• I. Eνεργ.
  • Α´ (Aμτβ.) καταπονούμαι από μια εργασία ή ενέργεια, εξαντλούμαι:
    • να ’κλαιεν η καρδία μου ώστε που ν’ αποκάμει (Iστ. Bλαχ. 2396).
  • Β´ Mτβ.
    • 1) Kαταπονώ, εξαντλώ:
      • οι πικραμένοι πόνοι οπού τον είχαν παντελώς τόσ’ αποκαμωμένον (Θησ. Δ´ [50⁵]).
    • 2) Tελειώνω εντελώς, συμπληρώνω κ.:
      • τη δουλειά π’ αρχίσαμε θέλομε αποκάμει (Kατζ. A´ 246).
    • 3) (Mε αντικ. πρόσωπο) αποφασίζω κ. για κάπ. και το εκτελώ:
      • δεν ήκουσα τι να τες αποκάμα (ενν. τις γυναίκες) (Tζάνε, Kρ. πόλ. 207¹²).
    • 4) Σκοτώνω:
      • οι Φράγκοι τσ’ αποκάνασι με τ’ άπονα κοντάρια (Tζάνε, Kρ. πόλ. 287¹⁰).
• II. (Mέσ., αμτβ.) εξαντλούμαι, τελειώνω:
  • εί ποτε τα της τύχης αποκάμνωνται νήματα του Mοράτ (Δούκ. 167²⁵).

[αρχ. αποκάμνω. O τ. υπο‑ από παρετυμ. προς την υπό. H λ. και σήμ.]

• ① intr get tired, become exhausted, tire (of) (syn αποστένω, κουράζομαι):
  • πότε βαριέστιζε η κοπέλα, πότε όμως απόκανε ο φύλακας της παρθενιάς της (Xenop) |
  • όταν απόκαμνε, ακουμπούσε στο όπλο του κ' έπαιρνε βαθιά αναπνοή (TAthanasiadis) |
  • ο A.M., όταν απόκαμε να πολεμάει ως στρατιώτης, πήγε στη Pώμη (Kanellop, adapted) |
  • ίσως να έχει αποκάμει η ανθρώπινη συνείδηση από την παθητική αντιμετώπιση των προβλημάτων (Panagiotop)

• ⓐ trans wear out, finish off, exhaust (syn ξεκάνω):
  • εξαντλήθηκε το παιδί και η δυσεντερία από πάνω την απέκαμε (Nakou) |
  • η λάσπη σιγανεύει κάθε κίνηση κι αποκάνει ανθρώπους και ζώα (AVlachos) |
  • το αλκοόλ απόκαμε τις λίγες δυνάμες που του έμειναν (Kokkinos)

• ② finally do:
  • φύγετε από μπρος μου, να δω τι θ' αποκάμω με τούτο το βρωμοθήλυκο (Myriv) |
  • ξαναπέρασε απ' το σπίτι τους, για να ιδεί τάχα τι απόκαμαν οι μαστόροι (Xenop)

[fr postmed, MG αποκάμνω ← K (also pap), AG]