Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "τοῦθ᾽"
- ΑΙΣΧ Ευμ 619 Ζεὺς Ὀλυμπίων πατήρ. | τὸ μὲν δίκαιον τοῦθ᾽ ὅσον σθένει μαθεῖν, | βουλῇ πιφαύσκω δ᾽
- ΑΙΣΧ Πρ 625 ἢ μαθεῖν τάδε. | μήτοι με κρύψῃς τοῦθ᾽ ὅπερ μέλλω παθεῖν. | ἀλλ᾽ οὐ μεγαίρω τοῦδέ
- ΑΙΣΧ Χο 933 αἱμάτων ἐπήκρισε | τλήμων Ὀρέστης, τοῦθ᾽ ὅμως αἱρούμεθα, | ὀφθαλμὸν οἴκων μὴ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.7 ἀλλ᾽ ἕκαστον ὑπερμέγεθες, καὶ τοῦθ᾽ ὑμῶν τὸ δίκαιον μηδένα ‹ἐᾶν› ἀνθρώπων
- ΑΙΣΧΙΝ 3.32 τῷ ψηφίσματι κελεύει γίγνεσθαι, καὶ τοῦθ᾽ ὑμᾶς διδάξω. Ὁ γὰρ νόμος διαρρήδην
- ΑΙΣΧΙΝ 3.50 γὰρ δή που τὸν μὲν κατηγοροῦντα ἐμὲ τοῦθ᾽ ὑμῖν ἐπιδεικνύναι ὡς εἰσὶν οἱ κατὰ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.173 τὸ βασιλικὸν χρυσίον, ἔσται δ᾽ οὐδὲ τοῦθ᾽ ἱκανόν· οὐδεὶς γὰρ πώποτε πλοῦτος
- ΑΙΣΧΙΝ 3.179 εἶναι, τότε δ᾽ ἀμείνους; ἐγὼ δὲ τοῦθ᾽ ὑμᾶς ἐπιχειρήσω διδάσκειν. Οἴεσθ᾽ ἄν
- ΑΙΣΧΙΝ 3.202 νόμους ἀναιρήσειν, μηδ᾽ ἐν ἀρετῇ τοῦθ᾽ ὑμῶν μηδεὶς καταλογιζέσθω, ὃς ἂν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1106b φεύγει, τὸ δὲ μέσον ζητεῖ καὶ τοῦθ᾽ αἱρεῖται, μέσον δὲ οὐ τὸ τοῦ πράγματος ἀλλὰ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1140b οὐδὲ δεῖν τούτου ἕνεκεν οὐδὲ διὰ τοῦθ᾽ αἱρεῖσθαι πάντα καὶ πράττειν· ἔστι γὰρ ἡ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1169a τὰ μετὰ λόγου μάλιστα. ὅτι μὲν οὖν τοῦθ᾽ ἕκαστός ἐστιν ἢ μάλιστα, οὐκ ἄδηλον,
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1169b συζῆν πεφυκός. καὶ τῷ εὐδαίμονι δὴ τοῦθ᾽ ὑπάρχει· τὰ γὰρ τῇ φύσει ἀγαθὰ ἔχει,
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1180b ὡς ἐνδέχεται· εἴρηται γὰρ ὅτι περὶ τοῦθ᾽ αἱ ἐπιστῆμαι. τάχα δὲ καὶ τῷ βουλομένῳ
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1403a οὐκ ἔσται λῦσαι (δῆλον δὲ καὶ τοῦθ᾽ ἡμῖν ἐκ τῶν Ἀναλυτικῶν), λείπεται δ᾽ ὡς οὐχ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Βατρ 27 βαρέως πάνυ. | οὔκουν τὸ βάρος τοῦθ᾽ ὃ σὺ φέρεις ὄνος φέρει; | οὐ δῆθ᾽ ὅ γ᾽ ἔχω
- ΑΡΙΣΤΟΦ Βατρ 75 ἄρα· | οὐ γὰρ σάφ᾽ οἶδ᾽ οὐδ᾽ αὐτὸ τοῦθ᾽ ὅπως ἔχει.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Βατρ 748 λαβὼν | πολλὰς ἀπίῃς θύραζε; καὶ τοῦθ᾽ ἥδομαι. | τί δὲ πολλὰ πράττων; ὡς μὰ Δί᾽
- ΑΡΙΣΤΟΦ Βατρ 1112 μὴ γνῶναι λεγόντοιν, | μηδὲν ὀρρωδεῖτε τοῦθ᾽· ὡς οὐκέθ᾽ οὕτω ταῦτ᾽ ἔχει.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Βατρ 1173 τῷδε κηρύσσω πατρὶ | κλύειν, ἀκοῦσαι»— τοῦθ᾽ ἕτερον αὖθις λέγει, | κλύειν,
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 25 ἂν χέσῃ τις, ἢ κύων | φαύλως ἐρείδει τοῦθ᾽· ὁ δ᾽ ὑπὸ φρονήματος | βρενθύεταί τε καὶ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 602 ἡμῶν τὸν πολὺν τοῦτον χρόνον | ἥδε, τοῦθ᾽ ἡμᾶς δίδαξον, ὦ θεῶν εὐνούστατε. | ὦ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 972 καταχεόντων ὕδωρ τοσουτονὶ | εἰς ταὐτὸ τοῦθ᾽ ἑστᾶσ᾽ ἰόντες χωρίον; | ἀλλ᾽ ὡς
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 193 ἐθίζου νῦν λέγειν. | «τὸ συμμαχικὸν αὖ τοῦθ᾽, ὅτ᾽ ἐσκοπούμεθα, | εἰ μὴ γένοιτ᾽,
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 521 ἥκεις, Πραξαγόρα; τί δ᾽, ὦ μέλε, | σοὶ τοῦθ᾽; ὅ τί μοι τοῦτ᾽ ἔστιν; ὡς εὐηθικῶς.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 569 γ᾽, εἰ μὴ ψεύσεται. | ἀλλ᾽ ἀποφανῶ τοῦθ᾽, ὥστε σέ τέ μοι μαρτυρεῖν | καὶ τοῦτον
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 314 θυννοσκοπῶν. | οἶδ᾽ ἐγὼ τὸ πρᾶγμα τοῦθ᾽ ὅθεν πάλαι καττύεται. | εἰ δὲ μὴ σύ γ᾽
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 1055 μεθυσθείς. | Κεκροπίδη κακόβουλε, τί τοῦθ᾽ ἡγεῖ μέγα τοὔργον; | καί κε γυνὴ φέροι
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 1352 ὁ δ᾽ ἕτερος αὖ | καταμισθοφορῆσαι τοῦθ᾽, ὁ τὸν μισθὸν λέγων | τὸν τὰς τριήρεις
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 863 νὴ τὸν Δί᾽, ἢν βούλῃ γε σύ. | ἔχω δὲ τοῦθ᾽· ὅπερ οὖν ἔχω, δίδωμί σοι. | φέρε νυν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 911 ποῦ γὰρ ἄν τις καί, τάλαν, | δράσειε τοῦθ᾽; ὅπου; τὸ τοῦ Πανὸς καλόν. | καὶ πῶς
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 374 ἀλλ᾽ ὅστις ὁ βροντῶν ἐστὶ φράσον, τοῦθ᾽ ὅ με ποιεῖ τετρεμαίνειν. | αὗται βροντῶσι
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 670 ἰδοὺ μάλ᾽ αὖθις τοῦθ᾽ ἕτερον· τὴν κάρδοπον | ἄρρενα καλεῖς θήλειαν οὖσαν. τῷ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 829 ἐξεληλακώς. | αἰβοῖ, τί ληρεῖς; ἴσθι τοῦθ᾽ οὕτως ἔχον. | τίς φησι ταῦτα; Σωκράτης
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 1248 με τἀργύριον; λέγε, | τουτὶ τί ἐστι; τοῦθ᾽ ὅ τι ἐστί; κάρδοπος. | ἔπειτ᾽ ἀπαιτεῖς
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 1281 ἢ τὸν ἥλιον | ἕλκειν κάτωθεν ταὐτὸ τοῦθ᾽ ὕδωρ πάλιν; | οὐκ οἶδ᾽ ἔγωγ᾽ ὁπότερον,
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 1444 καὶ σὲ τυπτήσω. τί φῄς, τί φῂς σύ; | τοῦθ᾽ ἕτερον αὖ μεῖζον κακόν. τί δ᾽, ἢν ἀνέχων τὸν ἥττω
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ορν 377 παρὰ μὲν οὖν φίλου | οὐ μάθοις ἂν τοῦθ᾽, ὁ δ᾽ ἐχθρὸς εὐθὺς ἐξηνάγκασεν. | αὐτίχ᾽ αἱ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ορν 456 ὑπ᾽ ἐμῆς φρενὸς ἀ- | ξυνέτου· σὺ δὲ τοῦθ᾽ | οὑρᾷς λέγ᾽ εἰς κοινόν.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ορν 1221 οὔ. | ἀδικεῖς δὲ καὶ νῦν. ἆρά γ᾽ οἶσθα τοῦθ᾽ ὅτι | δικαιότατ᾽ ἂν ληφθεῖσα πασῶν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 49 δῆλον ὁτιὴ καὶ τυφλῷ | γνῶναι δοκεῖ τοῦθ᾽, ὡς σφόδρ᾽ ἐστὶ συμφέρον | τὸ μηδὲν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 132 φέρε, | τίς οὖν ὁ παρέχων ἐστὶν αὐτῷ τοῦθ᾽; ὁδί.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 264 ἔστιν δὲ δὴ τί καὶ πόθεν τὸ πρᾶγμα τοῦθ᾽ ὅ φησιν; | ἔχων ἀφῖκται δεῦρο πρεσβύτην
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 471 ὑμᾶς... — εἰ δὲ μή, | ποεῖτον ἤδη τοῦθ᾽ ὅ τι ἂν ὑμῖν δοκῇ. | ταυτὶ σὺ τολμᾷς, ὦ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 1015 προσέβλεψέν μέ τις, | ἐτυπτόμην διὰ τοῦθ᾽ ὅλην τὴν ἡμέραν. | οὕτω σφόδρα ζηλότυπος
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 701 μέχρι Σαρδοῦς | οὐκ ἀπολαύεις πλὴν τοῦθ᾽ ὃ φέρεις ἀκαρῆ· καὶ τοῦτ᾽ ἐρίῳ σοι
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 703 βούλονται γάρ σε πένητ᾽ εἶναι, καὶ τοῦθ᾽ ὧν εἵνεκ᾽ ἐρῶ σοι· | ἵνα γιγνώσκῃς τὸν
- ΔΗΜ 1.1 περὶ ὧν νυνὶ σκοπεῖτε. ὅτε τοίνυν τοῦθ᾽ οὕτως ἔχει, προσήκει προθύμως ἐθέλειν
- ΔΗΜ 1.4 ἀλλ᾽ ἐπιεικῶς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦθ᾽ ὃ δυσμαχώτατόν ἐστι τῶν Φιλίππου
- ΔΗΜ 1.16 δ᾽ οὐκ ἀγνοῶ μέν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦθ᾽ ὅτι πολλάκις ὑμεῖς οὐ τοὺς αἰτίους,
