Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

Φίλτρα αναζήτησης

Αποτελέσματα για: "Φ"

Βρέθηκαν 4.446 λημματικοί τύποι [1 - 20]
φᾶ (3)
ΘΕΟΚΡ Ειδ 17.65 ἔγεντο. Κόως δ᾽ ὀλόλυξεν ἰδοῖσα, | φᾶ δὲ καθαπτομένα βρέφεος χείρεσσι φίλῃσιν·
ΚΑΛΛ Υμν 6.45 καὶ μάκωνα, κατωμαδίαν δ᾽ ἔχε κλαῖδα. | φᾶ δὲ παραψύχοισα κακὸν καὶ ἀναιδέα φῶτα·
ΠΙΝΔ Ολ 6.49 τὸν Εὐά- | δνα τέκοι· Φοίβου γὰρ αὐτὸν φᾶ γεγάκειν | πατρός, περὶ θνατῶν δ᾽ ἔσεσθαι
φαανθείς (1)
ΜΟΣΧ Ευρ 89 Ἤλυθε δ᾽ ἐς λειμῶνα καὶ οὐκ ἐφόβησε φαανθείς | παρθενικάς, πάσῃσι δ᾽ ἔρως γένετ᾽
φάανθεν (2)
ΜΟΣΧ Ευρ 33 λείρι᾽ ἀμέργοι. | αἳ δέ οἱ αἶψα φάανθεν· ἔχον δ᾽ ἐν χερσὶν ἑκάστη | ἀνθοδόκον
ΟΜ Ιλ 1.200 Παλλάδ᾽ Ἀθηναίην· δεινὼ δέ οἱ ὄσσε φάανθεν· | καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα
φαάνθη (1)
ΟΜ Ιλ 17.650 ἠέλιος δ᾽ ἐπέλαμψε, μάχη δ᾽ ἐπὶ πᾶσα φαάνθη· | καὶ τότ᾽ ἄρ᾽ Αἴας εἶπε βοὴν
φαάντατος (1)
ΟΜ Οδ 13.93 ἐπεπόνθει. | Εὖτ᾽ ἀστὴρ ὑπερέσχε φαάντατος, ὅς τε μάλιστα | ἔρχεται ἀγγέλλων φάος
φάβιον (1)
ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 1011 γ᾽ αἴσθοιτό με, | νηττάριον ἂν καὶ φάβιον ὑπεκορίζετο. | ἔπειτ᾽ ἴσως ᾔτει σ᾽ ἂν εἰς
Φαβωρῖνος (1)
ΔΙΟΓ ΛΑΕΡΤ 1.79 ἕτερος Πιττακὸς νομοθέτης, ὥς φησι Φαβωρῖνος ἐν Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ καὶ
φάγε (4)
ΑΙΣΩΠ Μυθ 306.1 ἐγώ, τὸ δὲ ἕτερον ἡ σὴ μήτηρ. σὺ δὲ φάγε,ὅπερ πεποίηκας μετὰ τῆς ῥητορικῆς
ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 611 κἄπειτα καθεζομένη παρ᾽ ἐμοὶ προσαναγκάζῃ· «φάγε τουτί, | ἔντραγε τουτί.»
ΟΜ Ιλ 2.317 ἀμφιαχυῖαν. | αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ τέκνα φάγε στρουθοῖο καὶ αὐτήν, | τὸν μὲν ἀρίζηλον
ΟΜ Ιλ 2.326 οὔ ποτ᾽ ὀλεῖται. | ὡς οὗτος κατὰ τέκνα φάγε στρουθοῖο καὶ αὐτήν, | ὀκτώ, ἀτὰρ μήτηρ
φαγέδαιναν (1)
ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1458b μὲν γὰρ ἐν τῷ Φιλοκτήτῃ ἐποίησε | φαγέδαιναν ἥ μου σάρκας ἐσθίει ποδός, | ὁ δὲ ἀντὶ
φαγέειν (1)
ΟΜ Οδ 16.429 ἀπορραῖσαι φίλον ἦτορ | ἠδὲ κατὰ ζωὴν φαγέειν μενοεικέα πολλήν· | ἀλλ᾽ Ὀδυσεὺς
φαγεῖν (24)
ΑΙΣΩΠ Μυθ 15b.1 βότρυας πεπείρους ἰδοῦσα ἤμελλε φαγεῖν,ἐν ὕψει δὲ ὄντας οὐκ ηὐπόρει φαγεῖν. μῦς
ΑΙΣΩΠ Μυθ 15b.1 φαγεῖν, ἐν ὕψει δὲ ὄντας οὐκ ηὐπόρει φαγεῖν.μῦς δὲ ἰδὼν ταύτην ἐμειδίασεν
ΑΙΣΩΠ Μυθ 278.1 ἐγὼ πάρειμι». κἀκεῖνος· «μή μοι φαγεῖν ἀλλὰ πιεῖν, ὦ βέλτιστε, μᾶλλον
φαγέμεν (5)
ΟΜ Οδ 10.386 ἰδέσθαι; | ἀλλ᾽ εἰ δὴ πρόφρασσα πιεῖν φαγέμεν τε κελεύεις, | λῦσον, ἵν᾽ ὀφθαλμοῖσιν
ΟΜ Οδ 15.378 φάσθαι καὶ ἕκαστα πυθέσθαι | καὶ φαγέμεν πιέμεν τε, ἔπειτα δὲ καί τι φέρεσθαι
ΟΜ Οδ 16.143 οἴχεο νηῒ Πύλονδε, | οὔ πώ μίν φασιν φαγέμεν καὶ πιέμεν αὔτως, | οὐδ᾽ ἐπὶ ἔργα
ΟΜ Οδ 17.404 ἐνὶ στήθεσσι νόημα· | αὐτὸς γὰρ φαγέμεν πολὺ βούλεαι ἢ δόμεν ἄλλῳ.» | Τὸν δ᾽ αὖτ᾽
ΟΜ Οδ 18.3 μετὰ δ᾽ ἔπρεπε γαστέρι μάργῃ | ἀζηχὲς φαγέμεν καὶ πιέμεν· οὐδέ οἱ ἦν ἲς | οὐδὲ βίη,
φάγες (2)
ΚΑΛΛ Υμν 6.16 φρητί | αὐσταλέα ἄποτός τε, καὶ οὐ φάγες οὐδὲ λοέσσω. | μὴ μὴ ταῦτα λέγωμες ἃ
ΟΜ Οδ 9.347 οἴνοιο. | «Κύκλωψ, τῆ, πίε οἶνον, ἐπεὶ φάγες ἀνδρόμεα κρέα, | ὄφρ᾽ ἰδῇς, οἷόν τι
φάγῃ (3)
ΑΙΣΩΠ Μυθ 250.1 † εἴγε Ἀφροδίτην μισεῖ, ὥστε, ἐὰν φάγῃ τις κρέα ὑός, τοῦτον οὐκ ἐᾷ εἰς τὸ ἱερὸν
ΑΙΣΩΠ Μυθ 301.1 ὁ δὲ πανδοχεὺς φοβηθείς, μήπως φάγῃ αὐτόν, κατέλιπεν τὸν ἑαυτοῦ χιτῶνα καὶ
ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 690 νῦν πρὸς ἔμ᾽ ἴτω τις, ἵνα μήποτε φά- | γῃ σκόροδα, μηδὲ κυάμους μέλανας. | ὡς εἰ
φάγῃς (1)
ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 194 νῦν μ᾽ ὄντ᾽ ἄριστον· ἀλλ᾽ ἴσως, ὅταν φάγῃς | ὑπογάστριον γέροντος ἠλιαστικοῦ.
φάγῃσι (2)
ΟΜ Ιλ 21.127 μέλαιναν φρῖχ᾽ ὑπαΐξει | ἰχθύς, ὅς κε φάγῃσι Λυκάονος ἀργέτα δημόν. | φθείρεσθ᾽,
ΟΜ Οδ 8.477 «Κῆρυξ, τῆ δή, τοῦτο πόρε κρέας, ὄφρα φάγῃσι, | Δημοδόκῳ, καί μιν προσπτύξομαι,
φάγοι (3)
ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 3 καὶ μήποτ᾽ αὐτῆς μᾶζαν ἡδίω φάγοι. | δὸς μᾶζαν ἑτέραν, ἐξ ὀνίδων πεπλασμένην.
ΟΜ Οδ 9.94 πάσασθαι. | τῶν δ᾽ ὅς τις λωτοῖο φάγοι μελιηδέα καρπόν, | οὐκέτ᾽ ἀπαγγεῖλαι πάλιν
ΟΜ Οδ 24.254 τοιούτῳ δὲ ἔοικας, ἐπεὶ λούσαιτο φάγοι τε, | εὑδέμεναι μαλακῶς· ἡ γὰρ δίκη ἐστὶ
φαγοί (1)
ΘΕΟΚΡ Ειδ 9.20 δὲ δρυΐνῳ χόρια ζεῖ, ἐν πυρὶ δ᾽ αὖαι | φαγοὶ χειμαίνοντος· ἔχω δέ τοι οὐδ᾽ ὅσον ὤραν
φάγοιμ᾽ (1)
ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 511 ἀλλ᾽ ἥδιον ἂν | δικίδιον σμικρὸν φάγοιμ᾽ ἂν ἐν λοπάδι πεπνιγμένον. | νὴ Δί᾽,
φάγοις (2)
ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 707 φέρε τί σοι δῶ καταφαγεῖν; | ἐπὶ τῷ φάγοις ἥδιστ᾽ ἄν; ἐπὶ βαλλαντίῳ; | ἐξαρπάσομαί
ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 1367 μὰ τὸν Ἀπόλλω τοῦτο δρῶν. | ὡς ἡδέως φάγοις ἂν ἐξ ὄξους δίκην. | οὐ δεινὰ τωθάζειν