Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Αποτελέσματα για: "Θ"
- θ᾽ (747)
- ΑΙΣΧ Αγ 67 κάμακος, θήσων Δαναοῖσιν | Τρωσί θ᾽ ὁμοίως. ἔστι δ᾽ ὅπη νῦν | ἔστι· τελεῖται δ᾽ ἐς
- ΑΙΣΧ Αγ 79 ἰσόπρεσβυς Ἄρης δ᾽ οὐκ ἔνι χώρᾳ, | τό θ᾽ ὑπέργηρων φυλλάδος ἤδη | κατακαρφομένης
- ΑΙΣΧ Αγ 215 παυσανέμου γὰρ | θυσίας παρθενίου θ᾽ αἵματος ὀργᾷ | περιόργως ἐπιθυμεῖν
- θά (1)
- ΠΙΝΔ Νεμ 10.7 Διομήδεα δ᾽ ἄμβροτον ξαν- | θά ποτε Γλαυκῶπις ἔθηκε θεόν· | γαῖα δ᾽ ἐν Θήβαις
- θάασσε (1)
- ΟΜ Ιλ 15.124 ὦρτο διὲκ προθύρου, λίπε δὲ θρόνον ἔνθα θάασσε, | τοῦ δ᾽ ἀπὸ μὲν κεφαλῆς κόρυθ᾽
- θαασσέμεν (1)
- ΟΜ Οδ 3.336 οὐδὲ ἔοικε | δηθὰ θεῶν ἐν δαιτὶ θαασσέμεν, ἀλλὰ νέεσθαι.» | Ἦ ῥα Διὸς θυγάτηρ, οἱ
- θάασσεν (1)
- ΟΜ Ιλ 9.194 αὐτῇ σὺν φόρμιγγι, λιπὼν ἕδος ἔνθα θάασσεν. | ὣς δ᾽ αὔτως Πάτροκλος, ἐπεὶ ἴδε
- Θαγιμασάδας (1)
- ΗΡΟΔ 4.59.2 Ἀφροδίτη Ἀργίμπασα, Ποσειδέων δὲ Θαγιμασάδας.ἀγάλματα δὲ καὶ βωμοὺς καὶ νηοὺς
- θἀδώλια (1)
- ΕΥΡ Κυκλ 238 σέθεν, | κἄπειτα συνδήσαντες ἐς θἀδώλια | τῆς ναὸς ἐμβαλόντες ἀποδώσειν τινὶ
- θαέομαι (1)
- ΠΙΝΔ Πυθ 8.45 ἐπιπρέπει | ἐκ πατέρων παισὶ λῆμα. θαέομαι σαφές | δράκοντα ποικίλον αἰθᾶς Ἀλκμᾶν᾽
- θάημα (1)
- ΘΕΟΚΡ Ειδ 1.56 ὑγρὸς ἄκανθος, | αἰπολικὸν θάημα· τέρας κέ τυ θυμὸν ἀτύξαι. | τῶ μὲν ἐγὼ πορθμῆι
- θαησάμεναι (1)
- ΠΙΝΔ Πυθ 9.62 ματέρος οἴσει. | ταὶ δ᾽ ἐπιγουνίδιον θαησάμεναι βρέφος αὐταῖς, | νέκταρ ἐν χείλεσσι
- θαητοῖσι (1)
- ΠΙΝΔ Πυθ 4.80 ἅ τε Μαγνήτων ἐπιχώριος ἁρμό- | ζοισα θαητοῖσι γυίοις, | ἀμφὶ δὲ παρδαλέᾳ στέγετο
- θαητόν (7)
- ΒΑΚΧ Επιν 11.14 ὑμνεῦσι δὲ Πυθιώνικον | παῖδα θαητ[ὸ]ν Φαΐσκου. | ἵλεῴ [ν]ιν ὁ Δα[λ]ογενὴς υἱ-
- ΠΙΝΔ Ολ 3.36 τοῖς γὰρ ἐπέτραπεν Οὔλυμπόνδ᾽ ἰὼν | θαητὸν ἀγῶνα νέμειν | ἀνδρῶν τ᾽ ἀρετᾶς πέρι καὶ
- ΠΙΝΔ Ολ 6.2 τειχεῖ προθύρῳ θαλάμου | κίονας ὡς ὅτε θαητὸν μέγαρον | πάξομεν· ἀρχομένου δ᾽ ἔργου
- ΠΙΝΔ Πυθ 4.264 μεγάλας δρυός, αἰσχύ- | νοι δέ οἱ θαητὸν εἶδος, | καὶ φθινόκαρπος ἐοῖσα διδοῖ ψᾶφον
- ΠΙΝΔ Πυθ 7.11/12 Ἄπολλον, οἳ τεόν | δόμον Πυθῶνι δίᾳ θαητὸν ἔτευξαν. | ἄγοντι δέ με πέντε μὲν
- ΠΙΝΔ Πυθ 9.108 πολλοὶ δὲ καὶ ξεί- | νων. ἐπεὶ θαητὸν εἶδος | ἔπλετο· χρυσοστεφάνου δέ οἱ Ἥβας
- ΠΙΝΔ Πυθ 10.58 μᾶλλον σὺν ἀοιδαῖς | ἕκατι στεφάνων θαητὸν ἐν ἅλι- | ξι θησέμεν ἐν καὶ παλαιτέροις,
- θαητός (1)
- ΘΕΟΚΡ Ειδ 15.84 σοφόν τι χρῆμ᾽ ἄνθρωπος. | αὐτὸς δ᾽ ὡς θαητὸς ἐπ᾽ ἀργυρέας κατάκειται | κλισμῶ,
- θαἰερά (1)
- ΕΥΡ Κυκλ 265 μὰ τὴν Καλυψὼ τάς τε Νηρέως κόρας, | μὰ θαἰερὰ κύματ᾽ ἰχθύων τε πᾶν γένος,
- θαἶμα (1)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 205 ταῖς γυναιξὶν εὐμενής. | εὔχρων γε θαἶμα κἀποπυτίζει καλῶς. | καὶ μὰν ποτόδδει γ᾽
- θαἰμάτι᾽ (1)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 1084 παλαιστὰς ἄνδρας ἀπὸ τῶν γαστέρων | θαἰμάτι᾽ ἀποστέλλοντας· ὥστε φαίνεται
- θαἰμάτια (6)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 26 τοὺς πώγωνας, οὓς εἴρητ᾽ ἔχειν; | ἢ θαἰμάτια τἀνδρεῖα κλεψάσαις λαθεῖν | ἦν χαλεπὸν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 75 γὰρ ἔχετε καὶ βακτηρίας | καὶ θαἰμάτια τἀνδρεῖα, καθάπερ εἴπομεν. | ἔγωγέ τοι τὸ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 99 πρότεραι, λήσομεν | ξυστειλάμεναι θαἰμάτια· τὸν πώγωνά τε | ὅταν καθῶμεν ὃν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 275 ἀκριβῶς ἦτε περιηρμοσμέναι, | καὶ θαἰμάτια τἀνδρεῖα γ᾽ ἃ παρεκλέψατε
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 1093 βινήσομεν. | εἰ σωφρονεῖτε, θαἰμάτια λήψεσθ᾽, ὅπως | τῶν ἑρμοκοπιδῶν μή τις ὑμᾶς
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 408 μεσθα, κέντρον ἐντατέ᾽ ὀξύ. | ἀλλὰ θαἰμάτια λαβόντες ὡς τάχιστα, παιδία, | θεῖτε καὶ
- θαἰματίδια (1)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 401 τῶν καλπίδων | ἔλουσαν ἡμᾶς, ὥστε θαἰματίδια | σείειν πάρεστιν ὥσπερ ἐνεουρηκότας.
- θαιρούς (1)
- ΟΜ Ιλ 12.459 βέλος εἴη, | ῥῆξε δ᾽ ἀπ᾽ ἀμφοτέρους θαιρούς· πέσε δὲ λίθος εἴσω | βριθοσύνῃ, μέγα
- Θαΐς (1)
- ΠΛΟΥΤ Αλεξ 38.2 ἐν δὲ τούτοις εὐδοκιμοῦσα μάλιστα Θαῒς ἡ Πτολεμαίου τοῦ βασιλεύσαντος ὕστερον
