Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
Ἱστορίαι (4.9.1-4.10.5)
[4.9.1] Ο Δημοσθένης, βλέποντας ότι οι Λακεδαιμόνιοι ετοιμάζονται να επιτεθούν από στεριά κι από θάλασσα, ετοιμάστηκε κι αυτός. Έσυρε έως κάτω απ᾽ τ᾽ οχυρό τα καράβια που του είχαν μείνει και τα περιχαράκωσε με πασσάλους. Τους ναύτες των καραβιών τούς όπλισε με πρόχειρες ασπίδες φτιαγμένες από πλεχτή λυγαριά. Στον έρημο εκείνο τόπο δεν είχαν τρόπο να προμηθευτούν όπλα, και τα λίγα αυτά τα έφεραν ένα πειρατικό τριαντάκωπο κι ένα μικρό καράβι, και τα δυο μεσσηνιακά, που έτυχε να πάνε εκεί. Οι Μεσσήνιοι ήσαν έως σαράντα οπλίτες και ο Δημοσθένης τους χρησιμοποίησε μαζί με τους άλλους. [4.9.2] Τους περισσότερους στρατιώτες του, οπλίτες ή όχι, τους τοποθέτησε στα περιτειχισμένα και στα οχυρά σημεία, προς το μέρος της στεριάς, με διαταγή ν᾽ αποκρούσουν το πεζικό του εχθρού, αν κάνει επίθεση. Ο ίδιος διάλεξε εξήντα οπλίτες, από όσους είχε, και μερικούς τοξότες, βγήκε έξω από το οχυρό προς το μέρος της θάλασσας, στο σημείο όπου θεωρούσε πιθανότερο ότι οι Λακεδαιμόνιοι θα προσπαθούσαν να κάνουν απόβαση. Το μέρος ήταν δύσβατο κι όλο βράχια κι έβλεπε προς τ᾽ ανοιχτά, αλλά σ᾽ εκείνο το σημείο το τείχος ήταν πολύ αδύνατο και γι᾽ αυτό ο Δημοσθένης πίστευε ότι εκεί θα προτιμούσε ο εχθρός να κάνει την επίθεσή του. [4.9.3] Λογαριάζοντας ότι δεν ήταν δυνατόν στον εχθρό να τους επιτεθεί από θάλασσα, δεν είχαν οχυρώσει καλά το μέρος, κι έβλεπαν τώρα ότι, αν ο εχθρός κατόρθωνε να κάνει απόβαση εκεί, τότε θα μπορούσε εύκολα να κυριέψει την τοποθεσία. [4.9.4] Στο σημείο, λοιπόν, εκείνο έταξε τους οπλίτες του όσο μπορούσε πιο κοντά στη θάλασσα, για να εμποδίσει την απόβαση, αν μπορούσε, και τους μίλησε για να τους ενθαρρύνει: |