
Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "ἦ"
- ΘΟΥΚ 6.37.2 οὐκ ἂν παντάπασι διαφθαρῆναι, ἦ πού γε δὴ ἐν πάσῃ πολεμίᾳ Σικελίᾳ (ξυστήσεται
- ΘΟΥΚ 6.72.5 ἑλέσθαι καὶ ὀμόσαι αὐτοῖς τὸ ὅρκιον ἦ μὴν ἐάσειν ἄρχειν ὅπῃ ἂν ἐπίστωνται· οὕτω
- ΘΟΥΚ 8.27.3 γε ἀνάγκῃ, προτέρᾳ ποι ἐπιχειρεῖν, ἦ που δὴ μὴ βιαζομένῃ γε πρὸς αὐθαιρέτους
- ΘΟΥΚ 8.33.1 ναυαρχίαν, πολλὰ ἀπειλήσας τοῖς Χίοις ἦ μὴν μὴ ἐπιβοηθήσειν, ἤν τι δέωνται.
- ΘΟΥΚ 8.75.2 αὐτοὺς τοὺς ἐκ τῆς ὀλιγαρχίας μάλιστα, ἦ μὴν δημοκρατήσεσθαί τε καὶ ὁμονοήσειν
- ΘΟΥΚ 8.81.3 ὡς Τισσαφέρνης αὐτῷ ὑπεδέξατο ἦ μήν, ἕως ἄν τι τῶν ἑαυτοῦ λείπηται, ἢν
- ΙΣΟΚΡ 10.40 συνελθόντες πίστεις ἔδοσαν ἀλλήλοις ἦ μὴν βοηθήσειν, εἴ τις ἀποστεροίη τὸν
- ΙΣΟΚΡ 4.138 ὢν χαλεπὸς ἔσται προσπολεμεῖν, ἦ που σφόδρα χρὴ δεδιέναι τὸν καιρὸν ἐκεῖνον
- ΙΣΟΚΡ Επιστ 2.15 τοῖς λόγοις ὅτι ἂν βουληθῶσιν, ἦ πού σέ γε προσήκει τὸν πλεῖστ᾽ ἂν ἔργῳ
- ΚΑΛΛ Υμν 1.22 ἐπεὶ τημόσδε, Ῥέη ὅτ᾽ ἐλύσατο μίτρην, | ἦ πολλὰς ἐφύπερθε σαρωνίδας ὑγρὸς Ἰάων
- ΚΑΛΛ Υμν 2.85 χθιζὸν περιβόσκεται ἄνθρακα τέφρη. | ἦ ῥ᾽ ἐχάρη μέγα Φοῖβος, ὅτε ζωστῆρες Ἐνυοῦς
- ΚΑΛΛ Υμν 3.177 τέμνοιεν ὑπ᾽ ἀλλοτρίῳ ἀροτῆρι. | ἦ γάρ κεν γυιαί τε καὶ αὐχένα κεκμηυῖαι | κόπρον
- ΚΑΛΛ Υμν 3.233 ἀμφ᾽ Ἑλένῃ Ῥαμνουσίδι θυμωθεῖσαι. | ἦ μέν τοι Προῖτός γε δύω ἐκαθίσσατο νηούς,
- ΚΑΛΛ Υμν 4.2 ἀείσεις | Δῆλον, Ἀπόλλωνος κουροτρόφον; ἦ μὲν ἅπασαι | Κυκλάδες, αἳ νήσων ἱερώταται
- ΚΑΛΛ Υμν 4.83 Ἑλικῶνος. ἐμαὶ θεαί, εἴπατε, Μοῦσαι, | ἦ ῥ᾽ ἐτεὸν ἐγένοντο τότε δρύες ἡνίκα Νύμφαι;
- ΚΑΛΛ Υμν 4.114 οὐ μὴν ἵππον ἀέθλιον ἀμφιβέβηκας. | ἦ ῥά τοι ὧδ᾽ αἰεὶ ταχινοὶ πόδες, ἢ ἐπ᾽ ἐμεῖο
- ΚΑΛΛ Υμν 4.127 με ῥεῖα | βυσσόθεν ἐξερύσειε. τί μήσομαι; ἦ ἀπολέσθαι | ἡδύ τί τοι Πηνειόν; ἴτω
- ΚΑΛΛ Υμν 4.153 χάριτος δέ τοι ἔσσετ᾽ ἀμοιβή.» | ἦ καὶ πολλὰ πάροιθεν ἐπεὶ κάμεν, ἔστιχε νήσους
- ΚΑΛΛ Υμν 4.228 οἳ σεῖο πέδον πατέουσιν ἐφετμήν.» | ἦ καὶ ὑπὸ χρύσειον ἐδέθλιον ἷζε κύων ὥς
- ΚΑΛΛ Υμν 4.296 ἐγένοντο, καὶ ἀκλεὲς οὔποτ᾽ ἐκεῖναι. | ἦ τοι Δηλιάδες μέν, ὅτ᾽ εὐηχὴς ὑμέναιος
- ΚΑΛΛ Υμν 5.91 ὢ ὄρος, ὢ Ἑλικὼν οὐκέτι μοι παριτέ, | ἦ μεγάλ᾽ ἀντ᾽ ὀλίγων ἐπράξαο· δόρκας ὀλέσσας
- ΚΑΛΛ Υμν 5.122 ἐπεὶ θησῶ νιν ἀοίδιμον ἐσσομένοισιν, | ἦ μέγα τῶν ἄλλων δή τι περισσότερον.
- ΛΟΥΚ Αλιευς 14 καὶ τίνα τοῦτον συλλαβόντες ἄγετε; ἦ που τυμβωρύχος τις ἢ ἀνδροφόνος ἢ
- ΛΟΥΚ Αλιευς 45 ἐν τῇ τροπῇ. φέρ᾽ ἴδω τί καὶ ἔχει· ἦ που θέρμους ἢ βιβλίον ἢ ἄρτους τῶν
- ΛΟΥΚ Αλιευς 47 πόλιν. τί ταῦτα, ὦ Παρρησιάδη, ποιεῖς; ἦ που τοὺς λίθους ἁλιεύσειν διέγνωκας
- ΛΟΥΚ Αλιευς 51 ἐχίνων δυσληπτοτέρους. ἦ που σαγήνης ἐπ᾽ αὐτοὺς δεήσει;
- ΛΟΥΚ Κατ 19 ΚΥΝΙΣΚΟΣ
| Ἦ καὶ ὑποκελεῦσαι δεήσει; - ΛΟΥΚ Κατ 22 τι καὶ ἀπειλητικὸν προσβλέπουσα. ἦ ἄρα που Ἐρινύς ἐστιν;
- ΛΟΥΚ Μεν Οὗτος, ἀλλ᾽ ἦ παραπαίεις· οὐ γὰρ ἂν οὕτως ἐμμέτρως ἐρραψῴδεις πρὸς ἄνδρας
- ΛΟΥΚ ΝΔιαλ 22.9 ὦ βέλτιστε, καὶ ταῦτα γέρων ἀφιγμένος; ἦ που βασιλεύς τις ἦσθα;
- ΛΟΥΚ Συμπ 9 ‹τοῦ› πάνυ καταπεφρόνηκας. Ἐγέλασα, ἦ δ᾽ ὃς ὁ Ζηνόθεμις, Ἐπικούρειον ἱερέα, καὶ
- ΛΟΥΚ Συμπ 21 ΦΙΛΩΝ
| Ἦ που, ὦ Λυκῖνε, τῆς νύμφης ἐγκώμιον ἢ ἐπιθαλάμιον, οἷα πολλὰ ποιοῦσιν; - ΛΟΥΚ Συμπ 32 οὐ μαστροπὸς ἐγὼ τῆς ἐμαυτοῦ γυναικός, ἦ δ᾽ ὃς ὁ Κλεόδημος, ὥσπερ σύ, οὐδὲ τοῦ
- ΛΟΥΚ Συμπ 37 τοὺς ἄλλους ἀξιοῦντες. Οὔκ, ἀλλὰ σύ, ἦ δ᾽ ὃς ὁ Ζηνόθεμις, εἰπέ, ὦ Κλεόδημε,
- ΛΟΥΚ Τιμ 7 ἐπικεκυφώς· λάλος ἅνθρωπος καὶ θρασύς. ἦ που φιλόσοφός ἐστιν· οὐ γὰρ ἂν οὕτως
- ΛΟΥΚ Τιμ 23 ἢ κόλαξι παραδοὺς ἑαυτὸν ὀμνύουσιν, ἦ μὴν εὐμορφότερον μὲν Νιρέως εἶναι αὐτόν,
- ΛΟΥΚ Τιμ 41 Ἑρμῆ κερδῷε, πόθεν τοσοῦτον χρυσίον; ἦ που ὄναρ ταῦτά ἐστι; δέδια γοῦν μὴ
- ΛΥΣ 1.17 μου εἰς τὴν γνώμην εἰσῄει, καὶ μεστὸς ἦ ὑποψίας, ἐνθυμούμενος μὲν ὡς ἀπεκλῄσθην
- ΛΥΣ 1.17 εἰς τὴν γνώμην εἰσῄει, καὶ μεστὸς ἦ ὑποψίας.
- ΛΥΣ 1.45 ἡμῖν γεγονέναι, ὥστε οὐδὲ ἑορακὼς ἦ τὸν ἄνθρωπον πώποτε πλὴν ἐν ἐκείνῃ τῇ
- ΛΥΣ 1.45 εἰ μὴ τὸ μέγιστον τῶν ἀδικημάτων ἦ ὑπ᾽ αὐτοῦ ἠδικημένος;
- ΛΥΣ 12.35 κακῶς πεπονθότες λαβόντες ἀφήσουσιν, ἦ που σφᾶς ‹γ᾽› αὐτοὺς ἡγήσονται
- ΛΥΣ 12.88 αὐτοῖς δὲ τοῖς τὴν πόλιν ἀπολέσασιν — ἦ που ἐπ᾽ ἐκφορὰν πολλοὶ ἥξουσιν, ὁπότε
- ΛΥΣ 16.8 ἔτι δέ, ὦ βουλή, εἴπερ ἵππευσα, οὐκ ἂν ἦ ἔξαρνος ὡς δεινόν τι πεποιηκώς, ἀλλ᾽
- ΛΥΣ 30.17 ἔπειτα εἰ ταῦτα νομίζεις δεινά, ἦ που σφόδρα ἐκείνους ἡγεῖ ἀδικεῖν, οἳ τὰ ἐκ
- ΛΥΣ 7.8 χρόνου γεωργοῦντας τῆς αἰτίας ἀφίετε, ἦ που χρὴ τούς γ᾽ ἐν τῇ εἰρήνῃ πριαμένους
- ΛΥΣ 7.16 πῶς δ᾽ οὐκ ἂν ἦ ἀθλιώτατος ἀνθρώπων ἁπάντων, εἰ τοὺς ἐμαυτοῦ θεράποντας μηκέτι
- ΛΥΣ 7.20 ὑπέλιπες, αὐτὸς δέ, εἰ μέν σοι ἐχθρὸς ἦ,ἐν τούτῳ τῷ τρόπῳ ἦσθα ἄν με
- ΛΥΣ 7.28 πάντων ἀνθρώπων ἐμαυτῷ κακονούστατος ἦ,ὑμῶν οὕτως ἐπιμελομένων ἐκ τούτου τὴν
- ΜΕΝ Δυσκ 53 ἐρῶν ἀπῆλθες εὐθύς; εὐθύς. ὡς ταχύ. | ἦ τοῦτ᾽ ἐβεβούλευσ᾽ ἐξιών, ἐρᾶν τινος;