Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΞΕΝΟΦΩΝ

Κύρου Ἀνάβασις (7.8.20-7.8.26)

[7.8.20] Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ θυσάμενος ὁ Ξενοφῶν ἐξάγει νύκτωρ πᾶν τὸ στράτευμα, ὅπως ὅτι μακροτάτην ἔλθοι τῆς Λυδίας, εἰς τὸ μὴ διὰ τὸ ἐγγὺς εἶναι φοβεῖσθαι, ἀλλ᾽ ἀφυλακτεῖν. [7.8.21] ὁ δὲ Ἀσιδάτης ἀκούσας ὅτι πάλιν ἐπ᾽ αὐτὸν τεθυμένος εἴη ὁ Ξενοφῶν καὶ παντὶ τῷ στρατεύματι ἥξοι, ἐξαυλίζεται εἰς κώμας ὑπὸ τὸ Παρθένιον πόλισμα ἐχούσας. [7.8.22] ἐνταῦθα οἱ περὶ Ξενοφῶντα συντυγχάνουσιν αὐτῷ καὶ λαμβάνουσιν αὐτὸν καὶ γυναῖκα καὶ παῖδας καὶ τοὺς ἵππους καὶ πάντα τὰ ὄντα· καὶ οὕτω τὰ πρότερα ἱερὰ ἀπέβη. [7.8.23] ἔπειτα πάλιν ἀφικνοῦνται εἰς Πέργαμον. ἐνταῦθα τὸν θεὸν ἠσπάσατο Ξενοφῶν· συνέπραττον γὰρ καὶ οἱ Λάκωνες καὶ οἱ λοχαγοὶ καὶ οἱ ἄλλοι στρατηγοὶ καὶ οἱ στρατιῶται ὥστ᾽ ἐξαίρετα λαβεῖν καὶ ἵππους καὶ ζεύγη καὶ τἆλλα· ὥστε ἱκανὸν εἶναι καὶ ἄλλον ἤδη εὖ ποιεῖν.
[7.8.24] Ἐν τούτῳ Θίβρων παραγενόμενος παρέλαβε τὸ στράτευμα καὶ συμμείξας τῷ ἄλλῳ Ἑλληνικῷ ἐπολέμει πρὸς Τισσαφέρνην καὶ Φαρνάβαζον. [7.8.25] [Ἄρχοντες δὲ οἵδε τῆς βασιλέως χώρας ὅσην ἐπήλθομεν. Λυδίας Ἀρτίμας, Φρυγίας Ἀρτακάμας, Λυκαονίας καὶ Καππαδοκίας Μιθραδάτης, Κιλικίας Συέννεσις, Φοινίκης καὶ Ἀραβίας Δέρνης, Συρίας καὶ Ἀσσυρίας Βέλεσυς, Βαβυλῶνος Ῥωπάρας, Μηδίας Ἀρβάκας, Φασιανῶν καὶ Ἑσπεριτῶν Τιρίβαζος· Καρδοῦχοι δὲ καὶ Χάλυβες καὶ Χαλδαῖοι καὶ Μάκρωνες καὶ Κόλχοι καὶ Μοσσύνοικοι καὶ Κοῖτοι καὶ Τιβαρηνοὶ αὐτόνομοι· Παφλαγονίας Κορύλας, Βιθυνῶν Φαρνάβαζος, τῶν ἐν Εὐρώπῃ Θρᾳκῶν Σεύθης. [7.8.26] ἀριθμὸς συμπάσης τῆς ὁδοῦ τῆς ἀναβάσεως καὶ καταβάσεως σταθμοὶ διακόσιοι δεκαπέντε, παρασάγγαι χίλιοι ἑκατὸν πεντήκοντα πέντε, στάδια τρισμύρια τετρακισχίλια ἑξακόσια πεντήκοντα. χρόνου πλῆθος τῆς ἀναβάσεως καὶ καταβάσεως ἐνιαυτὸς καὶ τρεῖς μῆνες.]

[7.8.20] Την άλλη μέρα θυσίασε ο Ξενοφώντας και τη νύχτα βγάζει όλο το στρατό του για να προχωρήσει όσο μπορούσε μακρύτερα μέσα στη Λυδία. Αυτό το έκαμε για να μη φοβάται ο Ασιδάτης πως βρισκόταν κοντά του, κι έτσι να μένει απροφύλαχτος. [7.8.21] Ο Ασιδάτης όμως, όταν έμαθε πως ο Ξενοφώντας είχε θυσιάσει για να δει αν πρέπει να ξαναπάει να τον πολεμήσει και πως εσκόπευε να βαδίσει ενάντιά του με ολόκληρο το στρατό, πηγαίνει και μένει σε κάτι χωριά που βρίσκονταν κάτω από το Παρθένιο κι ήταν οχυρωμένα. [7.8.22] Εκεί τον συναντούν οι στρατιώτες του Ξενοφώντα και πιάνουν τον ίδιο και τη γυναίκα του και τα παιδιά του, τα άλογα και όλη την περιουσία του. Έτσι βγήκαν αληθινά τα σημάδια που έδειξαν οι προηγούμενες θυσίες. [7.8.23] Ύστερα οι Έλληνες ξαναγυρίζουν στην Πέργαμο. Εκεί ο Ξενοφώντας αποχαιρέτησε το θεό με θυσίες. Γιατί και οι Λακεδαιμόνιοι και οι λοχαγοί και οι άλλοι στρατηγοί κι οι στρατιώτες συμφώνησαν να πάρει διαλεγμένα και άλογα και βόδια και άλλα λάφυρα. Έτσι είχε τη δυνατότητα να φαίνεται κι αυτός γενναιόδωρος στους άλλους.
[7.8.24] Σε λίγο ήρθε ο Θίβρωνας και πήρε τους στρατιώτες, τους ένωσε με τον άλλο ελληνικό στρατό κι άρχισε να πολεμάει ενάντια στον Τισσαφέρνη και στο Φαρνάβαζο. [7.8.25] [Διοικητές στη χώρα του μεγάλου βασιλιά, εκείνη που περάσαμε, ήταν αυτοί εδώ: Ο Αρτίμας στη Λυδία, ο Αρτακάμας στη Φρυγία, ο Μιθραδάτης στη Λυκαονία και στην Καππαδοκία, ο Συέννεσης στην Κιλικία, ο Δέρνης στη Φοινίκη και στην Αραβία, ο Βέλεσης στη Συρία και στην Ασσυρία, ο Ρωπάρας στη Βαβυλώνα, ο Αρβάκας στη Μηδία και ο Τιρίβαζος στην περιοχή των Φασιανών και των Εσπεριτών. Οι Καρδούχοι και οι Χάλυβες, οι Χαλδαίοι και οι Μάκρωνες, οι Κόλχοι και οι Μοσσύνοικοι, οι Κοίτοι και οι Τιβαρηνοί, όλοι αυτοί ζούσαν ανεξάρτητοι. Στην Παφλαγονία διοικητής ήταν ο Κορύλας, στη Βιθυνία ο Φαρνάβαζος και στην Ευρωπαϊκή Θράκη ο Σεύθης. [7.8.26] Όλος όλος ο δρόμος που βαδίσαμε στον πηγεμό για την εκστρατεία και στο γυρισμό ήταν διακόσιοι δεκαπέντε σταθμοί, χίλιοι εκατόν πενήντα πέντε παρασάγγες, τριάντα τέσσερις χιλιάδες εξακόσια πενήντα στάδια. Όσο για το χρονικό διάστημα που κάμαμε να πάμε στην εκστρατεία και να γυρίσουμε, αυτό ήταν ένας χρόνος και τρεις μήνες.]