ΟΡΕΣΤΗΣ
Αχ, και γιατί δεν ήταν να ᾽πεφτες
κάτω στην Τροία πατέρα,
νεκρός από εχθρικό κοντάρι;
κληρονομιά στα σπίτια αφήνοντας
τη δόξα σου, και στα παιδιά σου,
350μοίρα στους δρόμους δαχτυλόδειχτη,
θεόρατο τάφο, αν και μακριά,
πέρ᾽ απ᾽ τη θάλασσα, θενά ᾽χες,
που θα ήταν μια παρηγοριά.

ΧΟΡΟΣ
Φίλος στους φίλους πὄπεσαν γενναία πέρα εκεί,
θενά ᾽πρεπε ξεχωριστός και κάτω από τη γη,
αφέντης πολυοτίμητος ανάμεσά τους
κι υπουργός πλάι στους δυνατούς
του κάτω κόσμου αρχόντους·
360γιατ᾽ ήταν και σα ζούσε βασιλιάς,
που από τη μοίρα του έλαχε να κυβερνά
με τα όπλα και το σκήπτρο τους λαούς.

ΗΛΕΚΤΡΑ
Μα ουδέ και κάτω απ᾽ της Τροίας
τα κάστρα πεσμένος, πατέρα,
να ᾽σουν μαζί με τους άλλους
νεκρούς του πολέμου θαμμένος
στις όχθες του Σκάμαντρου πέρα·
κάλλιο οι φονιάδες σου πριν
να πήγαιναν έτσι χαμένοι
370κι από μακριά το χαμό τους ν᾽ ακούγαμ᾽ εδώ
στις συμφορές αυτές ξένοι.

ΧΟΡΟΣ
Πιο καλές είν᾽ αυτές κι από μάλαμα οι ευχές,
κι απ᾽ των Υπερβορείων τη μεγάλη ευτυχία
είν᾽ αυτά που ζητάς· κι έχεις δίκιο.
Μα της μάστιγας όμως αυτής της διπλής
άκου φτάν᾽ η χτυπιά: οι προστάτες αυτών
είναι που είναι πια τώρα βαθιά μες στη γη·
και τα χέρια εκεινών που κρατούν την αρχή,
μολυσμέν᾽ απ᾽ το αίμα — φριχτό και γι᾽ αυτόν,
στα παιδιά του φριχτότερο ακόμα.