Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΗΡΟΔΟΤΟΣ

Ἱστορίαι (6.33.1-6.41.4)

[6.33.1] Ἀπὸ δὲ Ἰωνίης ἀπαλλασσόμενος ὁ ναυτικὸς στρατὸς τὰ ἐπ᾽ ἀριστερὰ ἐσπλέοντι τοῦ Ἑλλησπόντου αἵρεε πάντα· τὰ γὰρ ἐπὶ δεξιὰ αὐτοῖσι τοῖσι Πέρσῃσι ὑποχείρια ἦν γεγονότα κατ᾽ ἤπειρον. εἰσὶ δὲ [αἱ] ἐν τῇ Εὐρώπῃ αἵδε τοῦ Ἑλλησπόντου, Χερσόνησός τε, ἐν τῇ πόλιες συχναὶ ἔνεισι, καὶ Πέρινθος καὶ τὰ Τείχεα τὰ ἐπὶ Θρηίκης καὶ Σηλυμβρίη τε καὶ Βυζάντιον. [6.33.2] Βυζάντιοι μέν νυν καὶ οἱ πέρηθε Καλχηδόνιοι οὐδ᾽ ὑπέμειναν ἐπιπλέοντας τοὺς Φοίνικας, ἀλλ᾽ οἴχοντο ἀπολιπόντες τὴν σφετέρην ἔσω ἐς τὸν Εὔξεινον πόντον, καὶ ἐνθαῦτα πόλιν Μεσαμβρίην οἴκησαν· οἱ δὲ Φοίνικες κατακαύσαντες ταύτας τὰς χώρας τὰς καταλεχθείσας τράπονται ἐπί τε Προκόννησον καὶ Ἀρτάκην, πυρὶ δὲ καὶ ταύτας νείμαντες ἔπλεον αὖτις ἐς τὴν Χερσόνησον ἐξαιρήσοντες τὰς ἐπιλοίπους τῶν πολίων, ὅσας πρότερον προσσχόντες οὐ κατέσυραν. [6.33.3] ἐπὶ δὲ Κύζικον οὐδὲ ἔπλωσαν ἀρχήν· αὐτοὶ γὰρ Κυζικηνοὶ ἔτι πρότερον τοῦ Φοινίκων ἐσπλόου ἐγεγόνεσαν ὑπὸ βασιλέϊ Οἰβάρεϊ τῷ Μεγαβάζου ὁμολογήσαντες τῷ ἐν Δασκυλείῳ ὑπάρχῳ. τῆς δὲ Χερσονήσου, πλὴν Καρδίης πόλιος, τὰς ἄλλας πάσας ἐχειρώσαντο οἱ Φοίνικες.
[6.34.1] Ἐτυράννευε δὲ αὐτέων μέχρι τότε Μιλτιάδης ὁ Κίμωνος τοῦ Στησαγόρεω, κτησαμένου τὴν ἀρχὴν ταύτην πρότερον Μιλτιάδεω τοῦ Κυψέλου τρόπῳ τοιῷδε· εἶχον Δόλογκοι Θρήικες τὴν Χερσόνησον ταύτην. οὗτοι ὦν οἱ Δόλογκοι πιεσθέντες πολέμῳ ὑπὸ Ἀψινθίων ἐς Δελφοὺς ἔπεμψαν τοὺς βασιλέας περὶ τοῦ πολέμου χρησομένους. [6.34.2] ἡ δὲ Πυθίη σφι ἀνεῖλε οἰκιστὴν ἐπάγεσθαι ἐπὶ τὴν χώρην τοῦτον ὃς ἄν σφεας ἀπιόντας ἐκ τοῦ ἱροῦ πρῶτος ἐπὶ ξείνια καλέσῃ. ἰόντες δὲ οἱ Δόλογκοι τὴν ἱρὴν ὁδὸν διὰ Φωκέων τε καὶ Βοιωτῶν ἤισαν· καί σφεας ὡς οὐδεὶς ἐκάλεε, ἐκτρέπονται ἐπ᾽ Ἀθηνέων. [6.35.1] ἐν δὲ τῇσι Ἀθήνῃσι τηνικαῦτα εἶχε μὲν τὸ πᾶν κράτος Πεισίστρατος, ἀτὰρ ἐδυνάστευέ γε καὶ Μιλτιάδης ὁ Κυψέλου, ἐὼν οἰκίης τεθριπποτρόφου, τὰ μὲν ἀνέκαθεν ἀπ᾽ Αἰακοῦ τε καὶ Αἰγίνης γεγονώς, τὰ δὲ νεώτερα Ἀθηναῖος, Φιλαίου τοῦ Αἴαντος παιδὸς, γενομένου πρώτου τῆς οἰκίης ταύτης Ἀθηναίου. [6.35.2] οὗτος ὁ Μιλτιάδης κατήμενος ἐν τοῖσι προθύροισι τοῖσι ἑωυτοῦ, ὁρέων τοὺς Δολόγκους παριόντας ἐσθῆτα ἔχοντας οὐκ ἐγχωρίην καὶ αἰχμὰς προσεβώσατο καί σφι προσελθοῦσι ἐπηγγείλατο καταγωγὴν καὶ ξείνια. οἱ δὲ δεξάμενοι καὶ ξεινισθέντες ὑπ᾽ αὐτοῦ ἐξέφαινον πᾶν οἱ τὸ μαντήιον, ἐκφήναντες δὲ ἐδέοντο αὐτοῦ τῷ θεῷ μιν πείθεσθαι. [6.35.3] Μιλτιάδεα δὲ ἀκούσαντα παραυτίκα ἔπεισε ὁ λόγος οἷα ἀχθόμενόν τε τῇ Πεισιστράτου ἀρχῇ καὶ βουλόμενον ἐκποδὼν εἶναι. αὐτίκα δὲ ἐστάλη ἐς Δελφοὺς ἐπειρησόμενος τὸ χρηστήριον εἰ ποιοῖ τά περ αὐτοῦ οἱ Δόλογκοι προσεδέοντο. [6.36.1] κελευούσης δὲ καὶ τῆς Πυθίης, οὕτω δὴ Μιλτιάδης ὁ Κυψέλου, Ὀλύμπια ἀναραιρηκὼς πρότερον τούτων τεθρίππῳ, τότε παραλαβὼν Ἀθηναίων πάντα τὸν βουλόμενον μετέχειν τοῦ στόλου ἔπλεε ἅμα τοῖσι Δολόγκοισι καὶ ἔσχε τὴν χώρην· καί μιν οἱ ἐπαγαγόμενοι τύραννον κατεστήσαντο. [6.36.2] ὁ δὲ πρῶτον μὲν ἀπετείχισε τὸν ἰσθμὸν τῆς Χερσονήσου ἐκ Καρδίης πόλιος ἐς Πακτύην, ἵνα μὴ ἔχοιέν σφεας οἱ Ἀψίνθιοι δηλέεσθαι ἐσβάλλοντες ἐς τὴν χώρην. εἰσὶ δὲ οὗτοι στάδιοι ἕξ τε καὶ τριήκοντα τοῦ ἰσθμοῦ· ἀπὸ δὲ τοῦ ἰσθμοῦ τούτου ἡ Χερσόνησος ἔσω πᾶσά ἐστι σταδίων εἴκοσι καὶ τετρακοσίων τὸ μῆκος. [6.37.1] ἀποτειχίσας ὦν τὸν αὐχένα τῆς Χερσονήσου ὁ Μιλτιάδης καὶ τοὺς Ἀψινθίους τρόπῳ τοιούτῳ ὠσάμενος τῶν λοιπῶν πρώτοισι ἐπολέμησε Λαμψακηνοῖσι· καί μιν οἱ Λαμψακηνοὶ λοχήσαντες αἱρέουσι ζωγρίῃ. ἦν δὲ ὁ Μιλτιάδης Κροίσῳ τῷ Λυδῷ ἐν γνώμῃ γεγονώς· πυθόμενος ὦν ὁ Κροῖσος ταῦτα πέμπων προηγόρευε τοῖσι Λαμψακηνοῖσι μετιέναι Μιλτιάδεα· εἰ δὲ μή, σφέας πίτυος τρόπον ἀπείλεε ἐκτρίψειν. [6.37.2] πλανωμένων δὲ τῶν Λαμψακηνῶν ἐν τοῖσι λόγοισι το θέλει τὸ ἔπος εἶπαι τό σφι ἀπείλησε ὁ Κροῖσος, πίτυος τρόπον ἐκτρίψειν, μόγις κοτὲ μαθὼν τῶν τις πρεσβυτέρων εἶπε τὸ ἐόν, ὅτι πίτυς μούνη πάντων δενδρέων ἐκκοπεῖσα βλαστὸν οὐδένα μετίει ἀλλὰ πανώλεθρος ἐξαπόλλυται. δείσαντες ὦν οἱ Λαμψακηνοὶ Κροῖσον λύσαντες μετῆκαν Μιλτιάδεα. [6.38.1] οὗτος μὲν δὴ διὰ Κροῖσον ἐκφεύγει, μετὰ δὲ τελευτᾷ ἄπαις, τὴν ἀρχήν τε καὶ τὰ χρήματα παραδοὺς Στησαγόρῃ τῷ Κίμωνος ἀδελφεοῦ [παιδὶ] ὁμομητρίου. καί οἱ τελευτήσαντι Χερσονησῖται θύουσι ὡς νόμος οἰκιστῇ, καὶ ἀγῶνα ἱππικόν τε καὶ γυμνικὸν ἐπιστᾶσι, ἐν τῷ Λαμψακηνῶν οὐδενὶ ἐγγίνεται ἀγωνίζεσθαι. [6.38.2] πολέμου δὲ ἐόντος πρὸς Λαμψακηνοὺς καὶ Στησαγόρεα κατέλαβε ἀποθανεῖν ἄπαιδα, πληγέντα τὴν κεφαλὴν πελέκεϊ ἐν τῷ πρυτανηίῳ πρὸς ἀνδρὸς αὐτομόλου μὲν τῷ λόγῳ, πολεμίου δὲ καὶ ὑποθερμοτέρου τῷ ἔργῳ. [6.39.1] τελευτήσαντος δὲ καὶ Στησαγόρεω τρόπῳ τοιῷδε, ἐνθαῦτα Μιλτιάδεα τὸν Κίμωνος, Στησαγόρεω δὲ τοῦ τελευτήσαντος ἀδελφεόν, καταλαμψόμενον τὰ πρήγματα ἐπὶ Χερσονήσου ἀποστέλλουσι τριήρεϊ οἱ Πεισιστρατίδαι, οἵ μιν καὶ ἐν Ἀθήνῃσι ἐποίευν εὖ ὡς οὐ συνειδότες δῆθεν τοῦ πατρὸς αὐτοῦ [Κίμωνος] τὸν θάνατον, τὸν ἐγὼ ἐν ἄλλῳ λόγῳ σημανέω ὡς ἐγένετο. [6.39.2] Μιλτιάδης δὲ ἀπικόμενος ἐς τὴν Χερσόνησον εἶχε κατ᾽ οἴκους, τὸν ἀδελφεὸν Στησαγόρεα δηλαδὴ ἐπιτιμέων. οἱ δὲ Χερσονησῖται πυνθανόμενοι ταῦτα, συνελέχθησαν ἀπὸ πασέων τῶν πολίων οἱ δυναστεύοντες πάντοθεν, κοινῷ δὲ στόλῳ ἀπικόμενοι ὡς συλλυπηθησόμενοι ἐδέθησαν ὑπ᾽ αὐτοῦ. Μιλτιάδης τε δὴ ἴσχει τὴν Χερσόνησον πεντακοσίους βόσκων ἐπικούρους καὶ γαμέει Ὀλόρου τοῦ Θρηίκων βασιλέος τὴν θυγατέρα Ἡγησιπύλην. [6.40.1] οὗτος δὴ ὁ Κίμωνος Μιλτιάδης νεωστὶ μὲν ἐληλύθεε ἐς τὴν Χερσόνησον, κατελάμβανε δέ μιν ἐλθόντα ἄλλα τῶν κατεχόντων πρηγμάτων χαλεπώτερα. τρίτῳ μὲν γὰρ ἔτεϊ τούτων Σκύθας ἐκφεύγει· Σκύθαι γὰρ οἱ νομάδες ἐρεθισθέντες ὑπὸ βασιλέος Δαρείου συνεστράφησαν καὶ ἤλασαν μέχρι τῆς Χερσονήσου ταύτης. [6.40.2] τούτους ἐπιόντας οὐκ ὑπομείνας ὁ Μιλτιάδης ἔφευγε [Χερσόνησον], ἐς ὃ οἵ τε Σκύθαι ἀπαλλάχθησαν καί μιν οἱ Δόλογκοι κατήγαγον ὀπίσω. ταῦτα μὲν δὴ τρίτῳ ἔτεϊ πρότερον ἐγεγόνεε τῶν τότε μιν κατεχόντων, [6.41.1] τότε δὲ πυνθανόμενος εἶναι τοὺς Φοίνικας ἐν Τενέδῳ πληρώσας τριήρεας πέντε χρημάτων τῶν παρεόντων ἀπέπλεε ἐς τὰς Ἀθήνας. καί ὥσπερ ὁρμήθη ἐκ Καρδίης πόλιος, ἔπλεε διὰ τοῦ Μέλανος κόλπου· παραμείβετό τε τὴν Χερσόνησον καὶ οἱ Φοίνικές οἱ περιπίπτουσι τῇσι νηυσί. [6.41.2] αὐτὸς μὲν δὴ Μιλτιάδης σὺν τῇσι τέσσερσι τῶν νεῶν καταφεύγει ἐς Ἴμβρον, τὴν δέ οἱ πέμπτην τῶν νεῶν κατεῖλον διώκοντες οἱ Φοίνικες. τῆς δὲ νεὸς ταύτης ἔτυχε τῶν Μιλτιάδεω παίδων ὁ πρεσβύτατος ἄρχων Μητίοχος, οὐκ ἐκ τῆς Ὀλόρου τοῦ Θρήικος ἐὼν θυγατρὸς ἀλλ᾽ ἐξ ἄλλης. [6.41.3] καὶ τοῦτον ἅμα τῇ νηὶ εἷλον οἱ Φοίνικες καί μιν πυθόμενοι ὡς εἴη Μιλτιάδεω παῖς ἀνήγαγον παρὰ βασιλέα, δοκέοντες χάριτα μεγάλην καταθήσεσθαι, ὅτι δὴ Μιλτιάδης γνώμην ἀπεδέξατο ἐν τοῖσι Ἴωσι πείθεσθαι κελεύων τοῖσι Σκύθῃσι, ὅτε οἱ Σκύθαι προσεδέοντο λύσαντας τὴν σχεδίην ἀποπλέειν ἐς τὴν ἑωυτῶν. [6.41.4] Δαρεῖος δέ, ὡς οἱ Φοίνικες Μητίοχον τὸν Μιλτιάδεω ἀνήγαγον, ἐποίησε κακὸν μὲν οὐδὲν Μητίοχον, ἀγαθὰ δὲ συχνά· καὶ γὰρ οἶκον καὶ κτῆσιν ἔδωκε καὶ Περσίδα γυναῖκα, ἐκ τῆς οἱ τέκνα ἐγένετο τὰ ἐς Πέρσας κεκοσμέαται. Μιλτιάδης δὲ ἐξ Ἴμβρου ἀπικνέεται ἐς τὰς Ἀθήνας.

[6.33.1] Κι όταν το ναυτικό τους σηκώθηκε κι έφυγε από την Ιωνία, κυρίευε όλα τα μέρη που έχεις στο αριστερό χέρι καθώς μπαίνεις στον Ελλήσποντο· γιατί όσα βρίσκονται στο δεξί, στην ασιατική ακτή, τα είχαν κιόλας οι Πέρσες στην εξουσία τους. Νά ποιά μέρη βρίσκονται στην ευρωπαϊκή ακτή του Ελλησπόντου: η Χερσόνησος, όπου υπάρχουν πολλές πόλεις, και η Πέρινθος και τα φρούρια στις θρακικές ακτές και η Σηλυμβρία και το Βυζάντιο. [6.33.2] Λοιπόν οι Βυζάντιοι κι οι Χαλκηδόνιοι, που κατοικούν στην αντικρινή ακτή, ούτε που βγήκαν ν᾽ αντιμετωπίσουν τους Φοίνικες που αρμένιζαν εναντίον τους, αλλά εγκατέλειψαν βιαστικά τον τόπο τους και κίνησαν προς το εσωτερικό του Ευξείνου Πόντου και κατοίκησαν εκεί στην πόλη Μεσημβρία. Και οι Φοίνικες έκαναν στάχτη αυτά τα μέρη που απαριθμήσαμε κι ύστερα στράφηκαν εναντίον της Προκοννήσου και της Αρτάκης· τις παρέδωσαν κι αυτές στις φλόγες κι έβαλαν πλώρη και πάλι για τη Χερσόνησο, για να κυριέψουν και τις υπόλοιπες πόλεις, όσες δε διαγούμισαν την πρώτη φορά που έπιασαν στεριά εκεί. [6.33.3] Όσο για την Κύζικο, ούτε καν οδήγησαν τα καράβια τους προς την πόλη· γιατί οι Κυζικηνοί, πριν ακόμη μπουν οι Φοίνικες στον Ελλήσποντο, δήλωσαν υποταγή στο βασιλιά με συμφωνία που έκλεισαν με τον Οιοβάρη, το γιο του Μεγαβάζου, αντιβασιλέα του Δασκυλείου. Και οι Φοίνικες έβαλαν στο χέρι τους όλες τις άλλες πόλεις της Χερσονήσου, εκτός από την Καρδία.
[6.34.1] Σ᾽ αυτές τις πολιτείες ώς τότε τύραννος ήταν ο Μιλτιάδης, ο γιος του Κίμωνος, γιου του Στησαγόρα· αυτή την εξουσία την απέκτησε προηγουμένως ο Μιλτιάδης, ο γιος του Κυψέλου, με τον εξής τρόπο· τη Χερσόνησο αυτή την είχαν οι Δόλογκοι, θρακική φυλή. Αυτοί οι Δόλογκοι λοιπόν, στενεμένοι από τον πόλεμο που τους κήρυξαν οι Αψίνθιοι, έστειλαν στους Δελφούς τους βασιλιάδες τους να ζητήσουν χρησμό για τον πόλεμο. [6.34.2] Και η Πυθία τούς έδωσε χρησμό: όποιος, μετά την αποχώρησή τους από το μαντείο, πρώτος τούς καλέσει για φιλοξενία, αυτόν να τον πάρουν μαζί τους στη χώρα τους ως οικιστή. Λοιπόν οι Δόλογκοι πήραν την ιερά οδό και βάδιζαν μέσ᾽ από τη χώρα των Φωκέων και των Βοιωτών· και καθώς κανένας δεν τους προσκαλούσε, παίρνουν άλλο δρόμο και τραβούν προς την Αθήνα.
[6.35.1] Εκείνη την εποχή λοιπόν στην Αθήνα όλη η εξουσία βρισκόταν βέβαια στα χέρια του Πεισιστράτου, όμως είχε δύναμη κι ο Μιλτιάδης, ο γιος του Κυψέλου, που ήταν από οικογένεια που συντηρούσε άλογα γι᾽ αγώνες τεθρίππων· η καταγωγή του κρατούσε από τον Αιακό και την Αίγινα, και στη νεότερη εποχή απ᾽ την Αθήνα, απ᾽ τη γενιά του Φιλαίου, του γιου του Αίαντα, που πρώτος απ᾽ αυτή την οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. [6.35.2] Λοιπόν αυτός ο Μιλτιάδης, καθώς καθόταν στο κατώφλι του σπιτιού του, είδε τους Δολόγκους να περνούν ντυμένοι με ρούχα ξενικά και κρατώντας δόρατα· τους φώναξε να πλησιάσουν, κι όταν πήγαν κοντά του τους υποσχέθηκε κατάλυμα και τραπέζι. Εκείνοι δέχτηκαν, κι όταν χάρηκαν τη φιλοξενία του, του αποκάλυψαν ολόκληρο το χρησμό· κι ύστερ᾽ από την αποκάλυψη, τον παρακαλούσαν ν᾽ ακολουθήσει το θέλημα του θεού. [6.35.3] Κι ο Μιλτιάδης, αμέσως μόλις άκουσε την πρόταση, πείστηκε — ο άνθρωπος δυσανασχετούσε με τη δεσποτεία του Πεισιστράτου και ήθελε να ξεμπλέξει. Κι αμέσως ετοιμάστηκε και πήγε στους Δελφούς, για να ρωτήσει το μαντείο αν πρέπει να πράξει τα όσα του παρακαλούσαν οι Δόλογκοι.
[6.36.1] Κι έτσι λοιπόν με την παρακίνηση και της Πυθίας ο Μιλτιάδης, ο γιος του Κυψέλου, που ανακηρύχτηκε προηγουμένως ολυμπιονίκης σε αγώνα τεθρίππων, πήρε τότε μαζί του κάθε Αθηναίο που προθυμοποιήθηκε να πάρει μέρος στην αποστολή και ξεκίνησε με καράβια μαζί με τους Δολόγκους και έγινε κύριος της χώρας τους. Και οι Δόλογκοι που τον έφεραν μαζί τους στη χώρα τους τον ανακήρυξαν τύραννο. [6.36.2] Κι αυτός το πρώτο που έκανε ήταν να χτίσει τείχος, από την πόλη Καρδία ώς την Πακτύη, που έκλεινε τον ισθμό της Χερσονήσου, για να μη μπορούν οι Αψίνθιοι να κάνουν εισβολές στη χώρα και να τους ρημάζουν. Το μήκος του ισθμού αυτού είναι τριάντα έξι στάδιοι· κι από τον ισθμό και πέρα το εσωτερικό της Χερσονήσου έχει μήκος τετρακόσιους είκοσι σταδίους.
[6.37.1] Έκλεισε λοιπόν με τείχος το λαιμό της Χερσονήσου ο Μιλτιάδης και μ᾽ αυτό τον τρόπο απώθησε τους Αψινθίους· κι ύστερα, οι πρώτοι με τους οποίους έκανε πόλεμο ήταν οι Λαμψακηνοί· κι οι Λαμψακηνοί τού έστησαν καρτέρι και τον έπιασαν ζωντανό. Αλλά ο Μιλτιάδης είχε την εκτίμηση του Κροίσου· όταν λοιπόν ο Κροίσος έμαθε αυτά, στέλνοντας απεσταλμένους παράγγελνε στους Λαμψακηνούς ν᾽ αφήσουν ελεύθερο τον Μιλτιάδη· ειδεμή, τους απειλούσε πως θα τους πελεκήσει όπως οι ξυλοκόποι τις κουκουναριές· [6.37.2] κι οι Λαμψακηνοί να κάνουν λαθεμένες υποθέσεις συζητώντας τί θέλει να πει η φράση με την οποία τους απειλούσε ο Κροίσος, «θα τους πελεκήσει σαν κουκουναριές»· ώσπου κάποιος από τους γεροντότερους, όταν κάποια ώρα την άκουσε, αμέσως είπε την πραγματική έννοιά της, πως η κουκουναριά είναι το μοναδικό απ᾽ όλα τα δέντρα που, έτσι και κοπεί, δεν ξαναβγάζει βλαστό, αλλά χάνεται εντελώς, μια για πάντα. Φοβήθηκαν λοιπόν οι Λαμψακηνοί τον Κροίσο κι άφησαν τον Μιλτιάδη λύνοντας τα δεσμά του.
[6.38.1] Λοιπόν αυτός γλιτώνει χάρη στον Κροίσο κι αργότερα πεθαίνει άκληρος, παραδίνοντας την εξουσία και την περιουσία του στον Στησαγόρα, το γιο του αδερφού του απ᾽ την ίδια μητέρα, του Κίμωνος. Και μετά το θάνατό του οι Χερσονησίτες τελούν θυσίες στ᾽ όνομά του, τιμώντας τον ως οικιστή και θέσπισαν αγώνες γυμναστικούς και ιπποδρομίες· στους αγώνες αυτούς δεν επιτρέπεται σε κανένα Λαμψακηνό να πάρει μέρος. [6.38.2] Κι ο θάνατος πήρε και τον Στησαγόρα, κι αυτόν άκληρο, όταν βρισκόταν σε πόλεμο με τους Λαμψακηνούς, από χτύπημα στο κεφάλι με τσεκούρι, στο πρυτανείο· τον σκότωσε κάποιος που προσποιήθηκε τον αυτόμολο, στην πραγματικότητα όμως ήταν εχθρός κι από τους πιο φανατικούς.
[6.39.1] Μ᾽ αυτό τον τρόπο πέθανε ο Στησαγόρας· τότε λοιπόν στέλνουν τον Μιλτιάδη, το γιο του Κίμωνος κι αδερφό του σκοτωμένου Στησαγόρα, με μια τριήρη, για να πάρει στα χέρια του την εξουσία στη Χερσόνησο, οι Πεισιστρατίδες, που και στην Αθήνα τού έδειχναν εύνοια, κάνοντας πως δεν ήξεραν το θάνατο του πατέρα του (που εγώ σε άλλο μέρος της ιστορίας μου θα δηλώσω πώς έγινε). [6.39.2] Ο Μιλτιάδης λοιπόν, φτάνοντας στη Χερσόνησο, κλείστηκε και δεν έβγαινε απ᾽ το σπίτι του, κρατώντας τάχα πένθος για τον αδερφό του Στησαγόρα. Κι οι Χερσονησίτες, μαθαίνοντας αυτά, συγκεντρώθηκαν απ᾽ όλα τα μέρη οι προεστοί όλων των πόλεων, κι όταν έφτασαν, κοινή αποστολή, για να τον συλλυπηθούν, αυτός τους έριξε στη φυλακή. Λοιπόν ο Μιλτιάδης εξουσίαζε τη Χερσόνησο συντηρώντας πεντακόσιους δορυφόρους και παντρεύεται τη θυγατέρα του βασιλιά των Θρακών Ολόρου, την Ηγησιπύλη.
[6.40.1] Λοιπόν αυτόν τον Μιλτιάδη, το γιο του Κίμωνος, που ήταν νεοφερμένος στη Χερσόνησο, ύστερ᾽ από την άφιξή του εκεί τον βρήκαν άλλες δυσκολίες μεγαλύτερες από εκείνες που τον σκότιζαν. Δηλαδή, τρία χρόνια πριν από αυτές, γλιτώνει από τους Σκύθες· γιατί νομάδες Σκύθες, έτσι που τους εξερέθισε ο βασιλιάς Δαρείος, ένωσαν τις δυνάμεις τους σ᾽ ένα σώμα και προέλασαν μέχρι αυτή τη Χερσόνησο. [6.40.2] Ο Μιλτιάδης δεν έμεινε να τους αντιμετωπίσει κι εγκατέλειψε την επικράτειά του, ώσπου οι Σκύθες σηκώθηκαν κι έφυγαν και οι Δόλογκοι τον ξανάφεραν στην εξουσία. Λοιπόν τρία χρόνια πριν από τις σκοτούρες που του ήρθαν τότε είχαν συμβεί αυτά.
[6.41.1] Τότε λοιπόν, παίρνοντας την πληροφορία πως οι Φοίνικες βρίσκονται στην Τένεδο, ο Μιλτιάδης φόρτωσε την περιουσία του σε πέντε τριήρεις και πήρε το δρόμο του γυρισμού για την Αθήνα. Κι όπως σήκωσε άγκυρα από την πόλη Καρδία, αρμένιζε διασχίζοντας τον Μέλανα κόλπο· τα καράβια του έπλεαν γιαλό γιαλό τη θάλασσα της Χερσονήσου, όταν πέφτουν απάνω τους οι Φοίνικες. [6.41.2] Λοιπόν ο Μιλτιάδης με τέσσερα καράβια καταφεύγει στην Ίμβρο, το πέμπτο όμως καράβι το πήραν στο κατόπι οι Φοίνικες και το αιχμαλώτισαν. Κι έτυχε κυβερνήτης αυτού του καραβιού να είναι ο μεγαλύτερος γιος του Μιλτιάδη, ο Μητίοχος, που δεν τον απόχτησε από τη θυγατέρα του Ολόρου του Θράκα, αλλά από άλλη γυναίκα· [6.41.3] αυτόν μαζί με το καράβι τον αιχμαλώτισαν οι Φοίνικες. Κι όταν έμαθαν πως είναι γιος του Μιλτιάδη, τον ανέβασαν στο βασιλιά, προσδοκώντας πως θα εξασφαλίσουν μόνιμα τη μεγάλη ευγνωμοσύνη του, αφού, όπως ήταν γνωστό, ο Μιλτιάδης ήταν αυτός που στη συνέλευση των Ιώνων έκανε πρόταση παρακινώντας τους να πειστούν στους Σκύθες, όταν οι Σκύθες τούς παρακαλούσαν να διαλύσουν την πλωτή γέφυρα και να γυρίσουν με τα καράβια στη χώρα τους. [6.41.4] Κι ο Δαρείος, όταν ανέβασαν οι Φοίνικες και του παρέδωσαν τον Μητίοχο, το γιο του Μιλτιάδη, δεν πείραξε καθόλου τον Μητίοχο, αλλά του χάρισε πολλά· γιατί του έδωσε σπίτι και κτήματα και γυναίκα Περσίδα, απ᾽ την οποία απόχτησε παιδιά που αξιώθηκαν ν᾽ αναγνωριστούν Πέρσες. Κι ο Μιλτιάδης από την Ίμβρο φτάνει στην Αθήνα.