• I. Eνεργ.
  • 1) (Mεταφ.) κάνω κάπ. να χάσει τις αισθήσεις του, τον «πεθαίνω»:
    • τόν απενέκρωσεν, κυρά μου, το χαρτί σου (Λίβ. Esc. 1798).
  • 2) (Aμτβ.) γίνομαι σαν νεκρός, αναίσθητος:
    • τα μέλη απονεκρώσασι (Eρωτόκρ. Δ´ 1914).
• II. Mέσ.
  • 1) Πεθαίνω (κυριολ.):
    • βάνω το εις το δακτύλιν μου και ευθύς απενεκρώθην (Λίβ. N 2242).
  • 2) Γίνομαι σαν νεκρός, αναίσθητος:
    • ο λύκος σαν την ήκουσε, όλως απενεκρώθη (Γαδ. διήγ. 181).

• H μτχ. παρκ. ως επίθ. = νεκρός:
  • (Φλώρ. 704).

[μτγν. απονεκρόω. H λ. και σήμ.]

• ① deprive of vitality or spirit, make lifeless, kill, deaden (syn νεκρώνω, near-syn σκοτώνω):
  • η νέα συβαριτική ζωή απονέκρωσε την υπερευαισθησία μου (Karagatsis) |
  • η απολλώνια μορφή φυλακίζει το διονυσιακό τρικύμισμα, το απονεκρώνει (Thrylos, adapted) |
  • ό,τι στη φράση μας μέσα είναι ζωντανό και πάλλεται από δύναμη το συντακτικό το απονεκρώνει (Kakridis)

• ⓐ bring to a standstill, hold up, kill, deaden (syn νεκρώνω, near-syn ακινητοποιώ 1):
  • μπορούσαν να παρεμποδίζουν ή ν' απονεκρώνουν τις συγκοινωνίες (Vacalop) |
  • η οικοδομική δραστηριότητα απονεκρώνει τα κεφάλαια (Psathas)

• ② mi απονεκρώνομαι lose one's vitality or spirit, die (off), languish (syn νεκρώνω, νεκρώνομαι, near-syn πεθαίνω):
  • απονεκρώνεται η ελπίδα, το γενετήσιο ένστικτο |
  • μερικά βασικά προβλήματα του πνεύματος διατρέχουν σε μάκρος τον καιρό χωρίς να γερνούν και να απονεκρώνονται (Chatzinis)

• ⓑ come to a standstill, be still, die (syn νεκρώνομαι, near-syn ακινητοποιούμαι):
  • το όργανο απονεκρώνεται, αν τμήμα του αγωγού βουλώσει |
  • το εμπόριο κοντεύει να απονεκρωθεί |
  • μια σιωπή απλωνόταν ολούθε, σα ν' απονεκρώθησαν μονομιάς τα πάντα (Plaskovitis)

[fr postmed, MG απονεκρώνω ← K ἀπονεκρῶ (-όω)]