Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Χοηφόροι (456-478)


ΟΡ. σέ τοι λέγω, ξυγγενοῦ, πάτερ, φίλοις. [στρ. κ]
ΗΛ. ἐγὼ δ᾽ ἐπιφθέγγομαι κεκλαυμένα.
ΧΟ. στάσις δὲ πάγκοινος ἅδ᾽ ἐπιρροθεῖ·
ἄκουσον ἐς φάος μολών,
460 ξὺν δὲ γενοῦ πρὸς ἐχθρούς.

ΟΡ. Ἄρης Ἄρει ξυμβαλεῖ, Δίκᾳ Δίκα. [ἀντ. κ]
ΗΛ. ἰὼ θεοί, κραίνετ᾽ ἐνδίκως ‹λιτάς›.
ΧΟ. τρόμος μ᾽ ὑφέρπει κλύουσαν εὐγμάτων.
τὸ μόρσιμον μένει πάλαι,
465 εὐχομένοις δ᾽ ἂν ἔλθοι.

— ὦ πόνος ἐγγενὴς [στρ. λ]
καὶ παράμουσος ἄτας
αἱματόεσσα πλαγά.
ἰὼ δύστον᾽ ἄφερτα κήδη·
470 ἰὼ δυσκατάπαυστον ἄλγος.

— δώμασιν ἔμμοτον [ἀντ. λ]
τῶνδ᾽ ἄκος, οὐδ᾽ ἀπ᾽ ἄλλων
ἔκτοθεν, ἀλλ᾽ ἀπ᾽ αὐτῶν,
δι᾽ ὠμὰν ἔριν αἱματηράν.
475 θεῶν ‹τῶν› κατὰ γᾶς ὅδ᾽ ὕμνος.

— ἀλλὰ κλύοντες, μάκαρες χθόνιοι,
τῆσδε κατευχῆς πέμπετ᾽ ἀρωγὴν
παισὶν προφρόνως ἐπὶ νίκῃ.


ΟΡΕΣΤΗΣ
Εσένα κράζω, βόηθα τους δικούς, πατέρα.
ΗΛΕΚΤΡΑ
Όμοια κι εγώ σε προσκαλώ, δακρυοπνιγμένη…
ΧΟΡΟΣ
Με μια φωνή κι εμείς όλοι μαζί,
άκου, σου κράζομε κι έβγα στο φως·
460μαζί μας στάσου αντίκρυ στους εχθρούς.

ΟΡΕΣΤΗΣ
Δύναμη με τη Δύναμη
και Δίκη με τη Δίκη θα πιαστούνε.
ΗΛΕΚΤΡΑ
Και σεις πια κάμετε, ω θεοί,
οπού έχουνε το δίκιο να το βρούνε.
ΧΟΡΟΣ
Τρέμω που ακούω αυτές σου τις ευχές·
πολύν καιρό η μοίρ᾽ αργεί,
μα ίσως καλώντας την να ᾽ρθει.

Οϊμένα αρρώστια από γενιάς
και συμφοράς παράχορδη
στο αίμα βαμμένη δοξαριά!
ω πάθη πολυοστέναχτα,
ποιά να βαστάξει σας καρδιά;
Οϊμέ του πόνου βρύση
470ποιός να σε κλείσει;

Στα ίδια τα σπίτια η γιατρειά
βρίσκεται μέσα· μη ζητάς
απ᾽ όξω, απ᾽ άλλους, μ᾽ απ᾽ αυτούς
τους ίδιους με τις άγριές των
κι αιμόχαρες συνερισιές.
Των θεών του κάτου κόσμου
ο ύμνος αυτός μου!

Μ᾽ ακούστε σεις, θεοί, κάτω απ᾽ τη γη
τα παρακάλια μας αυτά και στα παιδιά
βοήθεια για νίκη στείλετε με πρόθυμη καρδιά.