Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

Φίλτρα αναζήτησης

 
Συγγραφείς
 
Γένη / Είδη

Λέξη: "ἥτις"

Βρέθηκαν 169 εμφανίσεις [1 - 50]
ΑΙΣΧ Αγ 1065 μαίνεταί γε καὶ κακῶν κλύει φρενῶν, | ἥτις λιποῦσα μὲν πόλιν νεαίρετον | ἥκει,
ΑΙΣΧ Αγ 1400 σου γλῶσσαν, ὡς θρασύστομος, | ἥτις τοιόνδ᾽ ἐπ᾽ ἀνδρὶ κομπάζεις λόγον. | πειρᾶσθέ
ΑΙΣΧ Αγ 1460 ἐπηνθίσω | δι᾽ αἷμ᾽ ἄνιπτον ἥτις ἦν τότ᾽ ἐν δόμοις | ἔρις ἐρίδματος, ἀνδρὸς οἰζύς.
ΑΙΣΧ Αγ 1474e πολύμναστον ἐπηνθίσω | δι᾽ αἷμ᾽ ἄνιπτον ἥτις ἦν τότ᾽ ἐν δόμοις | ἔρις ἐρίδματος,
ΑΙΣΧ Ευμ 58 τὸ φῦλον οὐκ ὄπωπα τῆσδ᾽ ὁμιλίας | οὐδ᾽ ἥτις αἶα τοῦτ᾽ ἐπεύχεται γένος | τρέφουσ᾽
ΑΙΣΧ Ευμ 211 ἐκ δόμων ἐλαύνομεν. | τί γὰρ γυναικὸς ἥτις ἄνδρα νοσφίσῃ; | οὐκ ἂν γένοιθ᾽ ὅμαιμος
ΑΙΣΧ Πρ 759 ἰδοῦσα συμφοράν. | πῶς δ᾽ οὐκ ἄν, ἥτις ἐκ Διὸς πάσχω κακῶς; | ὡς τοίνυν ὄντων
ΑΙΣΧ Χο 21 ἐκποδών, ὡς ἂν σαφῶς | μάθω γυναικῶν ἥτις ἥδε προστροπή.
ΑΙΣΧ Χο 991 γὰρ αἰσχυντῆρος, ὡς νόμος, δίκην. | ἥτις δ᾽ ἐπ᾽ ἀνδρὶ τοῦτ᾽ ἐμήσατο στύγος, | ἐξ οὗ
ΑΙΣΧΙΝ 3.122 τῷ θεῷ καὶ τῇ γῇ τῇ ἱερᾷ· «ἥτις δ᾽ ἂν μὴ παρῇ πόλις, εἴρξεται τοῦ ἱεροῦ καὶ
ΑΙΣΩΠ Μυθ 12.1 «καὶ πόσον ἐγὼ σοῦ καλλίων ὑπάρχω, ἥτις οὐ τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν πεποίκιλμαι;»
ΑΙΣΩΠ Μυθ 19.1 ὦ αὕτη, ἐμοῦ ἐπιλαβέσθαι βουληθεῖσα, ἥτις αὐτὴ πάντων ἐπιλαμβάνεσθαι εἴωθα».
ΑΙΣΩΠ Μυθ 25.1 γεγονός, εἶπεν· «ἀλλ᾽ ἔγωγε δειλαία, ἥτις τὴν γῆν ὡς ἐπίβουλον φυλαττομένη ἐπὶ
ΑΙΣΩΠ Μυθ 76.1 ἔφη πρὸς ἑαυτήν· «δειλαία ἔγωγε, ἥτις ὑφ᾽ ὧν μὲν ᾠόμην προδοθήσεσθαι, ὑπὸ
ΑΙΣΩΠ Μυθ 77.1 εἶπε πρὸς ἑαυτήν· «ἀλλ᾽ ἔγωγε ἀθλία, ἥτις τὴν γῆν ὡς ἐπίβουλον ἐφυλαττόμην πολὺ
ΑΙΣΩΠ Μυθ 78.1 καὶ ἀναιρουμένη ἔφη· «βαρυδαίμων ἐγώ, ἥτις ἀνθρώπους φεύγουσα ἐμαυτὴν θηρίῳ
ΑΙΣΩΠ Μυθ 88.1 ἀναιρεῖσθαι ἔφη· «δειλαία ἐγώ, ἥτις διὰ τροφῆς γλυκύτητα σωτηρίας στερίσκομαι».
ΑΙΣΩΠ Μυθ 95.1 εἶ παρ᾽ ἐμοῦ τι ἀποίσεσθαι οἰόμενος, ἥτις οὐ διδόναι, ἀλλὰ λαμβάνειν παρὰ
ΑΙΣΩΠ Μυθ 117.1 τῶν ἑαυτοῦ ποδῶν κοιμωμένην πατήσας, ἥτις ἐπιστραφεῖσα †δὰξ εἰς αὐτὸν ἀνῆκεν. ὁ
ΑΙΣΩΠ Μυθ 127.1 ἀπίωμεν, ὦ φίλοι· κορώνη γάρ ἐστι, ἥτις κεκραγυῖα οἰωνὸν οὐκ ἔχει».
ΑΙΣΩΠ Μυθ 128.1 πεπλάνησαι, ὦ οὗτος, ἐλπίδι προσέχων, ἥτις βουκολεῖν μὲν οἶδε, τρέφειν δὲ
ΑΙΣΩΠ Μυθ 141.1 πρὸς ἑαυτὴν εἶπεν· «ἀθλία ἔγωγέ εἰμι, ἥτις κατ᾽ ἐνιαυτὸν ἐμαυτῇ ὕβρεις καὶ
ΑΙΣΩΠ Μυθ 150.1 «ἀλλὰ μὴ ἐμὲ μέμφου, ἀλλὰ τὴν φύσιν, ἥτις με θαλάσσιον ποιήσασα γῆς οὐκ ἐᾷ
ΑΙΣΩΠ Μυθ 345.1 ἐντυγχάνει γυναικί τινι γραΐδι, ἥτις καὶ αὐτὴ τὴν αὐτὴν ὁδὸν τῷ νεανίσκῳ
ΑΝΤΙΦ 1.26 τυγχάνειν παρ᾽ ὑμῶν ἢ ἄλλου του; ἥτις αὐτὴ οὐκ ἠξίωσεν ἐλεῆσαι τὸν ἑαυτῆς
ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1140a καὶ οὐδεμία οὔτε τέχνη ἐστὶν ἥτις οὐ μετὰ λόγου ποιητικὴ ἕξις ἐστίν, οὔτε
ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1148b μόνην ἀκρασίαν καὶ ἐγκράτειαν εἶναι ἥτις ἐστὶ περὶ ταὐτὰ τῇ σωφροσύνῃ καὶ
ΑΡΙΣΤ Ρητ 1359b καὶ ποία τις ἥ τε ὑπάρχουσά ἐστιν καὶ ἥτις ἐνδέχεται προσγενέσθαι, ἔτι δὲ
ΑΡΙΣΤ Ρητ 1401a διαιρέσεως γάρ ἐστιν· | δίκαιόν ἐστιν, ἥτις ἂν κτείνῃ πόσιν, | ἀποθνῄσκειν ταύτην,
ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 147 ἔσθ᾽ ἥτις ἑτέρα βούλεται λέγειν; ἐγώ. | ἴθι δὴ στεφανοῦ· καὶ γὰρ τὸ χρῆμ᾽
ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 1067 οὐκ ἔγωγ᾽, ἀλλ᾽ ἕλκομαι. | ἀτάρ, ἥτις εἶ σύ, πόλλ᾽ ἀγαθὰ γένοιτό σοι, | ὅτι μ᾽ οὐ
ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 1117 ἐγώ τε πρὸς τούτοισιν ἡ διάκονος, | ἥτις μεμύρισμαι τὴν κεφαλὴν μυρώμασιν,
ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 1301 εἰς λόγον, | καὶ μίαν λέξαι τιν᾽ αὐτῶν, ἥτις ἦν γεραιτέρα· | «οὐδὲ πυνθάνεσθε
ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 1306 κοὐκ ἀνασχετόν, | καί τιν᾽ εἰπεῖν, ἥτις ἀνδρῶν ἆσσον οὐκ ἐληλύθει· | «ἀποτρόπαι᾽,
ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 42 ὤφελ᾽ ἡ προμνήστρι᾽ ἀπολέσθαι κακῶς, | ἥτις με γῆμ᾽ ἐπῆρε τὴν σὴν μητέρα· | ἐμοὶ
ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 537 ὡς δὲ σώφρων ἐστὶ φύσει σκέψασθ᾽· ἥτις πρῶτα μὲν | οὐδὲν ἦλθε ῥαψαμένη σκυτίον
ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 692 τὴν Ἀμυνίαν καλεῖς. | οὔκουν δικαίως ἥτις οὐ στρατεύεται; | ἀτὰρ τί ταῦθ᾽ ἃ πάντες
ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 927 ἧς ἐμνήσθης.— τῆς σῆς, πόλεώς θ᾽, | ἥτις σε τρέφει | λυμαινόμενον τοῖς μειρακίοις.
ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 432 σοι τὸ βάραθρον γίγνεται; | ἀλλ᾽ ἥτις εἶ λέγειν σ᾽ ἐχρῆν αὐτίκα μάλα. | ἣ σφὼ ποήσω
ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 347 ὥρα τινά σοι ζητεῖν καινὴν ἐπίνοιαν, | ἥτις σε λάθρᾳ τἀνδρὸς τουδὶ καταβῆναι δεῦρο ποήσει.
ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 520 ἄρχειν· ἐπεὶ δίδαξον ἡμᾶς, ὦ πάτερ, | ἥτις ἡ τιμή ᾽στί σοι καρπουμένῳ τὴν Ἑλλάδα.
ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 649 σοι καὶ νεόκοπτον, | ἢν μή τι λέγῃς, ἥτις δυνατὴ τὸν ἐμὸν θυμὸν κατερεῖξαι.
ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 739 χλαῖναν μαλακήν, σισύραν, | πόρνην, ἥτις τὸ πέος τρίψει | καὶ τὴν ὀσφῦν.
ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 1073 θαυμάζει μ᾽ ὁρῶν μέσον διεσφηκωμένον, | ἥτις ἡμῶν ἐστιν ἡπίνοια τῆς ἐγκεντρίδος,
ΑΡΡ Αναβ 1.12.5 ἐς ἀνθρώπους ἐστίν, οὐδὲ πατρίδα ἥτις μοί ἐστιν οὐδὲ γένος τὸ ἐμόν, οὐδὲ εἰ δή
ΑΡΡ Αναβ 2.12.3 σκηνὴν παρελθόντα αὐτὸν τὴν Δαρείου, ἥτις αὐτῷ ἐξῃρημένη ἦν, ἀκοῦσαι γυναικῶν
ΑΡΡ Αναβ 3.19.2 πέμπει, αὐτὸς δὲ ξὺν τῇ δυνάμει, ἥτις ἐκ τῶν παρόντων ξυνείλεκτο αὐτῷ,
ΑΡΡ Αναβ 7.22.4 μὴ περιιδεῖν σώαν ἐκείνην τὴν κεφαλὴν ἥτις τὸ διάδημα ἐφόρησε τὸ βασίλειον·
ΓΟΡΓ ΕλΕγκ 16 φόβον εἰσῳκίσθη τὸν ἀπὸ τῆς ὄψεως, ἥτις ἐλθοῦσα ἐποίησεν ἀμελῆσαι καὶ τοῦ καλοῦ
ΓΟΡΓ ΕλΕγκ 20 ἡγήσασθαι τὸν τῆς Ἑλένης μῶμον, ἥτις εἴτ᾽ ἐρασθεῖσα εἴτε λόγῳ πεισθεῖσα εἴτε