Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "νοῦς"
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1096a ἐν τῷ τί λέγεται, οἷον ὁ θεὸς καὶ ὁ νοῦς,καὶ ἐν τῷ ποιῷ αἱ ἀρεταί, καὶ ἐν τῷ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1096b ὡς γὰρ ἐν σώματι ὄψις, ἐν ψυχῇ νοῦς,καὶ ἄλλο δὴ ἐν ἄλλῳ. ἀλλ᾽ ἴσως ταῦτα μὲν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1112a φύσις καὶ ἀνάγκη καὶ τύχη, ἔτι δὲ νοῦς καὶ πᾶν τὸ δι᾽ ἀνθρώπου. τῶν δ᾽ ἀνθρώπων
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1139a κύρια πράξεως καὶ ἀληθείας, αἴσθησις νοῦς ὄρεξις. τούτων δ᾽ ἡ αἴσθησις οὐδεμιᾶς
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1139b ἡ δ᾽ ὄρεξις τούτου. διὸ ἢ ὀρεκτικὸς νοῦς ἡ προαίρεσις ἢ ὄρεξις διανοητική, καὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1139b δ᾽ ἐστὶ τέχνη ἐπιστήμη φρόνησις σοφία νοῦς·ὑπολήψει γὰρ καὶ δόξῃ ἐνδέχεται
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1141a καὶ φρόνησίς ἐστι καὶ σοφία καὶ νοῦς,τούτων δὲ τῶν τριῶν μηδὲν ἐνδέχεται εἶναι
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1141a ἀρχὰς ἀληθεύειν. ὥστ᾽ εἴη ἂν ἡ σοφία νοῦς καὶ ἐπιστήμη, ὥσπερ κεφαλὴν ἔχουσα
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1141b ὅτι ἡ σοφία ἐστὶ καὶ ἐπιστήμη καὶ νοῦς τῶν τιμιωτάτων τῇ φύσει. διὸ Ἀναξαγόραν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1142a ἀντίκειται μὲν δὴ τῷ νῷ· ὁ μὲν γὰρ νοῦς τῶν ὅρων, ὧν οὐκ ἔστι λόγος, ἣ δὲ τοῦ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1143a τὰ πρακτά, ταῦτα δ᾽ ἔσχατα. καὶ ὁ νοῦς τῶν ἐσχάτων ἐπ᾽ ἀμφότερα· καὶ γὰρ τῶν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1143b νοῦς ἐστὶ καὶ οὐ λόγος, καὶ ὁ μὲν κατὰ τὰς ἀποδείξεις τῶν ἀκινήτων ὅρων καὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1143b οὖν ἔχειν δεῖ αἴσθησιν, αὕτη δ᾽ ἐστὶ νοῦς.διὸ καὶ φυσικὰ δοκεῖ εἶναι ταῦτα, καὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1143b αἰτίας οὔσης. [διὸ καὶ ἀρχὴ καὶ τέλος νοῦς·ἐκ τούτων γὰρ αἱ ἀποδείξεις καὶ περὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1150a ἀεὶ ἡ τοῦ μὴ ἔχοντος ἀρχήν, ὁ δὲ νοῦς ἀρχή. παραπλήσιον οὖν τὸ συμβάλλειν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1169a ἃ δεῖ, ταῦτα καὶ πράττει· πᾶς γὰρ νοῦς αἱρεῖται τὸ βέλτιστον ἑαυτῷ, ὁ δ᾽
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1176b γὰρ ἐν τῷ δυναστεύειν ἡ ἀρετὴ οὐδ᾽ ὁ νοῦς,ἀφ᾽ ὧν αἱ σπουδαῖαι ἐνέργειαι· οὐδ᾽
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1177a αὕτη δ᾽ ἂν εἴη τοῦ ἀρίστου. εἴτε δὴ νοῦς τοῦτο εἴτε ἄλλο τι, ὃ δὴ κατὰ φύσιν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1177a γὰρ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐνέργεια (καὶ γὰρ ὁ νοῦς τῶν ἐν ἡμῖν, καὶ τῶν γνωστῶν, περὶ ἃ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1177a ἐν ἡμῖν, καὶ τῶν γνωστῶν, περὶ ἃ ὁ νοῦς)· ἔτι δὲ συνεχεστάτη· θεωρεῖν [τε] γὰρ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1177b κατὰ τὴν ἄλλην ἀρετήν. εἰ δὴ θεῖον ὁ νοῦς πρὸς τὸν ἄνθρωπον, καὶ ὁ κατὰ τοῦτον
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1179a καὶ συγγενεστάτῳ (τοῦτο δ᾽ ἂν εἴη ὁ νοῦς)καὶ τοὺς ἀγαπῶντας μάλιστα τοῦτο καὶ
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1362a ἢ νοῦν ἢ εἰ λάβοι νοῦν, καὶ ὅσα ὁ νοῦς ἂν ἑκάστῳ ἀποδοίη, καὶ ὅσα ὁ περὶ
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1362a ἀποδοίη, καὶ ὅσα ὁ περὶ ἕκαστον νοῦς ἀποδίδωσιν ἑκάστῳ· τοῦτό ἐστιν ἑκάστῳ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Βατρ 47 λεοντῆν ἐπὶ κροκωτῷ κειμένην. | τίς ὁ νοῦς; τί κόθορνος καὶ ῥόπαλον ξυνηλθέτην;
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 669 ταῦτ᾽· ἀλλὰ συγγνώμην ἔχε· | ὁ νοῦς γὰρ ἡμῶν ἦν τότ᾽ ἐν τοῖς σκύτεσιν. | ἴθι νυν,
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 733 ἣν ἔχομεν ὁδὸν λόγων εἴπωμεν ὅσα τε νοῦς ἔχει. | χρῆν μὲν τύπτειν τοὺς
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 856 ἐπὶ δεῖπνον. οὐ δῆτ᾽, ἤν γ᾽ ἐκείναις νοῦς ἐνῇ, | πρίν γ᾽ ‹ἂν› ἀπενέγκῃς. ἀλλ᾽
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 79 ἐν Χάοσιν, | τὼ χεῖρ᾽ ἐν Αἰτωλοῖς, ὁ νοῦς δ᾽ ἐν Κλωπιδῶν. | κράτιστον οὖν νῷν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 1119 πρὸς τόν τε λέγοντ᾽ ἀεὶ | κέχηνας· ὁ νοῦς δέ σου | παρὼν ἀποδημεῖ.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 1121 παρὼν ἀποδημεῖ. | νοῦς οὐκ ἔνι ταῖς κόμαις | ὑμῶν, ὅτε μ᾽ οὐ φρονεῖν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 572 παύσειν οἴεσθ᾽; ὡς ἀνόητοι. κἂν ὑμῖν γ᾽ εἴ τις ἐνῆν νοῦς, | ἐκ τῶν ἐρίων τῶν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 1124 λόγων ἀκούσατε. | ἐγὼ γυνὴ μέν εἰμι, νοῦς δ᾽ ἔνεστί μοι. | αὐτὴ δ᾽ ἐμαυτῆς οὐ κακῶς
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 728 ἀλλὰ περικαλυπτέα· | ἐξευρετέος γὰρ νοῦς ἀποστερητικός | κἀπαιόλημ᾽. οἴμοι, τίς ἂν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ορν 1447 πτεροῦνται; φήμ᾽ ἐγώ. | ὑπὸ γὰρ λόγων ὁ νοῦς ‹τε› μετεωρίζεται | ἐπαίρεταί τ᾽
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 93 οὖν καταμύσῃ κἂν ἄχνην, ὅμως ἐκεῖ | ὁ νοῦς πέτεται τὴν νύκτα περὶ τὴν κλεψύδραν.
- ΑΡΡ Αναβ 1.11.5 ἐς Ἴλιον στρατευσάντων. καὶ ὁ νοῦς τῆς θυσίας ἦν ἐπιτυχεστέραν οἷ γενέσθαι ἢ
- ΑΡΡ Αναβ 2.5.4 ἔφασκον ἐπεῖναι τῷ ἐπιγράμματι, ὁ δὲ νοῦς ἦν αὐτῷ ὃν ἔφραζε τὰ ἔπη, ὅτι
- ΑΡΡ Αναβ 4.1.2 πρεσβείαν φιλίαν ξυνθησομένους, ὁ δὲ νοῦς τῆς πομπῆς ἐς κατασκοπήν τι μᾶλλον
- ΑΡΡ Αναβ 4.15.2 ἦν δὲ ὁ νοῦς τῆς πρεσβείας ἐθέλειν ποιεῖν πᾶν τὸ ἐξ Ἀλεξάνδρου ἐπαγγελλόμενον
- ΔΙΟΓ ΛΑΕΡΤ 1.35 τόπος· ἅπαντα γὰρ χωρεῖ. | τάχιστον νοῦς· διὰ παντὸς γὰρ τρέχει. | ἰσχυρότατον
- ΔΙΟΓ ΛΑΕΡΤ 1.71 ἐν δὲ χρυσῷ | ἀνδρῶν ἀγαθῶν τε κακῶν τε νοῦς ἔδωκ᾽ ἔλεγχον. | φασὶ δ᾽ αὐτόν ποτε
- ΕΥΡ Ανδρ 231 φεύγειν τρόπους χρὴ τέκν᾽ ὅσοις ἔνεστι νοῦς. | δέσποιν᾽, ὅσον σοι ῥᾳδίως
- ΕΥΡ Ανδρ 237 ἐφ᾽ οἷς γε νῦν καθέστηκας λόγοις. | ὁ νοῦς ὁ σός μοι μὴ ξυνοικοίη, γύναι. | νέα
- ΕΥΡ Ανδρ 667 μισῶν τὰ μὴ δίκαια, σοὶ δ᾽ ἔνεστι νοῦς; | κἀκεῖνο νῦν ἄθρησον· εἰ σὺ παῖδα σὴν
- ΕΥΡ Εκ 603 τοῦ καλοῦ μαθών. | καὶ ταῦτα μὲν δὴ νοῦς ἐτόξευσεν μάτην· | σὺ δ᾽ ἐλθὲ καὶ σήμηνον
- ΕΥΡ Ελ 122 αὐτὸς γὰρ ὄσσοις εἰδόμην, καὶ νοῦς ὁρᾶι.
- ΕΥΡ Ελ 1014 καὶ τοῖς ἄνωθεν πᾶσιν ἀνθρώποις· ὁ νοῦς | τῶν κατθανόντων ζῆι μὲν οὔ, γνώμην δ᾽
- ΕΥΡ ΙΑυλ 334 νοῦς δ᾽ ὁ μὴ βέβαιος ἄδικον κτῆμα κοὐ σαφὲς φίλοις. | βούλομαι δέ σ᾽ ἐξελέγξαι,
- ΕΥΡ ΙΑυλ 1139 ἠδίκησαι; τοῦτ᾽ ἐμοῦ πεύθῃ πάρα; | ὁ νοῦς ὅδ᾽ αὐτὸς νοῦν ἔχων οὐ τυγχάνει.
