Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Χοηφόροι (1-21)


ΠΡΟΛΟΓΟΣ


ΟΡΕΣΤΗΣ
Ἑρμῆ χθόνιε, πατρῷ᾽ ἐποπτεύων κράτη,
σωτὴρ γενοῦ μοι ξύμμαχός τ᾽ αἰτουμένῳ·
ἥκω γὰρ ἐς γῆν τήνδε καὶ κατέρχομαι.
‹. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .›
τύμβου δ᾽ ἐπ᾽ ὄχθῳ τῷδε κηρύσσω πατρὶ
κλύειν, ἀκοῦσαι ‹. . . . . . . . . . . . . . . .
5 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . .› πλόκαμον Ἰνάχῳ θρεπτήριον.
τὸν δεύτερον δὲ τόνδε πενθητήριον
‹. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .›
οὐ γὰρ παρὼν ᾤμωξα σόν, πάτερ, μόρον
οὐδ᾽ ἐξέτεινα χεῖρ᾽ ἐπ᾽ ἐκφορᾷ νεκροῦ.
‹. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .›
10 τί χρῆμα λεύσσω; τίς ποθ᾽ ἥδ᾽ ὁμήγυρις
στείχει γυναικῶν φάρεσιν μελαγχίμοις
πρέπουσα; ποίᾳ ξυμφορᾷ προσεικάσω;
πότερα δόμοισι πῆμα προσκυρεῖ νέον;
ἢ πατρὶ τὠμῷ τάσδ᾽ ἐπεικάσας τύχω
15 χοὰς φερούσας νερτέροις μειλίγματα;
οὐδέν ποτ᾽ ἄλλο· καὶ γὰρ Ἠλέκτραν δοκῶ
στείχειν ἀδελφὴν τὴν ἐμὴν πένθει λυγρῷ
πρέπουσαν. ὦ Ζεῦ, δός με τείσασθαι μόρον
20 πατρός, γενοῦ δὲ σύμμαχος θέλων ἐμοί.
Πυλάδη, σταθῶμεν ἐκποδών, ὡς ἂν σαφῶς
μάθω γυναικῶν ἥτις ἥδε προστροπή.


ΠΡΟΛΟΓΟΣ


ΟΡΕΣΤΗΣ
Χθόνιε Ερμή, συ που στην εξουσία σου είναι
του πατέρα μου η δύναμη, εισάκουσέ μου
και γίνου μου σωτήρας μου και σύμμαχός μου…
…………………………………………………………..
Φτάνω στη χώρα αυτή κι εξόριστος γυρίζω
και κράζω του πατέρα μου, σ᾽ αυτόν επάνω
του τάφου του τον όχτο να μ᾽ ακούσει.
…………………………………………………………..
Πλεξίδα του Ίναχου, που μ᾽ έθρεψε, προσφέρω
κι αυτή την άλλη στου πατέρα μου το πένθος·
γιατί δεν ήμουν μπρος να κλάψω το νεκρό του
κι ουδέ το χέρι μου άπλωσα στην εκφορά του
…………………………………………………………..
Α!
10Τι ᾽ναι που βλέπω; σαν ποιά να ᾽ναι η συνοδεία
των γυναικών αυτών των μαυροφορεμένων
που έρχονται δώθε; τί να φαντασθώ πως τρέχει;
μη βρήκε νέα τα σπίτια μας συμφορά πάλι;
Ή να πω κάλλια πως θα φέρνουνε στον τάφο
του πατέρα χοές, που τους νεκρούς πρααίνουν;
Βέβαια αυτό θα ᾽ναι· γιατί θαρρώ κι η Ηλέκτρα
προβαίν᾽ η αδερφή μου εδώ σε βαρύ πένθος·
Ω Δία, δώσε του πατέρα μας το φόνο
να εκδικηθώ και γίνε πρόθυμος βοηθός μου.
20Πυλάδη, ας τραβηχτούμε για να μάθω αλήθεια
τί θέλει αυτών των γυναικών η λιτανεία.