• I. Ενεργ.
  • α) Διανέμω, μοιράζω:
    • ο βασιλεύς ώρισεν, ίνα … παν βρώσιμον διαμερίζειν κατ’ οίκον (Ψευδο-Σφρ. 404¹⁹)·
  • β) χωρίζω, διαιρώ:
    • διαμερίζει τα μέρη της γραμματικής και θεωρεί τα εις έξι (Ντελλαπ., Ερωτήμ. 852).
• II. Μέσ.
  • Α´ Αμτβ.
    • α) Χωρίζομαι σε ομάδες:
      • διαμερισθέντες, ο μεν ο βασιλεύς συν τῳ Ιωάννῃ …, ο δε μέγας δούκας εν τῃ Βασιλικῄ Πύλῃ (Δούκ. 355¹⁷)·
    • β) διασκορπίζομαι:
      • ως εύρον αυτούς διαμεμερισμένους …, ενίκησαν (Ιστ. πολιτ. 46^9‑10).
  • Β´ Μτβ.
    • α) Μοιράζομαι κ. με άλλους:
      • Εδιαμερίστησαν οι θειοί σου την Κύπρον (Μαχ. 448³⁵)·
    • β) διαιρώ, μοιράζω:
      • τον λαόν της πόλεως διεμερίσατο (Ιστ. Ηπειρ. XX^2‑3 κριτ. υπ).

[αρχ. διαμερίζω. Η λ. και σήμ. λόγ.]