
Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "θάρρει"
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1385b ἀνδρείας πάθει ὄντες, οἷον ἐν ὀργῇ ἢ θάρρει (ἀλόγιστα γὰρ τοῦ ἐσομένου ταῦτα),
- ΑΡΙΣΤΟΦ Βατρ 302 δεῦρ᾽, ὦ δέσποτα. | τί δ᾽ ἐστί; θάρρει· πάντ᾽ ἀγαθὰ πεπράγαμεν, | ἔξεστί θ᾽ ὥσπερ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 725 πῶς δῆτ᾽ ἐγὼ καταβήσομαι; θάρρει, καλῶς· | τῃδὶ παρ᾽ αὐτὴν τὴν θεόν. δεῦρ᾽, ὦ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 621 ἀφικέσθαι; | οὐχὶ μαχοῦνται· περὶ σοῦ θάρρει· μὴ δείσῃς· οὐχὶ μαχοῦνται. | περὶ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 796 καταθείην. μὴ γὰρ οὐ λάβοις ὅποι; | θάρρει, καταθήσεις, κἂν ἕνης ἔλθῃς. τιή;
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 1062 ὄψει μ᾽ αὐτίκα | ὑπὸ τοῦ δέους. θάρρει, βάδιζ᾽. ἔνδον χεσεῖ. | δέδοικα κἀγὼ μὴ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 328 ἔσεσθε καὶ σωτῆρες ὄντως τοῦ θεοῦ. | θάρρει· βλέπειν γὰρ ἄντικρυς δόξεις μ᾽ Ἄρη.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 452 οὐκ ἐνέχυρον τίθησιν ἡ μιαρωτάτη; | θάρρει· μόνος γὰρ ὁ θεὸς οὗτος οἶδ᾽ ὅτι
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 1091 βούλομαι. | ἐγὼ δέ γ᾽ οὐκ εἴσειμι. θάρρει, μὴ φοβοῦ· | οὐ γὰρ βιάσεται. πάνυ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 1188 ἐάσας ἐνθάδ᾽ αὐτοῦ καταμένειν. | θάρρει· καλῶς ἔσται γάρ, ἢν θεὸς θέλῃ. | ὁ Ζεὺς ὁ
- ΔΗΜ 21.222 εἰ περιόψεσθέ με νῦν ὑμεῖς; θάρρει νὴ Δία, φήσειέ τις ἄν· οὐ γὰρ ἔτ᾽ οὐδὲν
- ΔΙΟΓ ΛΑΕΡΤ 1.113 Θάρρει,ὦ ἑταῖρε. αἰ γὰρ ἔτι θητευόντεσσιν Ἀθηναίοις καὶ μὴ εὐνομημένοις
- ΛΟΓΓ 3.10.4 δέδοικα μὴ ἐγὼ πρὸ ταύτης τακῶ· ― Θάρρει,Δάφνι, θερμός ἐστιν ὁ ἥλιος. ― Εἰ γὰρ
- ΛΟΥΚ Αλιευς 48 Θάρρει, ὦ Διόγενες· κοῦφοί εἰσι καὶ τῶν ἀφύων ἐλαφρότεροι.
- ΛΟΥΚ ΒΠρασ 22 Θάρρει· καὶ ἄλλα γάρ σε διδάξομαι θαυμασιώτερα.
- ΛΟΥΚ Δραπ 31 Θάρρει,Κέρβερόν τινα τέξεταί σοι ἢ Γηρυόνην, ὡς ἔχοι ὁ Ἡρακλῆς οὗτος αὖθις
- ΛΟΥΚ Κατ 8 Οὐκ ἀπολεῖται. θάρρει τούτου γε ἕνεκα· Μεγακλῆς γὰρ αὐτὸν ὁ σὸς ἀνεψιὸς
- ΛΟΥΚ Μεν 22 εἰς τὸν βίον;» ὁ δὲ πρὸς ταῦτα, «Θάρρει,» φησίν, «ὦ Μένιππε· ταχεῖαν γάρ σοι
- ΛΟΥΚ ΝΔιαλ 7.2 Θάρρει,ὦ Τάνταλε, ὡς οὔτε σὺ οὔτε ἄλλος πίεται τῶν νεκρῶν· ἀδύνατον γάρ· καίτοι
- ΛΟΥΚ Τιμ 30 Θάρρει τούτου γε ἕνεκα· ἐν τῇ γῇ αὐτὸν ἀεὶ καταλείπων ἀνέρχομαι πρὸς ὑμᾶς
- ΛΟΥΚ Χαρ 5 Θάρρει·ἀσφαλῶς γὰρ ἕξει ἅπαντα. μετατίθει τὴν Οἴτην· ἐπικυλινδείσθω ὁ
- ΛΟΥΚ Χαρ 10 ΕΡΜΗΣ
| Θάρρει· οὐδὲν ἀγεννές, ὦ Χάρων. - ΜΕΝ Δυσκ 692 Κνήμων; εἰπέ μοι. τί [ | φαύλως ἔχω. θάρρει. τεθάρ[ρηκ᾽. οὐκέτι | ὑμῖν ἐνοχλήσει
- ΜΕΝ Σαμ 419 γυναῖκα δεῦρ᾽ ἀκολούθει τὴν ἐμήν. | θάρρει· τί βούλει; παύσεθ᾽ οὗτος ἀπομανεὶς
- ΜΕΝ Σαμ 539 Δημέα, πορεύομαι. | ἐκποδὼν ἄπειμι. θάρρει. τουτονὶ τέθνηχ᾽ ὁρῶν.
- ΜΕΝ Σαμ 677 εὐτυχεῖς, οὐδὲν κακὸν | ἐστί σοι. θάρρει· τί βούλει; νουθετήσεις μ᾽, εἰπέ μοι,
- ΠΛ Μενεξ 249e παρ᾽ αὐτῆς πολιτικοὺς ἀπαγγέλλω. | Θάρρει, οὐ κατερῶ· μόνον ἀπάγγελλε. | Ἀλλὰ
- ΠΛ Πρωτ 311a Πρωταγόρας ἔνδον διατρίβει, ὥστε, θάρρει,καταληψόμεθα αὐτόν, ὡς τὸ εἰκός,
- ΠΛ Πρωτ 314d ἥκομεν οὔτε σοφισταί ἐσμεν. ἀλλὰ θάρρει·
- ΠΛΟΥΤ Αλεξ 20.3 τούτου γ᾽» εἶπεν «ὦ βασιλεῦ, χάριν θάρρει·βαδιεῖται γὰρ ἐκεῖνος ἐπὶ σέ, καὶ
- ΠΛΟΥΤ Σολ κατερείπει τὸν ἐρρωμενέστατον. ἀλλὰ | θάρρει τῶν λόγων ἕνεκα τούτων· οὐ γάρ εἰσιν ἀληθεῖς».