κι όχι δίχως τα παιδιά σου. Αλλά θ᾽ αρχίσει με την πρώτη τη γενιά [στρ. γ]
46και με την τέταρτη θα τελειώσει». Αυτά σαν είπε ξάστερα ο θεός,
ετράβηξε γοργά κατά τον Ξάνθο, κατά τις Αμαζόνες
με τα ωραία τους άτια, κατά τον Ίστρο,
ενώ της τρίαινας ο αφέντης με το γοργό του άρμα
κατά του Ισθμού τη θάλασσα τραβούσε
50με τα χρυσά του τ᾽ άτια, φέρνοντας εδώ
μαζί του τον Αιακό.

Και πήγαινε να δει τα κορφοβούνια της Κορίνθου [αντ. γ]
με τις περίλαμπρες γιορτές της.
Τίποτα δεν είναι εξίσου τερπνό για όλους τους ανθρώπους.
Αν ιστορώ εγώ στον ύμνο μου τη δόξα, που ο Μελησίας
κέρδισε σε αγώνες νέων που δεν άνθισαν τα γένια τους ακόμα,
55ας μη μου ρίξει ο φθόνος τον τραχύ του λίθο.
Γιατί την ίδια θε να πω πως είχε
και στη Νεμέα επιτυχία,
κι αργότερα στους ανδρικούς

του παγκρατίου αγώνες. Διδάσκεις [επωδ. γ]
60ευκολότερα, σαν ξέρεις· κι ανόητο να μην έχεις πρώτα μάθει·
γιατ᾽ είναι πιο ελαφρόμυαλος όποιος δεν έχει πείρα.
Εκείνα θε να πει
καλύτερ᾽ απ᾽ τους άλλους εκείνος
που μέλλει την πολύποθη τη δόξα να κερδίσει
στους ιερούς αθλητικούς αγώνες.
65Και τώρα ο Μελησίας χρωστάει στον Αλκιμέδοντα τούτο το βραβείο
που έκανε για χάρη του οι νίκες να γίνουν τριάντα·