• I. Ενεργ.
  • 1) Διαχειρίζομαι, τακτοποιώ:
    • τό έχει … καλά να το διανεύγει (Φορτουν. Α´ 7 κριτ. υπ).
  • 2) Έρχομαι σε σχέσεις, σχετίζομαι:
    • με άλλους ναύτες γέροντες εσμίξει και διανέψει (Σαχλ., Αφήγ. 306).
  • 3) Συνεννοούμαι με νεύματα:
    • αυτός τους εδιάνευε και απέμεινε βουβός (Μάξιμ. Καλλιουπ., Κ. Διαθ. Λουκ. α´ 22).
• II. Μέσ.
  • 1) Ζω, περνώ τον καιρό μου:
    • διανεύεται απραγμόνως (Ευγ. Γιαννούλη, Επιστ. 144²⁷).
  • 2) Συμπεριφέρομαι:
    • βλέπω σε να διανεύεσαι με θαυμαστήν εγνώρα (Φαλιέρ., Ιστ. 460).

[μτγν. διανεύω. Η λ. και ο τ. και σήμ. ιδιωμ.]