• Φωνάζω, κραυγάζω:
  • της ζωής στερούμενα (ενν. τα ζώα) έκαστον τότ’ εβόα (Κορων., Μπούας 25)·
  • (μεταφ.):
    • το αίμαν του βοά εις εμέ (Χούμνου, Κοσμογ. 196).

[αρχ. βοάω. Η λ. και σήμ.]

• (Προκ. για την αρχαία Θήβα) που κτίστηκε, που ιδρύθηκε από έναν βοώτη, δηλ. τον Κάδμο:
  • μηδέ το βοωτίκτιστον άστυ προσκατασκάψῃς (Βίος Αλ. 2291).

[<επίθ. βοόκτιστος του Ψευδο-Καλλισθένη (DGE, L‑S Suppl.) με αντικατάσταση του α´ συνθ. από το αρχ. ουσ. βοώτης για μετρικούς λόγους· πβ. και τ. Βοωτός του εθν. Βοιωτός (DGE, στη λ.)]