Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ

Νεκρικοὶ Διάλογοι (30.1-30.2)


30. ΝΙΡΕΩΣ ΚΑΙ ΘΕΡΣΙΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕΝΙΠΠΟΥ


ΝΙΡΕΥΣ
[30.1] Ἰδοὺ δή, Μένιππος οὑτοσὶ δικάσει, πότερος εὐμορφότερός ἐστιν. εἰπέ, ὦ Μένιππε, οὐ καλλίων σοι δοκῶ;
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Τίνες δὲ καὶ ἔστε; πρότερον, οἶμαι, χρὴ γὰρ τοῦτο εἰδέναι.
ΝΙΡΕΥΣ
Νιρεὺς καὶ Θερσίτης.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Πότερος οὖν ὁ Νιρεὺς καὶ πότερος ὁ Θερσίτης; οὐδέπω γὰρ τοῦτο δῆλον.
ΘΕΡΣΙΤΗΣ
Ἓν μὲν ἤδη τοῦτο ἔχω, ὅτι ὅμοιός εἰμί σοι καὶ οὐδὲν τηλικοῦτον διαφέρεις ἡλίκον σε Ὅμηρος ἐκεῖνος ὁ τυφλὸς ἐπῄνεσεν ἁπάντων εὐμορφότερον προσειπών, ἀλλ᾽ ὁ φοξὸς ἐγὼ καὶ ψεδνὸς οὐδὲν χείρων ἐφάνην τῷ δικαστῇ. ὅρα δὲ σύ, ὦ Μένιππε, ὅντινα καὶ εὐμορφότερον ἡγῇ.
ΝΙΡΕΥΣ
Ἐμέ γε τὸν Ἀγλαΐας καὶ Χάροπος, «ὃς κάλλιστος ἀνὴρ ὑπὸ Ἴλιον ἦλθον.»
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
[30.2] Ἀλλ᾽ οὐχὶ καὶ ὑπὸ γῆν, ὡς οἶμαι, κάλλιστος ἦλθες, ἀλλὰ τὰ μὲν ὀστᾶ ὅμοια, τὸ δὲ κρανίον ταύτῃ μόνον ἄρα διακρίνοιτο ἀπὸ τοῦ Θερσίτου κρανίου, ὅτι εὔθρυπτον τὸ σόν· ἀλαπαδνὸν γὰρ αὐτὸ καὶ οὐκ ἀνδρῶδες ἔχεις.
ΝΙΡΕΥΣ
Καὶ μὴν ἐροῦ Ὅμηρον, ὁποῖος ἦν, ὁπότε συνεστράτευον τοῖς Ἀχαιοῖς.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Ὀνείρατά μοι λέγεις· ἐγὼ δὲ ἃ βλέπω καὶ νῦν ἔχεις, ἐκεῖνα δέ οἱ τότε ἴσασιν.
ΝΙΡΕΥΣ
Οὔκουν ἐγὼ ἐνταῦθα εὐμορφότερός εἰμι, ὦ Μένιππε;
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Οὔτε σὺ οὔτε ἄλλος εὔμορφος· ἰσοτιμία γὰρ ἐν ᾅδου καὶ ὅμοιοι ἅπαντες.
ΘΕΡΣΙΤΗΣ
Ἐμοὶ μὲν καὶ τοῦτο ἱκανόν.


30. ΝΙΡΕΑ ΚΑΙ ΘΕΡΣΙΤΗ ΚΑΙ ΜΕΝΙΠΠΟΥ


ΝΙΡΕΑΣ
[30.1] Νά λοιπόν, αυτός εδώ ο Μένιππος θα κρίνει ποιός απ᾽ τους δυο μας είναι ομορφότερος. Πες, Μένιππε, δεν σου φαίνομαι ωραιότερος;
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Και ποιοί είστε εσείς; Πρώτα αυτό, νομίζω, θα πρέπει να ξέρω.
ΝΙΡΕΑΣ
Ο Νιρέας και ο Θερσίτης.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Ποιός λοιπόν απ᾽ τους δύο είναι ο Νιρέας και ποιός ο Θερσίτης; Γιατί ούτε κι αυτό είναι ακόμη ευδιάκριτο.
ΘΕΡΣΙΤΗΣ
Ήδη έχω έναν πόντο μ᾽ αυτό, ότι είμαι όμοιός σου, και καθόλου δεν διαθέτεις τόσο μεγάλη υπεροχή, όση σου απέδωσε με τους επαίνους του ο Όμηρος, εκείνος ο τυφλός, ονομάζοντάς σε ομορφότερο όλων, αλλά εγώ, ο μυτεροκέφαλος και ο αραιομάλλης, δεν φάνηκα καθόλου κατώτερος στον κριτή μας. Δες όμως κι εσύ, Μένιππε, ποιόν τελικά θεωρείς ομορφότερο.
ΝΙΡΕΑΣ
Εμένα φυσικά, τον γιο της Αγλαΐας και του Χάροπα, που «ωραιότερος ήμουν απ᾽ όλους όσους έφτασαν κάτω στην Τροία».
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
[30.2] Αλλά δεν ήρθες και κάτω από τη γη, μου φαίνεται, ο ωραιότερος, αλλά τα κόκαλά σας είναι όμοια, ενώ το κρανίο σου μόνο σ᾽ αυτό διακρίνεται από το κρανίο του Θερσίτη, ότι το δικό σου είναι εύθραυστο. Πραγματικά είναι αδύναμο και θηλυπρεπές.
ΝΙΡΕΑΣ
Κι όμως, ρώτα τον Όμηρο τί λογής ήμουν, όταν πήρα μέρος στην εκστρατεία μαζί με τους Αχαιούς.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Μου μιλάς για όνειρα. Εγώ σου μιλώ γι᾽ αυτά που βλέπω και που έχεις τώρα, ενώ εκείνα τα ξέρουν όσοι ζήσανε τότε.
ΝΙΡΕΑΣ
Εγώ λοιπόν εδώ δεν είμαι ομορφότερος, Μένιππε;
ΜΕΝΙΠΠΟΣ
Ούτε εσύ ούτε κανένας άλλος είναι όμορφος. Στον Άδη υπάρχει ισότητα δικαιωμάτων και όλοι είναι όμοιοι.
ΘΕΡΣΙΤΗΣ
Εμένα κι αυτό μου φτάνει.