Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "ἥτις"
- ΑΙΣΧ Αγ 1065 μαίνεταί γε καὶ κακῶν κλύει φρενῶν, | ἥτις λιποῦσα μὲν πόλιν νεαίρετον | ἥκει,
- ΑΙΣΧ Αγ 1400 σου γλῶσσαν, ὡς θρασύστομος, | ἥτις τοιόνδ᾽ ἐπ᾽ ἀνδρὶ κομπάζεις λόγον. | πειρᾶσθέ
- ΑΙΣΧ Αγ 1460 ἐπηνθίσω | δι᾽ αἷμ᾽ ἄνιπτον ἥτις ἦν τότ᾽ ἐν δόμοις | ἔρις ἐρίδματος, ἀνδρὸς οἰζύς.
- ΑΙΣΧ Αγ 1474e πολύμναστον ἐπηνθίσω | δι᾽ αἷμ᾽ ἄνιπτον ἥτις ἦν τότ᾽ ἐν δόμοις | ἔρις ἐρίδματος,
- ΑΙΣΧ Ευμ 58 τὸ φῦλον οὐκ ὄπωπα τῆσδ᾽ ὁμιλίας | οὐδ᾽ ἥτις αἶα τοῦτ᾽ ἐπεύχεται γένος | τρέφουσ᾽
- ΑΙΣΧ Ευμ 211 ἐκ δόμων ἐλαύνομεν. | τί γὰρ γυναικὸς ἥτις ἄνδρα νοσφίσῃ; | οὐκ ἂν γένοιθ᾽ ὅμαιμος
- ΑΙΣΧ Πρ 759 ἰδοῦσα συμφοράν. | πῶς δ᾽ οὐκ ἄν, ἥτις ἐκ Διὸς πάσχω κακῶς; | ὡς τοίνυν ὄντων
- ΑΙΣΧ Χο 21 ἐκποδών, ὡς ἂν σαφῶς | μάθω γυναικῶν ἥτις ἥδε προστροπή.
- ΑΙΣΧ Χο 991 γὰρ αἰσχυντῆρος, ὡς νόμος, δίκην. | ἥτις δ᾽ ἐπ᾽ ἀνδρὶ τοῦτ᾽ ἐμήσατο στύγος, | ἐξ οὗ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.122 τῷ θεῷ καὶ τῇ γῇ τῇ ἱερᾷ· «ἥτις δ᾽ ἂν μὴ παρῇ πόλις, εἴρξεται τοῦ ἱεροῦ καὶ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 12.1 «καὶ πόσον ἐγὼ σοῦ καλλίων ὑπάρχω, ἥτις οὐ τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν πεποίκιλμαι;»
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 19.1 ὦ αὕτη, ἐμοῦ ἐπιλαβέσθαι βουληθεῖσα, ἥτις αὐτὴ πάντων ἐπιλαμβάνεσθαι εἴωθα».
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 25.1 γεγονός, εἶπεν· «ἀλλ᾽ ἔγωγε δειλαία, ἥτις τὴν γῆν ὡς ἐπίβουλον φυλαττομένη ἐπὶ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 76.1 ἔφη πρὸς ἑαυτήν· «δειλαία ἔγωγε, ἥτις ὑφ᾽ ὧν μὲν ᾠόμην προδοθήσεσθαι, ὑπὸ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 77.1 εἶπε πρὸς ἑαυτήν· «ἀλλ᾽ ἔγωγε ἀθλία, ἥτις τὴν γῆν ὡς ἐπίβουλον ἐφυλαττόμην πολὺ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 78.1 καὶ ἀναιρουμένη ἔφη· «βαρυδαίμων ἐγώ, ἥτις ἀνθρώπους φεύγουσα ἐμαυτὴν θηρίῳ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 88.1 ἀναιρεῖσθαι ἔφη· «δειλαία ἐγώ, ἥτις διὰ τροφῆς γλυκύτητα σωτηρίας στερίσκομαι».
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 95.1 εἶ παρ᾽ ἐμοῦ τι ἀποίσεσθαι οἰόμενος, ἥτις οὐ διδόναι, ἀλλὰ λαμβάνειν παρὰ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 117.1 τῶν ἑαυτοῦ ποδῶν κοιμωμένην πατήσας, ἥτις ἐπιστραφεῖσα †δὰξ εἰς αὐτὸν ἀνῆκεν. ὁ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 127.1 ἀπίωμεν, ὦ φίλοι· κορώνη γάρ ἐστι, ἥτις κεκραγυῖα οἰωνὸν οὐκ ἔχει».
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 128.1 πεπλάνησαι, ὦ οὗτος, ἐλπίδι προσέχων, ἥτις βουκολεῖν μὲν οἶδε, τρέφειν δὲ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 141.1 πρὸς ἑαυτὴν εἶπεν· «ἀθλία ἔγωγέ εἰμι, ἥτις κατ᾽ ἐνιαυτὸν ἐμαυτῇ ὕβρεις καὶ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 150.1 «ἀλλὰ μὴ ἐμὲ μέμφου, ἀλλὰ τὴν φύσιν, ἥτις με θαλάσσιον ποιήσασα γῆς οὐκ ἐᾷ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 345.1 ἐντυγχάνει γυναικί τινι γραΐδι, ἥτις καὶ αὐτὴ τὴν αὐτὴν ὁδὸν τῷ νεανίσκῳ
- ΑΝΤΙΦ 1.26 τυγχάνειν παρ᾽ ὑμῶν ἢ ἄλλου του; ἥτις αὐτὴ οὐκ ἠξίωσεν ἐλεῆσαι τὸν ἑαυτῆς
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1140a καὶ οὐδεμία οὔτε τέχνη ἐστὶν ἥτις οὐ μετὰ λόγου ποιητικὴ ἕξις ἐστίν, οὔτε
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1148b μόνην ἀκρασίαν καὶ ἐγκράτειαν εἶναι ἥτις ἐστὶ περὶ ταὐτὰ τῇ σωφροσύνῃ καὶ
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1359b καὶ ποία τις ἥ τε ὑπάρχουσά ἐστιν καὶ ἥτις ἐνδέχεται προσγενέσθαι, ἔτι δὲ
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1401a διαιρέσεως γάρ ἐστιν· | δίκαιόν ἐστιν, ἥτις ἂν κτείνῃ πόσιν, | ἀποθνῄσκειν ταύτην,
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 147 ἔσθ᾽ ἥτις ἑτέρα βούλεται λέγειν; ἐγώ. | ἴθι δὴ στεφανοῦ· καὶ γὰρ τὸ χρῆμ᾽
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 1067 οὐκ ἔγωγ᾽, ἀλλ᾽ ἕλκομαι. | ἀτάρ, ἥτις εἶ σύ, πόλλ᾽ ἀγαθὰ γένοιτό σοι, | ὅτι μ᾽ οὐ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 1117 ἐγώ τε πρὸς τούτοισιν ἡ διάκονος, | ἥτις μεμύρισμαι τὴν κεφαλὴν μυρώμασιν,
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 1301 εἰς λόγον, | καὶ μίαν λέξαι τιν᾽ αὐτῶν, ἥτις ἦν γεραιτέρα· | «οὐδὲ πυνθάνεσθε
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 1306 κοὐκ ἀνασχετόν, | καί τιν᾽ εἰπεῖν, ἥτις ἀνδρῶν ἆσσον οὐκ ἐληλύθει· | «ἀποτρόπαι᾽,
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 42 ὤφελ᾽ ἡ προμνήστρι᾽ ἀπολέσθαι κακῶς, | ἥτις με γῆμ᾽ ἐπῆρε τὴν σὴν μητέρα· | ἐμοὶ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 537 ὡς δὲ σώφρων ἐστὶ φύσει σκέψασθ᾽· ἥτις πρῶτα μὲν | οὐδὲν ἦλθε ῥαψαμένη σκυτίον
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 692 τὴν Ἀμυνίαν καλεῖς. | οὔκουν δικαίως ἥτις οὐ στρατεύεται; | ἀτὰρ τί ταῦθ᾽ ἃ πάντες
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 927 ἧς ἐμνήσθης.— τῆς σῆς, πόλεώς θ᾽, | ἥτις σε τρέφει | λυμαινόμενον τοῖς μειρακίοις.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 432 σοι τὸ βάραθρον γίγνεται; | ἀλλ᾽ ἥτις εἶ λέγειν σ᾽ ἐχρῆν αὐτίκα μάλα. | ἣ σφὼ ποήσω
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 347 ὥρα τινά σοι ζητεῖν καινὴν ἐπίνοιαν, | ἥτις σε λάθρᾳ τἀνδρὸς τουδὶ καταβῆναι δεῦρο ποήσει.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 520 ἄρχειν· ἐπεὶ δίδαξον ἡμᾶς, ὦ πάτερ, | ἥτις ἡ τιμή ᾽στί σοι καρπουμένῳ τὴν Ἑλλάδα.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 649 σοι καὶ νεόκοπτον, | ἢν μή τι λέγῃς, ἥτις δυνατὴ τὸν ἐμὸν θυμὸν κατερεῖξαι.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 739 χλαῖναν μαλακήν, σισύραν, | πόρνην, ἥτις τὸ πέος τρίψει | καὶ τὴν ὀσφῦν.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 1073 θαυμάζει μ᾽ ὁρῶν μέσον διεσφηκωμένον, | ἥτις ἡμῶν ἐστιν ἡπίνοια τῆς ἐγκεντρίδος,
- ΑΡΡ Αναβ 1.12.5 ἐς ἀνθρώπους ἐστίν, οὐδὲ πατρίδα ἥτις μοί ἐστιν οὐδὲ γένος τὸ ἐμόν, οὐδὲ εἰ δή
- ΑΡΡ Αναβ 2.12.3 σκηνὴν παρελθόντα αὐτὸν τὴν Δαρείου, ἥτις αὐτῷ ἐξῃρημένη ἦν, ἀκοῦσαι γυναικῶν
- ΑΡΡ Αναβ 3.19.2 πέμπει, αὐτὸς δὲ ξὺν τῇ δυνάμει, ἥτις ἐκ τῶν παρόντων ξυνείλεκτο αὐτῷ,
- ΑΡΡ Αναβ 7.22.4 μὴ περιιδεῖν σώαν ἐκείνην τὴν κεφαλὴν ἥτις τὸ διάδημα ἐφόρησε τὸ βασίλειον·
- ΓΟΡΓ ΕλΕγκ 16 φόβον εἰσῳκίσθη τὸν ἀπὸ τῆς ὄψεως, ἥτις ἐλθοῦσα ἐποίησεν ἀμελῆσαι καὶ τοῦ καλοῦ
- ΓΟΡΓ ΕλΕγκ 20 ἡγήσασθαι τὸν τῆς Ἑλένης μῶμον, ἥτις εἴτ᾽ ἐρασθεῖσα εἴτε λόγῳ πεισθεῖσα εἴτε
