• (Eνεργ. και μέσ.) περιγελώ, κοροϊδεύω:
  • αναγέλασε τα λόγια του (Xρον. σουλτ. 38¹²· Διγ. Άνδρ. 363³¹).

[αρχ. αναγελάω. H λ. και οι τ. και σήμ. ιδιωμ.]

• ① mock at, ridicule, scoff (syn εμπαίζω L, κοροϊδεύω, περιγελώ, περιπαίζω, L χλευάζω):
  • μην αναγελάς, γιατί θ' αναγελαστής |
  • τους αναγελούν και τους πομπεύουν |
  • όλους τους κατηγορούσε και τους αναγελούσε |
  • τον αναγέλασε ο σύγαμπρός του |
  • αυτοί αναγελούσαν τα γράμματα |
  • prov έκατσε (or βγήκε) η πομπή στις στράτες κι αναγέλα τους διαβάτες about a person ridden w. faults and yet ridiculing others for theirs |
  • αναγέλαε το σακάτη κι άντρα τον επήρε |
  • αναγελούμε δεκοχτώ και μας γελούνε χίλιοι |
  • και άνοιγε κάθε λίγο ένα μεγάλο στόμα για ν' αναγελάση τους άλλους (Solom) |
  • έξω από τη μόδα οι γυναίκες καταφρονούν κι αναγελούν κάθε άλλο δείξιμο (Palam) |
  • ο Όμηρος μένει αδιάφορος και αναγελάει υπέροχα κάθε προσπάθειά μας να ιστορήσουμε το πρόσωπό του(Theodorakop) |
  • folks. θα πάη στα πεθερικά και τον αναγελάνε (Arcadia; DPetrop) |
  • poem και τα τέκνα του αφανίζουν | και την πίστη αναγελούν (Solom) |
  • κορδώθη ο Nείλος κι αναγέλασε τον καρδιομάχο ακρίτα (Kazantz Od 11.844) |
  • ... κ' οι μνηστήρες σύνταξαν στο σπίτι τα τραπέζια | και λόγια αγγιχτικά του πέταγαν και τον αναγελούσαν (Homer Od 2.323 Kaz-Kakr)

• ② acquire or have a gay, agreeable (facial) expression:
  • ― την βρήκες; μου λέει κι αναγελούσε το στρογγυλό και κοκκινόξανθο μούτρο του (Sfakianakis) |
  • πρόβαλε ο ήλιος κι αναγέλασε ο γιαλός (Petsalis) |
  • η λαμπροφορούσα μέρα αναγελάει απάνω στο γιαλό κι απάνω στις ραχούλες (id.) |
  • folks. τα μάτια κι αν εδάκρυζαν, η όψη αναγελούσε

[fr MG αναγελώ ← AG]