• ① behave arbitrarily, cavalierly, or whimsically, take liberties:
  • εναντίον του έργου αυθαιρετούν και οι δυο πρωταγωνίστριες (Athanasiadis-N) |
  • ανάγκη λοιπόν να αυθαιρετήσει η φαντασία και να το φανταστεί [το καράβι] ανθισμένο ολόκληρο (id.) |
  • δεν αυθαιρετούμε λοιπόν που την αναγνωρίσαμε [την ποιητική διαλεκτική] και στους πρώτους στίχους του έπους (Maronitis)

• ② abuse one's authority or power, commit highhanded acts:
  • αρκετοί αστυνομικοί αυθαιρετούν από εμπάθεια εναντίον πολιτών συγκεκριμένης πολιτικής τοποθετήσεως |
  • η πολιτεία ομολόγησε ότι αυθαιρετούσε αντισυνταγματικά |
  • τ' αφεντικό αυθαιρετούσε κι έβαζε παραπάνω στο δικό του μερτικό (Loukatos)

[fr kath (neol: Koumanoudis) αυθαιρετώ, der of αυθαίρετος]

• arbitrarily, capriciously, highhandedly (syn in αυθαίρετα):
  • η δυναστεία .. διορίζει ~ πρωθυπουργούς της αρεσκείας της (Petsalis) |
  • θα απομάκρυνε ~ τον εκλεκτό του λαού από την εξουσία (Roussos)

[fr kath αυθαιρέτως ← MG, PatrG ← K (also pap), der of αὐθαίρετος]