• 1) Φρουρώ:
  • απάνω εις τα τειχία διά να βιγλίζουνε (Χρον. σουλτ. 85⁷).
• 2) Εποπτεύω, διοικώ:
  • όσον να βάλει εις αυτούς αυθέντας να βιγλίζουν (Σταυριν. 770).
• 3) Καιροφυλακτώ, παραφυλάω:
  • φύγετε ογλήγορα, ’τί αφέντης μου βιγλίζει (Γαδ. διήγ. 77).
• 4) Παρακολουθώ με το βλέμμα· επιτηρώ:
  • να βάλει ανθρώπους να τον βεγλίσουν (Συναδ. φ. 49^ν).
• 5)
  • α) Κοιτάζω, αντικρίζω, βλέπω:
    • Εβίγλισεν ο ταπεινός δεξιά και αριστερά του (Ανακάλ. 30· Ασσίζ. 330⁹), (Σπαν. O 59)·
  • β) καμαρώνω:
    • κυρά μου, στα να σε βιγλίσω (Κυπρ. ερωτ. 45¹)·
  • γ) αγριοκοιτάζω:
    • Αυτός, σαν ήτον άτυχος, πάντα εβίγλιζέ με (Γαδ. διήγ. 333).
• 6) Βρίσκω, επιτυγχάνω:
  • πέτε μου … πού την ’λεμοσύνην να βιγλίσω (Κυπρ. ερωτ. 103³³).
• 7) Εξετάζω, ερευνώ:
  • οι κριτάδες εντέχεται να βιγλίσουν επάνω εις το αυτόν έγκλημαν (Ασσίζ. 330²¹).
• 8) Επιθεωρώ:
  • ποίσε και βίγλισε όλον το κάστρον καταληπτώς (Μαχ. 508¹⁹).
• 9) Διαπιστώνω:
  • Πως έχασες την δόξαν δεν βιγλίζεις (Κυπρ. ερωτ. 94²³).
• 10) Αποφασίζω:
  • είμαι ότοιμος να ποίσω εκείνον τό να βιγλίσει η αυλή (Ασσίζ. 197¹³).

[<ουσ. βίγλα + κατάλ. ‑ίζω. Πβ. παλαιότ. βιγλεύω (4. αι., DGE, LBG, ΙΛ). Η λ. το 10. αι. (LBG) και σήμ. ιδιωμ.]