• 1) (Προκ. για πρόσωπο ή πράγμα) ξεχνώ, λησμονώ εντελώς:
  • απολησμόνησες τα χθεσινά σου λόγια (Διγ. Esc. 849· Eρωτοπ. 67).
• 2) Eγκαταλείπω κάπ. ή κ.:
  • της νύκτας τα γυρίσματα να τ’ απολησμονήσεις (Σαχλ. A´ PM 54).

[<πρόθ. από + λησμονώ. H λ. τον 9. αι. (Lampe, ‑έω· βλ. και LBG) και σήμ. ιδιωμ.]

• ① trans forget completely (syn αποξεχνώ 1):
  • τον κοίταζε κι απολησμονούσε και της ζωής της την ερμιά και τη μοναξιά της (Psichari) |
  • μήτε την ανθρώπινη θλίψη μήτε την ποίηση μπορούμε ν' απολησμονήσουμε, χωρίς να τιμωρηθούμε (Panagiotop) |
  • μορφές που στον καιρό τους μεσουρανούσαν .. ξεθωριάζουν σιγά-σιγά, για να εξαφανιστούν τελικά και ν' απολησμονηθούν (id.) |
  • άξαφνα είχανε ξυπνήσει μέσα σου αντίλαλοι από παλιές φωνές, που χρόνια τις είχε απολησμονήσει (Petsalis) |
  • folks. λυγερές και μαυρομάτες | τους αγούρους που 'γαπάτε | μην τους απαλησμονάτε (Passow) |
  • poem απολησμόνησε η καρδιά το πιο τρανό της τάμα (Sikel) |
  • και σου κρατάω το λόγο μου πως θ' απολησμονήσω | κι αυτόνε και τις έγνοιες του καημού (Petimezas-L)

• ② mi απολησμονιέμαι lose o.s. in thought, become absorbed or absent-minded (syn αποξεχνιέμαι, αφαιρούμαι):
  • όσοι θέλουν ν' απολησμονηθούν και να ρεμβάσουν παίρνουν συχνά το κατηφορικό μονοπάτι (Panagiotop) |
  • ν' απολησμονηθούμε και να ονειρευτούμε μέσα σ' αυτό το παραμύθι (Charis) |
  • περιτυλιγμένος από τους ανέμους και τα ρεύματα εκεί απάνω, απολησμονιέσαι και χάνεις την αίσθηση του ύψους και του χώρου (Floros) |
  • poem απόψε μάταια πολεμώ ν' απολησμονηθώ (Tsirkas)

[fr postmed απολησμονώ ← MG, PatrG (9th c.) ἀπολησμονῶ ← w. intrusion of pref. ἀπο-, this fr PatrG ἐπιλησμονῶ (1st part of the 5th c.)]