Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "δυοῖν"
- ΙΣΟΚΡ 7.21 πρὸς τὸ καλῶς οἰκεῖν τὴν πόλιν, ὅτι δυοῖν ἰσοτήτοιν νομιζομέναιν εἶναι, καὶ τῆς
- ΙΣΟΚΡ 7.33 Οὐ γὰρ ἐδέδισαν μὴ δυοῖν θάτερον πάθοιεν, ἢ πάντων στερηθεῖεν, ἢ πολλὰ πράγματα
- ΙΣΟΚΡ 7.70 Ταῦτα δὲ διῆλθον δυοῖν ἕνεκα, πρῶτον μὲν ἐμαυτὸν ἐπιδεῖξαι βουλόμενος οὐκ
- ΛΟΓΓ 1.7.1 δέκα ἐτῶν ἀπὸ γενεᾶς, ἡ δὲ τοσούτων, δυοῖν ἀποδεόντοιν, καὶ ὁ Δρύας καὶ ὁ Λάμων
- ΛΟΥΚ Χαρ 4 ποιητικός· ὁ δὲ γεννάδας Ὅμηρος ἀπὸ δυοῖν στίχοιν αὐτίκα ἡμῖν ἀμβατὸν ἐποίησε
- ΛΥΣ 1.18 ἐν τῇ οἰκίᾳ· «σοὶ οὖν» ἔφην «ἔξεστι δυοῖν ὁπότερον βούλει ἑλέσθαι, ἢ
- ΛΥΣ 12.34 γάρ, ὦ ἄνδρες δικασταί, Ἐρατοσθένην δυοῖν θάτερον ἀποδεῖξαι, ἢ ὡς οὐκ ἀπήγαγεν
- ΛΥΣ 12.99 εἰπεῖν. οὐδὲ γὰρ ἑνὸς κατηγόρου οὐδὲ δυοῖν ἔργον ἐστίν, ἀλλὰ πολλῶν. ὅμως δὲ
- ΛΥΣ 16.14 τοῖς ἄλλοις, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἔδωκα δυοῖν ἀνδροῖν τριάκοντα δραχμὰς ἑκατέρῳ, οὐχ
- ΛΥΣ 24.12 ὑμᾶς ὡς δυνατός εἰμι; καὶ ὅτι μὲν δυοῖν βακτηρίαιν χρῶμαι, τῶν ἄλλων μιᾷ
- ΛΥΣ 30.21 πείσειν ὡς οὐδὲν ἀδικεῖ· ὃς ἐν δυοῖν μὲν ἐτοῖν πλείω ἤδη τοῦ δέοντος δώδεκα
- ΛΥΣ 32.20 τρέψειε τὰ χρήματα, εἰς ὄψον μὲν δυοῖν παιδίοιν καὶ ἀδελφῇ πέντε ὀβολοὺς τῆς
- ΛΥΣ 32.24 Ἀλέξιδι τῷ Ἀριστοδίκου, φάσκων δυοῖν δεούσας πεντήκοντα μνᾶς ἐκείνῳ
- ΛΥΣ 32.25 καὶ ἀποπέμψας εἰς τὸν Ἀδρίαν ὁλκάδα δυοῖν ταλάντοιν, ὅτε μὲν ἀπέστελλεν, ἔλεγε
- ΛΥΣ 32.27 οὗτος δὲ ἀπέδειξε δυοῖν δεούσας πεντήκοντα μνᾶς ἀνηλωκέναι, ὥστε τούτοις
- ΞΕΝ Ελλ 1.1.5 δὲ νικωμένων, Ἀλκιβιάδης ἐπεισπλεῖ δυοῖν δεούσαις εἴκοσι ναυσίν.
- ΞΕΝ Ελλ 1.1.24 ἱμάτιόν τ᾽ ἔδωκεν ἑκάστῳ καὶ ἐφόδιον δυοῖν μηνοῖν, καὶ ὁπλίσας τοὺς ναύτας
- ΞΕΝ Ελλ 1.3.1 δ᾽ Ἀντιγένους, ἔαρος ἀρχομένου, δυοῖν καὶ εἴκοσιν ἐτῶν τῷ πολέμῳ
- ΞΕΝ Ελλ 1.5.19 οὗτος περιτυχὼν δυοῖν τριήροιν Θουρίαιν ἔλαβεν αὐτοῖς ἀνδράσι· καὶ τοὺς μὲν
- ΞΕΝ Ελλ 5.4.49 τὴν ἐπ᾽ Ἐρυθράς· καὶ ὡς στρατεύματι δυοῖν ἡμέραιν ὁδὸν ἐν μιᾷ καθανύσας ἔφθασεν
- ΞΕΝ Ελλ 5.4.56 οἱ Θηβαῖοι σπάνει σίτου διὰ τὸ δυοῖν ἐτοῖν μὴ εἰληφέναι καρπὸν ἐκ τῆς γῆς,
- ΞΕΝ Ελλ 5.4.56 καρπὸν ἐκ τῆς γῆς, πέμπουσιν ἐπὶ δυοῖν τριήροιν ἄνδρας εἰς Παγασὰς ἐπὶ σῖτον
- ΞΕΝ Ελλ 6.2.16 ἐπεποιήκει, τοῖς δὲ ‹μέν›ουσι καὶ δυοῖν ἤδη μηνοῖν ὤφειλε τὸν μισθόν, οὐκ
- ΞΕΝ ΚΑναβ 5.6.9 ὡσαύτως· τρίτον δὲ Ἅλυν, οὐ μεῖον δυοῖν σταδίοιν, ὃν οὐκ ἂν δύναισθε ἄνευ
- ΞΕΝ ΚΑναβ 6.6.14 δεῖ οὔτε ἑνὸς ἀνδρὸς ἕνεκα οὔτε δυοῖν ἡμᾶς τοὺς ἄλλους τῆς Ἑλλάδος ἀπέχεσθαι,
- ΞΕΝ ΚΑναβ 7.5.9 ὀλίγων ἡμερῶν ἔκπλεων παρέσεσθαι δυοῖν μηνοῖν, καὶ συστρατεύεσθαι ἐκέλευε.
- ΞΕΝ Οικ 13.6 ἔφη, ὦ Σώκρατες, τὰ μὲν ἄλλα ζῷα ἐκ δυοῖν τούτοιν τὸ πείθεσθαι μανθάνουσιν, ἔκ
- ΠΛ Απολ 40c πολλὴ ἐλπίς ἐστιν ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι. δυοῖν γὰρ θάτερόν ἐστιν τὸ τεθνάναι· ἢ γὰρ
- ΠΛ Κριτων 52a ποιεῖν ἃ ἂν κελεύωμεν, ἀλλὰ ἐφιέντων δυοῖν θάτερα, ἢ πείθειν ἡμᾶς ἢ ποιεῖν,
- ΠΛ Πολ 351e Τί δὲ ἂν ἐν δυοῖν ἐγγένηται; οὐ διοίσονται καὶ μισήσουσιν καὶ ἐχθροὶ ἔσονται
- ΠΛ Πολ 422b κάλλιστα ἐπὶ τοῦτο παρεσκευασμένος δυοῖν μὴ πύκταιν, πλουσίοιν δὲ καὶ πιόνοιν,
- ΠΛ Πολ 440b τῷ βιαζομένῳ ἐν αὑτῷ, καὶ ὥσπερ δυοῖν στασιαζόντοιν σύμμαχον τῷ λόγῳ γιγνόμενον
- ΠΛ Πολ 470b στάσις, οὕτω καὶ εἶναι δύο, ὄντα ἐπὶ δυοῖν τινοιν διαφοραῖν. λέγω δὲ τὰ δύο τὸ
- ΠΛ Πολ 473b πόλις, μάλιστα μὲν ἑνός, εἰ δὲ μή, δυοῖν,εἰ δὲ μή, ὅτι ὀλιγίστων τὸν ἀριθμὸν
- ΠΛ Πολ 546c δεομένων ἑνὸς ἑκάστων, ἀρρήτων δὲ δυοῖν,ἑκατὸν δὲ κύβων τριάδος. σύμπας δὲ
- ΠΛ Πολ 587b Τριῶν ἡδονῶν, ὡς ἔοικεν, οὐσῶν, μιᾶς μὲν γνησίας, δυοῖν | δὲ νόθαιν, τῶν νόθων
- ΠΛ Πρωτ 355b κακῷ, ἀλλ᾽ ἐπειδὴ δύο ἐφάνη ταῦτα, δυοῖν καὶ ὀνόμασιν προσαγορεύωμεν αὐτά,
- ΠΛ Πρωτ 358d ἀντὶ τῶν ἀγαθῶν· ὅταν τε ἀναγκασθῇ δυοῖν κακοῖν τὸ ἕτερον αἱρεῖσθαι, οὐδεὶς τὸ
- ΠΛ Συμπ 190d γεγονέναι· καὶ βαδιοῦνται ὀρθοὶ ἐπὶ δυοῖν σκελοῖν. ἐὰν δ᾽ ἔτι δοκῶσιν
- ΠΛ Συμπ 191d καὶ ἐπιχειρῶν ποιῆσαι ἓν ἐκ δυοῖν καὶ ἰάσασθαι τὴν φύσιν τὴν ἀνθρωπίνην.
- ΠΛ Συμπ 192e ἀποθάνητε, ἐκεῖ αὖ ἐν Ἅιδου ἀντὶ δυοῖν ἕνα εἶναι κοινῇ τεθνεῶτε· ἀλλ᾽ ὁρᾶτε εἰ
- ΠΛ Συμπ 192e συνελθὼν καὶ συντακεὶς τῷ ἐρωμένῳ ἐκ δυοῖν εἷς γενέσθαι. τοῦτο γάρ ἐστι τὸ
- ΠΛ Συμπ 211c χρώμενον, ἀπὸ ἑνὸς ἐπὶ δύο καὶ ἀπὸ δυοῖν ἐπὶ πάντα τὰ καλὰ σώματα, καὶ ἀπὸ τῶν
- ΣΟΦ Αι 1028 σκέψασθε, πρὸς θεῶν, τὴν τύχην δυοῖν βροτοῖν. | Ἕκτωρ μέν, ᾧ δὴ τοῦδ᾽ ἐδωρήθη πάρα
- ΣΟΦ Αι 1304 γόνος. | ἆρ᾽ ὧδ᾽ ἄριστος ἐξ ἀριστέοιν δυοῖν | βλαστὼν ἂν αἰσχύνοιμι τοὺς πρὸς
- ΣΟΦ Αντ 13 οὔθ᾽ ἡδὺς οὔτ᾽ ἀλγεινὸς ἵκετ᾽ ἐξ ὅτου | δυοῖν ἀδελφοῖν ἐστερήθημεν δύο, | μιᾷ
- ΣΟΦ Ηλ 467 δράσω· τὸ γὰρ δίκαιον οὐκ ἔχει λόγον | δυοῖν ἐρίζειν, ἀλλ᾽ ἐπισπεύδειν τὸ δρᾶν.
- ΣΟΦ Ηλ 1320 ὥς σοι θυμός. ὡς ἐγὼ μόνη | οὐκ ἂν δυοῖν ἥμαρτον· ἢ γὰρ ἂν καλῶς | ἔσωσ᾽ ἐμαυτήν, ἢ
- ΣΟΦ ΟΚ 329 γέ μοι. | πρόσψαυσον, ὦ παῖ. θιγγάνω δυοῖν ὁμοῦ. | ὦ σπέρμ᾽ ὅμαιμον. ὦ δυσάθλιαι
- ΣΟΦ ΟΚ 496 γὰρ ἐν | τῷ μὴ δύνασθαι μηδ᾽ ὁρᾶν, δυοῖν κακοῖν· | σφῷν δ᾽ ἁτέρα μολοῦσα πραξάτω
