Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
Ἱστορίαι (2.72.1-2.74.2)
[2.72.1] Αυτά τα λίγα είπαν οι Πλαταιείς και ο Αρχίδαμος αποκρίθηκε: «Τα όσα λέτε, Πλαταιείς, θα ήσαν σωστά, αν οι πράξεις σας συμφωνούσαν με τα λόγια σας. Πρέπει, βέβαια, σύμφωνα με τα όσα όρισε ο Παυσανίας, και να ζείτε ανεξάρτητοι, αλλά και να συμμαχείτε μαζί μας για να απελευθερώστε όλους τους άλλους Έλληνες που συμπολέμησαν τότε, κι έδωσαν τους ίδιους όρκους, και οι οποίοι τώρα έχουν υποδουλωθεί από τους Αθηναίους. Ολόκληρη αυτή η προσπάθεια και ο πόλεμος γίνονται εξαιτίας τους και για ν᾽ απελευθερωθούν οι άλλες πολιτείες. Πρέπει, λοιπόν, και σεις να βοηθήστε σ᾽ αυτό, μένοντας πιστοί στους όρκους σας. Αν όχι, τότε, όπως σας το έχομε κιόλας πει, μείνετε ουδέτεροι και κρατήστε την χώρα σας. Μην πάρτε το μέρος κανενός, αλλά να δέχεστε και τις δύο παρατάξεις σαν φίλους και να μην τους αφήνετε να σας μεταχειριστούν για πολεμικό σκοπό. Αυτό και μόνο θα μας είναι αρκετό». [2.72.2] Αυτά μόνο είπε ο Αρχίδαμος. Οι πρέσβεις της Πλάταιας, αφού τ᾽ άκουσαν, γύρισαν στην πολιτεία και τ᾽ ανακοίνωσαν στον λαό. Οι Πλαταιείς τούς είπαν ν᾽ αποκριθούν στον Αρχίδαμο ότι τους ήταν αδύνατο να δεχτούν τις προτάσεις του χωρίς την συγκατάθεση των Αθηναίων, επειδή τα γυναικόπαιδά τους ήσαν στην Αθήνα. Εκτός απ᾽ αυτό, είπαν, φοβόνταν για την ίδια την ύπαρξη της πολιτείας τους. Μήπως, δηλαδή, αφού φύγουν οι Λακεδαιμόνιοι, έρθουν οι Αθηναίοι και δεν τους επιτρέψουν να μείνουν ουδέτεροι ή έρθουν οι Θηβαίοι οι οποίοι, με την πρόφαση ότι η Πλάταια θα ήταν υποχρεωμένη να δέχεται και τις δύο παρατάξεις, μπορούσαν πάλι να επιχειρήσουν να κυριέψουν την πολιτεία. [2.72.3] Ο Αρχίδαμος, θέλοντας να τους καθησυχάσει και να τους ενθαρρύνει σ᾽ αυτή την κατεύθυνση, τους είπε: «Παραδώστε σ᾽ εμάς, τους Λακεδαιμονίους, την πόλη σας και τα σπίτια σας. Δείξτε μας πού είναι τα ορόσημα της γης σας και κάνετε απογραφή τα δέντρα σας και ό,τι άλλο μπορεί ν᾽ αριθμηθεί. Φύγετε όπου θέλετε όσο θα διαρκεί ο πόλεμος, κι άμα τελειώσει θα σας αποδώσομε ό,τι παραλάβαμε. Έως τότε θα τα κρατούμε παρακαταθήκη, θα καλλιεργούμε τα κτήματά σας και θα σας δίνομε ένα εισόδημα, όσο θα είναι αναγκαίο για την συντήρησή σας». |