2) (Μεταφ.) προξενώ σε κάπ. μεγάλη και ξαφνική στενοχώρια:
  • ωσά ζεματισμένος σηκώνομαι (Φορτουν. Α´ 254).

[<ουσ. ζέμα + κατάλ. ‑ίζω. Η λ. το 10.-11. αι. (LBG), στο Du Cange (λ. ζέμα) και σήμ.]