πιο πολύ μες σ᾽ όλους τους ανθρώπους. Γιατί πολλά να κρίνεις [στρ. β]
που βαραίνουν πολύ, χωρίς να ξαστοχήσεις και με δίκαιο πνεύμα,
25εύκολο δεν είναι. Αλλά των αθανάτων η βουλή
τη χώρα αυτή τη θαλασσοζωσμένη,
κολώνα, λες, την έστησε ιερή
κάθε λογής να προστατεύει ξένους
—κι άμποτε ο χρόνος που θα ᾽ρθει
να μην αποκάμει να εκτελεί το έργο τούτο—

30που ο δωρικός λαός τη διαφεντεύει από την εποχή του Αιακού. [αντ. β]
Αυτόν της Λητώς ο γιος κι ο Ποσειδών ο κραταιός,
σαν έμελλαν το Ίλιο με πολεμίστρες να στεφανώσουν,
τον κάλεσαν συνεργό τους
για το τείχος, που το πεπρωμένο του ήτανε γραμμένο,
καθώς θε να ξεσπούσαν πολέμοι,
35μέσα στις μάχες που τις πολιτείες ρημάζουν
ν᾽ αφανιστεί κι αυτό σε σύγνεφα καπνού.

Και σαν επρωτοχτίστηκε, τρεις δράκοντες γλαυκοί [επωδ. β]
κατά τον πύργο ορμήσανε, και οι δυο τους χάμω πέσαν,
και τότε εκεί από τρόμο σαστισμένοι αφήκαν την πνοή τους·
40ο τρίτος όμως όρμησε κι ανέβηκε με συριγμό,
κι είπε ευθύς ο Απόλλωνας το δυσοίωνο θαύμα εξηγώντας:
«η Πέργαμος, ήρωα, θα κυριευθεί
απ᾽ τη μεριά που έκτισαν τα χέρια σου,
καθώς μου λέει το σημάδι αυτό
που μου ᾽στειλε ο βροντερός ο Δίας, ο γιος του Κρόνου,