Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Αποτελέσματα για: "Ω"
- ὦ (5398)
- ΑΙΣΧ Αγ 22 εὐαγγέλου φανέντος ὀρφναίου πυρός. | ὦ χαῖρε λαμπτήρ, νυκτὸς ἡμερήσιον | φάος
- ΑΙΣΧ Αγ 317 ἐκ Τροίας ἐμοί. | θεοῖς μὲν αὖθις, ὦ γύναι, προσεύξομαι. | λόγους δ᾽ ἀκοῦσαι
- ΑΙΣΧ Αγ 355 — ὦ Ζεῦ βασιλεῦ καὶ νὺξ φιλία | μεγάλων κόσμων κτεάτειρα,
- ὤ (199)
- ΑΙΣΧ Αγ 1214 ἰοὺ ἰού, ὢ ὢ κακά. | ὑπ᾽ αὖ με δεινὸς ὀρθομαντείας πόνος
- ΑΙΣΧ Αγ 1214 ἰοὺ ἰού, ὢ ὢ κακά. | ὑπ᾽ αὖ με δεινὸς ὀρθομαντείας πόνος
- ΑΙΣΧ Ευμ 357 τιθασὸς ὢν φίλον ἕλῃ, | ἐπὶ τόν, ὤ, διόμεναι | κρατερὸν ὄνθ᾽ ὁμοΐως
- ᾧ (763)
- ΑΙΣΧ Ευμ 457 ἀνδρῶν ναυβατῶν ἁρμόστορα· | ξὺν ᾧ σὺ Τροίαν ἄπολιν Ἰλίου πόλιν | ἔθηκας. ἔφθιθ᾽
- ΑΙΣΧ Ευμ 828 καὶ κλῇδας οἶδα δώματος μόνη θεῶν | ἐν ᾧ κεραυνός ἐστιν ἐσφραγισμένος· | ἀλλ᾽ οὐδὲν
- ΑΙΣΧ Ευμ 865 ἔστω πόλεμος, οὐ μόλις παρών, | ἐν ᾧ τις ἔσται δεινὸς εὐκλείας ἔρως· | ἐνοικίου δ᾽
- ω (2)
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1458a εἴς τε τὰ ἀεὶ μακρά, οἷον εἰς Η καὶ Ω,καὶ τῶν ἐπεκτεινομένων εἰς Α· ὥστε ἴσα
- ΜΕΝ Σαμ 4 ὀδ]υνηρόν ἐστιν· ἡμάρτηκα γάρ. | . . . . . ]ω τοῦτ᾽ ἐσόμενον λογίζομαι. | οἶμαι] δὲ
- ὧ (8)
- ΕΥΡ Ανδρ 387 καὶ μὴ λαχοῦσα δυστυχὴς καθίσταμαι. | ὧ μεγάλα πράσσων αἰτίας σμικρᾶς πέρι, | πιθοῦ·
- ΕΥΡ Ελ 1487 ἐπιπετόμενος ἰαχεῖ. | ὧ πταναὶ δολιχαύχενες, | σύννομοι νεφέων δρόμωι,
- ΘΕΟΚΡ Ειδ 2.4 ἄνδρα, | ὅς μοι δωδεκαταῖος ἀφ᾽ ὧ τάλας οὐδὲ ποθίκει, | οὐδ᾽ ἔγνω πότερον
- ΘΕΟΚΡ Ειδ 3.11 τοι δέκα μᾶλα φέρω· τηνῶθε καθεῖλον | ὧ μ᾽ ἐκέλευ καθελεῖν τύ· καὶ αὔριον ἄλλα τοι οἰσῶ.
- ΘΕΟΚΡ Ειδ 9.25 τήνῳ δὲ στρόμβω καλὸν ὄστρακον, ὧ κρέας αὐτός | σιτήθην πέτραισιν ἐν Ἰκαρίαισι
- ΘΕΟΚΡ Ειδ 14.46 ποτίθες δύο, καὶ δύο μῆνες | ἐξ ὧ ἀπ᾽ ἀλλάλων· οὐδ᾽ εἰ Θρᾳκιστὶ κέκαρμαι | οἶδε.
- ΘΕΟΚΡ Ειδ 15.47 ὦ Πτολεμαῖε, πεποίηται καλὰ ἔργα, | ἐξ ὧ ἐν ἀθανάτοις ὁ τεκών· οὐδεὶς κακοεργός
- ΜΟΥΣ 188 δ᾽ ἀμφιβόητος ἐμὸς δόμος οὐρανομήκης, | ὧ ἔνι ναιετάουσα σὺν ἀμφιπόλῳ τινὶ μούνη
- ὥ (16)
- ΕΥΡ Βακχ 1278 δῆτ᾽ ἐν ἀγκάλαις ἔχεις; | λέγοντος, ὥ γ᾽ ἔφασκον αἱ θηρώμεναι. | σκέψαι νυν ὀρθῶς·
- ΟΜ Ιλ 11.104 Ἄντιφος αὖ παρέβασκε περικλυτός· ὥ ποτ᾽ Ἀχιλλεὺς | Ἴδης ἐν κνημοῖσι δίδη μόσχοισι
- ΟΜ Ιλ 12.162 ὀμφαλόεσσαι. | δή ῥα τότ᾽ ᾤμωξέν τε καὶ ὣ πεπλήγετο μηρὼ | Ἄσιος Ὑρτακίδης, καὶ
- ᾦ (1)
- ΗΡΩΔ Μιμ 3.69 κοῦ μοι τὸ δριμὺ σκῦτος, ἠ βοὸς κέρκος, | ᾦ τοὺς πεδήτας κἀποτάκτους λωβεῦμαι;
- ᾤ᾽ (1)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 134 ἦλθεν κατ᾽ ἔχθραν αἰετοῦ πάλαι ποτέ, | ᾤ᾽ ἐκκυλίνδων κἀντιτιμωρούμενος. | οὐκοῦν
- ὠ- (1)
- ΠΙΝΔ Ολ 6.43 ἦλθεν δ᾽ ὑπὸ σπλάγχων ὑπ᾽ ὠ- | δίνεσσ᾽ ἐραταῖς Ἴαμος
- ὠά (8)
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 3.1 ἔτικτε, μετάρσιος αἰρόμενος ἐκύλιε τὰ ὠὰ καὶ κατέασσε, μέχρις οὗ πανταχόθεν
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 3.1 ὡς διανέστη, ἔλαθεν ἀπορρίψας τὰ ὠά.ἀπ᾽ ἐκείνου τέ φασιν, περὶ ὃν καιρὸν οἱ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 16.1 πράττειν φήσαντος, πολλὰ γὰρ αὐτοῖς ὠὰ τίκτεσθαι παρασκευάζει, διαπορηθεὶς
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 89.1 ὑπό τινος περιττῶς χῆνα αὐτῷ ἐχαρίσατο ὠὰ χρύσεα τίκτουσαν. ὁ δὲ οὐκ ἀναμείνας
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 89.1 ὧν προσεδόκησε σφαλῆναι, ἀλλὰ καὶ τὰ ὠὰ ἀποβαλεῖν· τὰ γὰρ ἐντὸς πάντα σαρκώδη
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 206.1 ὄρνις ὄφεως ὠὰ εὑροῦσα καὶ ταῦτα ἐπιμελῶς ἐκθερμάνασα ἐξεκόλαψε. χελιδὼν δὲ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 265.1 ὠά τις κύων καταπίνειν εἰθισμένος ἰδών τινα κόχλον, χάνας τὸ στόμα αὐτοῦ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 265.1 ἔγωγε πέπονθα, εἴγε πάντα περιφερῆ ὠὰ πεπίστευκα».
- ᾠά (6)
- ΗΡΟΔ 2.68.1 καὶ λιμναῖόν ἐστι· τίκτει μὲν γὰρ ᾠὰ ἐν γῇ καὶ ἐκλέπει καὶ τὸ πολλὸν τῆς ἡμέρης
- ΗΡΟΔ 2.68.2 ἐλαχίστου μέγιστον γίνεται· τὰ μὲν γὰρ ᾠὰ χηνέων οὐ πολλῷ μέζονα τίκτει, καὶ ὁ
- ΗΡΟΔ 2.93.6 ἀπολίπῃ ὁ Νεῖλος, οἱ ἰχθύες ἐντεκόντες ᾠὰ ἐς τὴν ἰλὺν ἅμα τῷ ἐσχάτῳ ὕδατι
- ΗΡΟΔ 3.109.3 ἀνθρώπων οὐ δηλήμονες τίκτουσί τε ᾠὰ καὶ ἐκλέπουσι πολλόν τι χρῆμα τῶν τέκνων.
- ΛΟΥΚ Κατ 7 φαγόντα καὶ τὰ ἐκ τῶν καθαρσίων ᾠὰ καὶ πρὸς τούτοις γε σηπίαν ὠμὴν ἀποθανεῖν;
- ΠΛ Συμπ 190e μέλλοντες ταριχεύειν, ἢ ὥσπερ οἱ τὰ ᾠὰ ταῖς θριξίν· ὅντινα δὲ τέμοι, τὸν Ἀπόλλω
- ὤα (1)
- ΛΟΓΓ 1.4.2 τὸ πᾶν σχῆμα χορεία ἦν ὀρχουμένων. Ἡ ὤα τοῦ ἄντρου τῆς μεγάλης πέτρας ἦν τὸ
- ᾠακοστρόφουν (1)
- ΑΙΣΧ Περ 767 ἤνυσεν· | φρένες γὰρ αὐτοῦ θυμὸν ᾠακοστρόφουν. | τρίτος δ᾽ ἀπ᾽ αὐτοῦ Κῦρος,
- Ὤανον (1)
- ΠΙΝΔ Ολ 5.11 μὲν ἄλσος ἁγνόν | τὸ τεὸν ποταμόν τε Ὤανον ἐγχωρίαν τε λίμναν | καὶ σεμνοὺς
- Ὠαρίων (2)
- ΕΥΡ Εκ 1103 ὑψιπετὲς ἐς μέλαθρον, | Ὠαρίων ἢ Σείριος ἔνθα πυρὸς φλογέας ἀφίη- | σιν ὄσσων αὐγάς,
- ΚΑΛΛ Υμν 3.265 παρθένον —οὐδὲ γὰρ Ὦτος | οὐδὲ μὲν Ὠαρίων ἀγαθὸν γάμον ἐμνήστευσαν— | μηδὲ χορὸν
- ὦβολοστάται (1)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 1155 τὰν ὑπέρτονον | βοάν. ἰὼ κλάετ᾽, ὦβολοστάται, | αὐτοί τε καὶ τἀρχαῖα καὶ τόκοι
- ὦγάθ᾽ (17)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Βατρ 1235 προσῆψεν αὖθις αὖ τὴν λήκυθον. | ἀλλ᾽, ὦγάθ᾽, ἔτι καὶ νῦν ἀπόδος πάσῃ τέχνῃ·
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 478 ἄλφιτα. | ἀλλ᾽ οἱ Λάκωνες, ὦγάθ᾽, ἕλκουσ᾽ ἀνδρικῶς. | ἆρ᾽ οἶσθ᾽ ὅσοι γ᾽ αὐτῶν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 160 Ἀθηνῶν ταγὲ τῶν εὐδαιμόνων. | τί μ᾽, ὦγάθ᾽, οὐ πλύνειν ἐᾷς τὰς κοιλίας | πωλεῖν τε
- ὠγάθ᾽ (1)
- ΘΕΟΚΡ Ειδ 14.8 ἐμὶν δοκεῖ, ὀπτῶ ἀλεύρω. | παίσδεις, ὠγάθ᾽, ἔχων· ἐμὲ δ᾽ ἁ χαρίεσσα Κυνίσκα
- ὦγαθαί (1)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 765 ὅτι | ἄγουσι νύκτας. ἀλλ᾽ ἀνάσχεσθ᾽, ὦγαθαί, | καὶ προσταλαιπωρήσατ᾽ ἔτ᾽ ὀλίγον
- ὦγαθέ (16)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 1238 ἴθι δή, ᾽ξένεγκε τἀργύριον. ἀλλ᾽, ὦγαθέ, | θλίβει τὸν ὄρρον. ἀπόφερ᾽, οὐκ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 213 εὖ γ᾽, εὖ γε νὴ Δί᾽, εὖ γε. λέγε, λέγ᾽ ὦγαθέ. | «ὡς δ᾽ εἰσὶν ἡμῶν τοὺς τρόπους
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 71 νῦν οὖν ἁνύσαντε φροντίσωμεν, ὦγαθέ, | ποίαν ὁδὸν νὼ τρεπτέον καὶ πρὸς τίνα.
