Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "δοκεῖ"
- ΛΥΣ 24.18 τῶν ἀδικουμένων. ὥστε μοι δοκεῖ ὁ κατήγορος εἰπεῖν περὶ τῆς ἐμῆς ὕβρεως οὐ
- ΛΥΣ 30.8 κατελέγην. δεινὸν δέ μοι δοκεῖ εἶναι ὅτι, εἰ μὲν περὶ ἰδίων συμβολαίων
- ΛΥΣ 30.32 δεινὸν δέ μοι δοκεῖ εἶναι, ὦ ἄνδρες δικασταί, εἰ τούτου μὲν ἑνὸς ὄντος καὶ
- ΛΥΣ 32.21 ἄνδρες δικασταί, (οὐκ ἄτοπον γάρ μοι δοκεῖ καὶ περὶ τούτου μνησθῆναι) ἑκκαίδεκα
- ΛΥΣ 32.23 Ἀθηναίων πλούσιοι ἦσαν. νῦν δέ μοι δοκεῖ οὐδεπώποτε διανοηθῆναι ὡς φανερὰν
- ΛΥΣ 7.1 περιπέπτωκα, ὥστ᾽ εἴ πως οἷόν τε, δοκεῖ μοι δεῖν καὶ τοὺς μὴ γεγονότας ἤδη
- ΛΥΣ 7.29 Δεινὸν δέ μοι δοκεῖ εἶναι ὑμᾶς μέν, οἷς ὑπὸ τῆς πόλεως τὸν ἅπαντα χρόνον
- ΛΥΣ 7.35 εἶναι τοῖς θεράπουσιν. ἐμοὶ δὲ δοκεῖ ‹δεινὸν› εἶναι, εἰ περὶ αὑτῶν μὲν οἱ
- ΜΕΝ Δυσκ 126 νῦν | τετύχηκε· διόπερ ἀναβαλέσθαι μοι δοκεῖ | αὐτῷ προσελθεῖν, Σώστρατ᾽· εὖ τοῦτ᾽
- ΜΕΝ Δυσκ 150 μόνος βαδίζων. οὐχ ὑγιαίνειν μοι δοκεῖ. | δέδοικα μέντοι, μὰ τὸν Ἀπόλλω καὶ
- ΜΕΝ Δυσκ 178 ἐγώ, | ἐπηρεασμὸς τὸ κακὸν εἶναί μοι δοκεῖ. | οὐ τοῦ τυχόντος, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, πόνου
- ΜΕΝ Δυσκ 179 μοι δοκεῖ. | οὐ τοῦ τυχόντος, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, πόνου | τουτὶ τὸ πρᾶγμά ‹γ᾽› ἀλλὰ
- ΜΕΝ Δυσκ 232 οἷς μὴ ᾽νοχλεῖν εὔκαιρον εἶναί μοι δοκεῖ. | ΧΟΡΟΥ
- ΜΕΝ Δυσκ 455 ἐστὶν γὰρ ἡμῖν τἄνδον ὡς ἐμοὶ δοκεῖ.
- ΜΕΝ Δυσκ 538 τῷ σώματι | πάλιν κατακύπτοντ᾽. «οὐ δοκεῖ μοι νῦν», ἔφη, | «ἥξειν ἐκεῖνος,
- ΜΕΝ Δυσκ 830 εἶναι τρυφαίνειν ἀλλοτρίοις πόνοις δοκεῖ, | συλλεξάμενον δ᾽ αὐτόν. φλυαρεῖς,
- ΜΕΝ Σαμ 114 μέλειν ἐῶμεν· ὑπὲρ ὧν δ᾽ ἐλέγομεν | τί δοκεῖ ποιεῖν σοι; τὰ περὶ τὸν γάμον λέγεις
- ΜΕΝ Σαμ 343 οὐδενὶ τρόπῳ γὰρ πιθανὸν εἶναί μοι δοκεῖ | τὸν εἰς ἅπαντας κόσμιον καὶ σώφρονα
- ΜΕΝ Σαμ 363 νὴ τὸν Ποσειδῶ, μαίνεθ᾽, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ· | κέκραγε γοῦν παμμέγεθες. ἀστεῖον πάνυ
- ΜΕΝ Σαμ 489 ἐστί σοι; Νικηράτῳ τοῦτ᾽ εἶπον, εἰ μή σοι δοκεῖ | δεινὸν ‹εἶναι›. νὴ Δί᾽, ἀλλὰ
- ΜΕΝ Σαμ 723 μηδαμῶς. ἔξω κόμιζε δεῦρο τὴν νύμφην. δοκεῖ; | πάνυ μὲν οὖν. εἰ τοῦτ᾽ ἐποίεις
- ΞΕΝ Ελλ 1.7.16 τὰ δὲ συμβου λεύσων ἅ μοι δοκεῖ ἄριστα εἶναι ἁπάσῃ τῇ πόλει.
- ΞΕΝ Ελλ 2.3.22 βούλοιτο. ὁ δ᾽ ἀπεκρίνατο· Ἀλλ᾽ οὐ δοκεῖ μοι, ἔφη, καλὸν εἶναι φάσκοντας
- ΞΕΝ Ελλ 2.3.26 ἐκποδὼν ποιούμεθα· πολὺ δὲ μάλιστα δοκεῖ ἡμῖν δίκαιον εἶναι, εἴ τις ἡμῶν αὐτῶν
- ΞΕΝ Ελλ 2.3.31 ἁρμόττειν μὲν τοῖς ποσὶν ἀμφοτέροις δοκεῖ,ἀποβλέπει δὲ ἀπ᾽ ἀμφοτέρων.] δεῖ δέ,
- ΞΕΝ Ελλ 2.3.34 καλλίστη μὲν γὰρ δήπου δοκεῖ πολιτεία εἶναι ἡ Λακεδαιμονίων· εἰ δὲ ἐκείνῃ
- ΞΕΝ Ελλ 2.4.18 ἐμοὶ μέντοι θάνατος, ὥς γέ μοι δοκεῖ.
- ΞΕΝ Ελλ 3.1.9 ἐστάθη τὴν ἀσπίδα ἔχων, ὃ δοκεῖ κηλὶς εἶναι τοῖς σπουδαίοις Λακεδαιμονίων·
- ΞΕΝ Ελλ 4.1.14 Ἐμοὶ μὲν τοίνυν, ἔφη, δοκεῖ,ὁ Ἀγησίλαος, σὲ μέν, ὦ Σπιθριδάτα, τύχῃ ἀγαθῇ
- ΞΕΝ Ελλ 4.2.11 μὲν δὴ Κορίνθιος ἔλεξεν· Ἀλλ᾽ ἐμοὶ δοκεῖ,ἔφη, ὦ ἄνδρες σύμμαχοι, ὅμοιον εἶναι
- ΞΕΝ Ελλ 5.1.4 ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία τόδε ἄξιόν μοι δοκεῖ εἶναι ἀνδρὶ ἐννοεῖν, τί ποτε ποιῶν ὁ
- ΞΕΝ Ελλ 5.1.16 ὦ ἄνδρες στρατιῶται, ἡ ἡμετέρα, ἣ δοκεῖ εὐδαίμων εἶναι, εὖ ἴστε ὅτι τἀγαθὰ καὶ
- ΞΕΝ Ελλ 5.2.18 τἀκεῖ ἔχει· ὑμεῖς δὲ βουλεύεσθε, εἰ δοκεῖ ἄξια ἐπιμελείας εἶναι. δεῖ γε μὴν
- ΞΕΝ Ελλ 5.2.30 ἐξεῖναι πολεμάρχῳ λαβεῖν, εἴ τις δοκεῖ ἄξια θανάτου ποιεῖν, λαμβάνω τουτονὶ
- ΞΕΝ Ελλ 6.1.7 ὅτι νὴ Δία τῷ παντὶ κρεῖττόν μοι δοκεῖ εἶναι ἑκόντας ὑμᾶς μᾶλλον ἢ ἄκοντας
- ΞΕΝ Ελλ 6.1.13 ἐγκαλεῖν, τοῦτ᾽, ἔφην, ἄπορόν μοι δοκεῖ εἶναι· ὁ δ᾽ ἐπαινέσας με καὶ εἰπὼν ὅτι
- ΞΕΝ Ελλ 6.2.39 λαβεῖν ἐβούλετο, σῶφρόν μοι δοκεῖ διαπράξασθαι, εἴτε ἀντιπάλους νομίζων, οὕτω
- ΞΕΝ Ελλ 6.2.39 μεγαλοφρονοῦντος ἐφ᾽ ἑαυτῷ τοῦτό μοι δοκεῖ ἀνδρὸς εἶναι. κἀκεῖνος μὲν δὴ ταῦτ᾽
- ΞΕΝ Ελλ 6.3.7 χάριν ὑμῖν ῥηθήσεται οὐκ ἀγνοῶ· ἀλλὰ δοκεῖ μοι, οἵτινες βούλονται, ἣν ἂν
- ΞΕΝ Ελλ 7.1.2 Λακεδαιμονίους φίλους ποιεῖσθαι, δοκεῖ μοι χρῆναι τοῦτο σκοπεῖν, ὅπως ἡ φιλία
- ΞΕΝ Ελλ 7.1.2 δὲ τὴν κατὰ γῆν· ἐμοὶ δὲ καὶ αὐτῷ δοκεῖ ταῦτα οὐκ ἀνθρωπίνῃ μᾶλλον ἢ θείᾳ φύσει
- ΞΕΝ Ελλ 7.2.1 οἱ συγγραφεῖς μέμνηνται· ἐμοὶ δὲ δοκεῖ,καὶ εἴ τις μικρὰ πόλις οὖσα πολλὰ καὶ
- ΞΕΝ Ελλ 7.5.8 ἔργα καὶ τόλμης ἐστίν, οὐδέν μοι δοκεῖ ἁνὴρ ἐλλιπεῖν. πρῶτον μὲν γὰρ ἔγωγε
- ΞΕΝ Ελλ 7.5.19 τοιαῦτα διανοεῖσθαι οὐ πάνυ μοι δοκεῖ θαυμαστὸν εἶναι· φιλοτίμων γὰρ ἀνδρῶν τὰ
- ΞΕΝ Ελλ 7.5.19 ὅμως πείθεσθαι ἐθέλειν, ταῦτά μοι δοκεῖ θαυμα στότερα εἶναι.
- ΞΕΝ ΚΑναβ 2.1.17 πρὸς θεῶν συμβούλευσον ἡμῖν ὅ τι σοι δοκεῖ κάλλιστον καὶ ἄριστον εἶναι, καὶ ὅ
- ΞΕΝ ΚΑναβ 2.1.22 καὶ περὶ τούτου ὅτι καὶ ἡμῖν ταὐτὰ δοκεῖ ἅπερ καὶ βασιλεῖ. Τί οὖν ταῦτά ἐστιν;
- ΞΕΝ ΚΑναβ 2.3.9 ὁ δὲ Κλέαρχος εἶπε· Δοκεῖ μὲν κἀμοὶ ταῦτα· οὐ μέντοι ταχύ γε ἀπαγγελῶ, ἀλλὰ
- ΞΕΝ ΚΑναβ 2.5.15 μὲν ταῦτα πάντα ἐνθυμουμένῳ οὕτω δοκεῖ θαυμαστὸν εἶναι τὸ σὲ ἡμῖν ἀπιστεῖν ὥστε
- ΞΕΝ ΚΑναβ 2.6.6 ταῦτα οὖν φιλοπολέμου μοι δοκεῖ ἀνδρὸς ἔργα εἶναι, ὅστις ἐξὸν μὲν εἰρήνην ἄγειν
