Μόνο ο θεός ό,τι βάζει στο νου του τελειώνει· [στρ. γ]
50ο θεός το γοργόφτερο έφτασε αητό,
το δελφίνι της θάλασσας πέρασε,
τον ψηλοφαντασμένο γονάτισε,
ενώ σ᾽ άλλους αγέραστη χάρισε δόξα.
Μα εγώ ν᾽ αποφεύγω χρεωστώ
την κακιά, την πικρή δαγκανιάρικη γλώσσα,
γιατί ξέρω, αν και τόσο μακριά του, πως ο Αρχίλοχος
ο ψογερός, κακορίζικα πάντοτε ζούσε
55και βαρύλογες μόνο τον πάχαιναν έχθρες·
μα ο πλούτος, σαν τύχει μαζί της σοφίας κι ο κλήρος,
το καλύτερο απ᾽ όλα είναι στον κόσμο.
Κι έχεις, ω εσύ με ψυχή ελευθερόφρονη, [αντ. γ]
καθαρά να το δείξεις,
βασιλιά, κύριε πολλών ψηλοπύργωτων κάστρων
και τόσου λαού· που αν λέγει κανείς
60πως βρέθηκε κι άλλος ποτέ στην Ελλάδα ως τα τώρα
πιο μεγάλος σε δόξα και πλούτη από σένα,
μάταια με κούφια σαλεύει μυαλά.
Καράβι γιομάτο λουλούδια θ᾽ ανέβω, όταν ψάλλω
το μεγαλείο σου εγώ. Αν στρέγει της νιότης
των φοβερών των πολέμων το θράσος, μα λέγω και συ
την άπειρη βρήκες τη δόξα σου από κει,
65σαν οδηγούσες στις μάχες [επωδ. γ]
πότε στρατό καβαλάρη και πότε πεζό·
κι απ᾽ τ᾽ άλλο, οι βουλές της μεστής σου ηλικίας
να σε δοξάζω από κάθε μεριά
μου επιτρέπουν ακίνδυνα.
Χαίρε· σου στέλλεται ο ύμνος αυτός
πάνω απ᾽ το αφρόστεφο πέλαγος
σα Φοινίκων πραμάτεια·
και συ το μέλος, σ᾽ αιολίδες χορδές, το Καστόρειο
70καλοπρόθετα ευδόκησε μπρος σου να δεις
για τιμή της εφτάκρουστης λύρας.
Μένε όπως έμαθες να ᾽σαι· ο πίθηκος βέβαια
για τα παιδιά είναι ωραίος,
|
