[3.6.4] Ο ίδιος άρχισε να βαδίζει ήδη προς το εσωτερικό κατευθυνόμενος προς τη Θάψακο και τον Ευφράτη ποταμό, αφού ανέθεσε στον Κοίρανο από τη Βέροια να συγκεντρώνει τους φόρους της Φοινίκης και στον Φιλόξενο να συλλέγει τους φόρους της Ασίας που βρίσκεται δυτικά του Ταύρου. Σε αντικατάστασή τους ανέθεσε τη διαφύλαξη των χρημάτων που είχε μαζί του στον Άρπαλο, τον γιο του Μαχάτα, που πρόσφατα είχε επιστρέψει από την εξορία. [3.6.5] Ο Άρπαλος αυτός εξορίστηκε για πρώτη φορά όταν ακόμη βασίλευε στη Μακεδονία ο Φίλιππος, επειδή ήταν πιστός στον Αλέξανδρο. Για τον ίδιο λόγο εξορίστηκαν τότε ο Πτολεμαίος, ο γιος του Λάγου, και ο Νέαρχος, ο γιος του Ανδρότιμου, και ο Εριγύιος, ο γιος του Λαρίχου, καθώς και ο αδελφός του Λαομέδων, γιατί ο Αλέξανδρος υποψιαζόταν τον Φίλιππο, επειδή παντρεύτηκε την Ευρυδίκη και προσέβαλε τη μητέρα του Ολυμπιάδα. [3.6.6] Όταν όμως πέθανε ο Φίλιππος και επέστρεψαν από την εξορία όσοι είχαν εξοριστεί εξαιτίας του, ο Αλέξανδρος διόρισε τον Πτολεμαίο σωματοφύλακα, τον Άρπαλο θησαυροφύλακα, επειδή το σώμα του ήταν ακατάλληλο για πολεμική δράση, και τον Εριγύιο αρχηγό του συμμαχικού ιππικού. Στον αδελφό του Λαομέδοντα, που ήταν δίγλωσσος και γνώριζε την περσική γλώσσα, ανέθεσε την επίβλεψη των βαρβάρων αιχμαλώτων, ενώ τον Νέαρχο τον διόρισε σατράπη της Λυκίας και της περιοχής που συνόρευε με την Λυκία ως το όρος Ταύρο. [3.6.7] Λίγο πριν από τη μάχη που έγινε στην Ισσό ο Άρπαλος παρασύρθηκε από τον Ταυρίσκο, έναν αχρείο άνθρωπο, και έφυγε μαζί του. Ο Ταυρίσκος κατέφυγε στον Αλέξανδρο (βασιλιά) της Ηπείρου, που τον έστειλε στην Ιταλία, όπου και πέθανε· ο Άρπαλος κατέφυγε στη Μεγαρίδα. Ο Αλέξανδρος όμως τον έπεισε να επιστρέψει διαβεβαιώνοντάς τον ότι δεν θα πάθαινε τίποτε εξαιτίας της φυγής του· ούτε έπαθε τίποτε ο Άρπαλος όταν επέστρεψε, αλλ᾽ ανέλαβε και πάλι την διαχείριση των χρημάτων. Στη Λυδία ο Αλέξανδρος απέστειλε σατράπη έναν από τους εταίρους, τον Μένανδρο, και διόρισε τον Κλέαρχο αρχηγό των μισθοφόρων, τους οποίους προηγουμένως διοικούσε ο Μένανδρος. [3.6.8] Διόρισε επίσης σατράπη της Συρίας τον Ασκληπιόδωρο, τον γιο του Ευνίκου, στη θέση του Αρίμμα, επειδή σχημάτισε τη γνώμη ότι ο Αρίμμας αποδείχθηκε νωθρός στην προετοιμασία που τον διέταξε να κάμει για τον στρατό, ο οποίος θα βάδιζε προς το εσωτερικό της Περσίας.
[3.7.1] Κατά τον μήνα Εκατομβαιώνα, όταν επώνυμος άρχων στην Αθήνα ήταν ο Αριστοφάνης, έφθασε ο Αλέξανδρος στη Θάψακο, όπου βρήκε τον ποταμό γεφυρωμένο με δύο γέφυρες. Γιατί ο Μαζαίος, στον οποίο ο Δαρείος είχε αναθέσει τη φρούρηση του ποταμού, για κάμποσο χρόνο φρουρούσε εκεί κοντά στον ποταμό με τρεις χιλιάδες περίπου ιππείς ‹και πεζούς…›, από τους οποίους οι δύο χιλιάδες ήταν Έλληνες μισθοφόροι· [3.7.2] γι᾽ αυτόν τον λόγο δεν είχε ολοκληρωθεί η γέφυρα από τους Μακεδόνες ως την απέναντι όχθη, επειδή αυτοί φοβήθηκαν μήπως επιτεθούν οι άνδρες του Μαζαίου στο σημείο όπου βρισκόταν η άκρη της γέφυρας. Ο Μαζαίος όμως, μόλις πληροφορήθηκε ότι πλησίαζε ο Αλέξανδρος, σηκώθηκε και έφυγε με όλον τον στρατό του. Αμέσως μετά τη φυγή του Μαζαίου τοποθετήθηκαν οι γέφυρες στην απέναντι όχθη του ποταμού και πέρασε πάνω από αυτές ο Αλέξανδρος με τον στρατό του.