Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "ἦν"
- ΑΙΣΧ Αγ 168 βαλεῖν ἐτητύμως. | οὐδ᾽ ὅστις πάροιθεν ἦν μέγας, | παμμάχῳ θράσει βρύων,
- ΑΙΣΧ Αγ 842 ὅσπερ οὐχ ἑκὼν ἔπλει, | ζευχθεὶς ἑτοῖμος ἦν ἐμοὶ σειραφόρος, | εἴτ᾽ οὖν θανόντος
- ΑΙΣΧ Αγ 860 λέξω βίον | τοσόνδ᾽ ὅσονπερ οὗτος ἦν ὑπ᾽ Ἰλίῳ. | τὸ μὲν γυναῖκα πρῶτον ἄρσενος δίχα
- ΑΙΣΧ Αγ 869 τέτρηται δικτύου πλέω λέγειν. | εἰ δ᾽ ἦν τεθνηκώς, ὡς ἐπλήθυον λόγοι, | τρισώματός
- ΑΙΣΧ Αγ 1203 ἱμέρῳ πεπληγμένος; | προτοῦ μὲν αἰδὼς ἦν ἐμοὶ λέγειν τάδε. | ἁβρύνεται γὰρ πᾶς
- ΑΙΣΧ Αγ 1206 γὰρ πᾶς τις εὖ πράσσων πλέον. | ἀλλ᾽ ἦν παλαιστὴς κάρτ᾽ ἐμοὶ πνέων χάριν. | ἦ καὶ
- ΑΙΣΧ Αγ 1395 εἰ χαίροιτ᾽, ἐγὼ δ᾽ ἐπεύχομαι. | εἰ δ᾽ ἦν πρεπόντων ὥστ᾽ ἐπισπένδειν νεκρῷ, | τῷδ᾽
- ΑΙΣΧ Αγ 1396 ἐπισπένδειν νεκρῷ, | τῷδ᾽ ἂν δικαίως ἦν, ὑπερδίκως μὲν οὖν· | τοσόνδε κρατῆρ᾽ ἐν
- ΑΙΣΧ Αγ 1460 ἐπηνθίσω | δι᾽ αἷμ᾽ ἄνιπτον ἥτις ἦν τότ᾽ ἐν δόμοις | ἔρις ἐρίδματος, ἀνδρὸς οἰζύς.
- ΑΙΣΧ Αγ 1474e ἐπηνθίσω | δι᾽ αἷμ᾽ ἄνιπτον ἥτις ἦν τότ᾽ ἐν δόμοις | ἔρις ἐρίδματος, ἀνδρὸς οἰζύς.›
- ΑΙΣΧ Αγ 1636 τὸ γὰρ δολῶσαι πρὸς γυναικὸς ἦν σαφῶς, | ἐγὼ δ᾽ ὕποπτος ἐχθρὸς ἦ παλαιγενής.
- ΑΙΣΧ Επτ 51 δάκρυ | λείβοντες· οἶκτος δ᾽ οὔτις ἦν διὰ στόμα. | σιδηρόφρων γὰρ θυμὸς ἀνδρείᾳ
- ΑΙΣΧ Επτ 491 ὁ σηματουργὸς δ᾽ οὔ τις εὐτελὴς ἄρ᾽ ἦν | ὅστις τόδ᾽ ἔργον ὤπασεν πρὸς ἀσπίδι,
- ΑΙΣΧ Επτ 663 ἔργοις ἐκείνου καὶ φρεσίν, τάχ᾽ ἂν τόδ᾽ ἦν· | ἀλλ᾽ οὔτε νιν φυγόντα μητρόθεν
- ΑΙΣΧ Επτ 812 ἠναίρονθ᾽ ἅμα; | οὕτως ὁ δαίμων κοινὸς ἦν ἀμφοῖν ἄγαν, | αὐτὸς δ᾽ ἀναλοῖ δῆτα
- ΑΙΣΧ Επτ 1050 ἀλλ᾽ εἰς ἅπαντας ἀνθ᾽ ἑνὸς τόδ᾽ ἔργον ἦν. | Ἔρις περαίνει μῦθον ὑστάτη θεῶν.
- ΑΙΣΧ Ευμ 605 οὐκ ἐκείνην ζῶσαν ἤλαυνες φυγῇ; | οὐκ ἦν ὅμαιμος φωτὸς ὃν κατέκτανεν. | ἐγὼ δὲ
- ΑΙΣΧ Ευμ 798 παρῆν, | αὐτός θ᾽ ὁ χρήσας αὐτὸς ἦν ὁ μαρτυρῶν, | ὡς ταῦτ᾽ Ὀρέστην δρῶντα μὴ βλάβας
- ΑΙΣΧ Ικ 244 † καὶ τἄλλα πόλλ᾽ ἐπεικάσαι δίκαιον ἦν, | εἰ μὴ παρόντι φθόγγος ἦν ὁ σημανῶν.
- ΑΙΣΧ Ικ 245 δίκαιον ἦν, | εἰ μὴ παρόντι φθόγγος ἦν ὁ σημανῶν. | εἴρηκας ἀμφὶ κόσμον ἀψευδῆ
- ΑΙΣΧ Ικ 293 Ἰὼ γενέσθαι τῇδ᾽ ἐν Ἀργείᾳ χθονί. | ἦν ὡς μάλιστα, καὶ φάτις πολλὴ κρατεῖ. | μὴ
- ΑΙΣΧ Ικ 296 κἄκρυπτά γ᾽ Ἥρας ταῦτα τἀμπαλάγματ᾽ ἦν. | πῶς οὖν τελευτᾷ βασιλέῳν νείκη τάδε;
- ΑΙΣΧ Ικ 344 εἴπερ γ᾽ ἀπ᾽ ἀρχῆς πραγμάτων κοινωνὸς ἦν. | αἰδοῦ σὺ πρύμναν πόλεος ὧδ᾽
- ΑΙΣΧ Ικ 571 τέρας δ᾽ ἐθάμβουν. | καὶ τότε δὴ τίς ἦν ὁ θέλ- | ξας πολύπλαγκτον ἀθλίαν
- ΑΙΣΧ Περ 334 ἀναστρέψας πάλιν· | ναῶν πόσον δὴ πλῆθος ἦν Ἑλληνίδων, | ὥστ᾽ ἀξιῶσαι Περσικῷ
- ΑΙΣΧ Περ 338 ναυσὶν κρατῆσαι. καὶ γὰρ Ἕλλησιν μὲν ἦν | ὁ πᾶς ἀριθμὸς ἐς τριακάδας δέκα
- ΑΙΣΧ Περ 340 ἐς τριακάδας δέκα | ναῶν, δεκὰς δ᾽ ἦν τῶνδε χωρὶς ἔκκριτος· | Ξέρξῃ δέ, καὶ γὰρ
- ΑΙΣΧ Περ 341 Ξέρξῃ δέ, καὶ γὰρ οἶσθα, χιλιὰς μὲν ἦν | ὧν ἦγε πλῆθος, αἱ δ᾽ ὑπέρκοποι τάχει
- ΑΙΣΧ Περ 350 ἀσφαλές. | ἀρχὴ δὲ ναυσὶ συμβολῆς τίς ἦν, φράσον· | τίνες κατῆρξαν, πότερον
- ΑΙΣΧ Περ 371 εὑρόντες τινά, | πᾶσιν στέρεσθαι κρατὸς ἦν προκείμενον. | τοσαῦτ᾽ ἔλεξε κάρθ᾽ ὑπ᾽
- ΑΙΣΧ Περ 381 νεὼς μακρᾶς, | πλέουσι δ᾽ ὡς ἕκαστος ἦν τεταγμένος. | καὶ πάννυχοι δὴ διάπλοον
- ΑΙΣΧ Περ 407 γλώσσης ῥόθος | ὑπηντίαζε, κοὐκέτ᾽ ἦν μέλλειν ἀκμή. | εὐθὺς δὲ ναῦς ἐν νηὶ χαλκήρη
- ΑΙΣΧ Περ 419 δὲ | σκάφη νεῶν, θάλασσα δ᾽ οὐκέτ᾽ ἦν ἰδεῖν, | ναυαγίων πλήθουσα καὶ φόνου βροτῶν,
- ΑΙΣΧ Περ 491 θάνον | δίψῃ τε λιμῷ τ᾽· ἀμφότερα γὰρ ἦν τάδε. | Μαγνητικὴν δὲ γαῖαν ἔς τε Μακεδόνων
- ΑΙΣΧ Περ 720 τάλας; | ἀμφότερα· διπλοῦν μέτωπον ἦν δυοῖν στρατευμάτοιν. | πῶς δὲ καὶ στρατὸς
- ΑΙΣΧ Περ 765 σκῆπτρον εὐθυντήριον. | Μῆδος γὰρ ἦν ὁ πρῶτος ἡγεμὼν στρατοῦ· | ἄλλος δ᾽ ἐκείνου
- ΑΙΣΧ Περ 777 ξὺν ἀνδράσιν φίλοισιν, οἷς τόδ᾽ ἦν χρέος. | [ἕκτος δὲ Μάραφις, ἕβδομος δ᾽
- ΑΙΣΧ Περ 958 — ποῦ δέ σοι παραστάται, | οἷος ἦν Φαρανδάκης, | Σούσας, Πελάγων, Δοτάμας, Ψάμμις,
- ΑΙΣΧ Πρ 454 μύρμηκες ἄντρων ἐν μυχοῖς ἀνηλίοις. | ἦν δ᾽ οὐδὲν αὐτοῖς οὔτε χείματος τέκμαρ | οὔτ᾽
- ΑΙΣΧ Πρ 479 μέγιστον, εἴ τις ἐς νόσον πέσοι, | οὐκ ἦν ἀλέξημ᾽ οὐδέν, οὔτε βρώσιμον, | οὐ
- ΑΙΣΧ Πρ 754 μέν ἐστιν οὐ πεπρωμένον· | αὕτη γὰρ ἦν ἂν πημάτων ἀπαλλαγή· | νῦν δ᾽ οὐδέν ἐστι
- ΑΙΣΧ Πρ 887 ἦ σοφὸς ἦ σοφὸς ἦν | ὃς πρῶτος ἐν γνώμᾳ τόδ᾽ ἐβάστασε καὶ γλώσ-
- ΑΙΣΧ Χο 177 ἰδεῖν. | μῶν οὖν Ὀρέστου κρύβδα δῶρον ἦν τόδε; | μάλιστ᾽ ἐκείνου βοστρύχοις
- ΑΙΣΧ Χο 198 πλόκον, | εἴπερ γ᾽ ἀπ᾽ ἐχθροῦ κρατὸς ἦν τετμημένος, | ἢ ξυγγενὴς ὢν εἶχε συμπενθεῖν
- ΑΙΣΧ Χο 369 νιν οὕτως δαμῆναι, | ‹ἵν᾽ ἦν› θανατηφόρον αἶσαν | πρόσω τινὰ πυνθάνεσθαι
- ΑΙΣΧ Χο 425 ἀπρικτόπληκτα πολυπάλακτα δ᾽ ἦν ἰδεῖν | ἐπασσυτεροτριβῆ τὰ χερὸς ὀρέγματα,
- ΑΙΣΧ Χο 532 ἐν τὠνείρατι. | καὶ πῶς ἄτρωτον οὖθαρ ἦν ὑπὸ στύγους; | ὥστ᾽ ἐν γάλακτι θρόμβον
- ΑΙΣΧ Χο 612 μοιρόκραντον ἐς ἦμαρ. | ἄλλαν δ᾽ ἦν τιν᾽ ἐν λόγοις στυγεῖν | φοινίαν Σκύλλαν,
- ΑΙΣΧ Χο 696 με τὴν παναθλίαν. | καὶ νῦν—Ὀρέστης ἦν γὰρ εὐβούλως ἔχων, | ἔξω κομίζων ὀλεθρίου
- ΑΙΣΧ Χο 699 δόμοισι † βακχίας καλῆς | ἰατρὸς ἐλπὶς ἦν, παροῦσαν ἐγγράφει.† | ἐγὼ μὲν οὖν

