Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "θᾶττον"
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 237.1 οἱ τοῖς κρείττοσιν ἀνθαμιλλώμενοι· θᾶττον γὰρ αὐτοὶ διαρρήγνυνται ἢ ἐκείνων
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 279.1 πυρετὸς δὲ ἐπιγενόμενος αὐτῷ θᾶττον τοῦ βίου μετέστησεν. ὁ δὲ λέων καὶ οὕτως
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1126a οἷς οὐ δεῖ, καὶ μᾶλλον ἢ δεῖ, καὶ θᾶττον,καὶ πλείω χρόνον), οὐ μὴν ἅπαντά γε τῷ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1162a δὲ τὰ τέκνα δοκεῖ εἶναι· διὸ θᾶττον οἱ ἄτεκνοι διαλύονται· τὰ γὰρ τέκνα κοινὸν
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1461a οὐ τὸ ἄκρατον ὡς οἰνόφλυξιν ἀλλὰ τὸ θᾶττον.τὸ δὲ κατὰ μεταφορὰν εἴρηται, οἷον
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1356a γὰρ ἐπιεικέσι πιστεύομεν μᾶλλον καὶ θᾶττον,περὶ πάντων μὲν ἁπλῶς, ἐν οἷς δὲ τὸ
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1377a ῥᾳδίως καταψευδόμενοι ὡς παυσόμενοι θᾶττον.δεῖ δὲ ἔχειν ἐπαναφέρειν ἐπὶ τοιαῦτα
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1412b μᾶλλον, διὰ δὲ τὸ ἐν ὀλίγῳ θᾶττον γίνεται. δεῖ δ᾽ ἀεὶ προσεῖναι ἢ τὸ πρὸς ὃν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Βατρ 94 μουσεῖα, λωβηταὶ τέχνης, | ἃ φροῦδα θᾶττον, ἢν μόνον χορὸν λάβῃ, | ἅπαξ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 727 δεῦρ᾽, ὦ κόρα, | ἕπεσθον ἅμ᾽ ἐμοὶ θᾶττον, ὡς πολλοὶ πάνυ | ποθοῦντες ὑμᾶς
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 1110 σπονδή. καὶ ταυτὶ μετὰ τῆς σπονδῆς λαβὲ θᾶττον. | οὐδεὶς προσδώσει μοι
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 1126 οἷος ἦλθ᾽ ἐξ Ὠρεοῦ. | οὐκ ἀποπετήσει θᾶττον εἰς Ἐλύμνιον;
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 235 εἶτα σιτία | τίς τῆς τεκούσης θᾶττον ἐπιπέμψειεν ἄν; | χρήματα πορίζειν εὐπορώτατον
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 320 ὥσπερ πυρὸς καομένου· σπευστέον ἐστὶ θᾶττον. | πέτου πέτου, Νικοδίκη,
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 686 ἀλλὰ χἠμεῖς, ὦ γυναῖκες, θᾶττον ἐκδυώμεθα, | ὡς ἂν ὄζωμεν γυναικῶν αὐτοδὰξ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 506 ἀκολουθήσεις ἐμοὶ | ἁνύσας τι δευρὶ θᾶττον. εἰς τὼ χεῖρέ νυν | δός μοι μελιτοῦτταν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 1253 γ᾽ ἔμ᾽ εἰδέναι. | οὔκουν ἁνύσας τι θᾶττον ἀπολιταργιεῖς | ἀπὸ τῆς θύρας; ἄπειμι,
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ορν 1317 κατέχουσι δ᾽ ἔρωτες ἐμᾶς πόλεως. | θᾶττον φέρειν κελεύω. | τί γὰρ οὐκ ἔνι ταύτῃ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ορν 1323 πρόσωπον. | ὡς βλακικῶς διακονεῖς. οὐ θᾶττον ἐγκονήσεις; | φερέτω κάλαθον ταχύ τις
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 604 τί πάθω τλήμων; | ἔρρ᾽ ἐς κόρακας θᾶττον ἀφ᾽ ἡμῶν. | εἶμι δὲ ποῖ γῆς;
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 180 ὅτι πεπράσει τήμερον; | βάδιζε θᾶττον. τί στένεις, εἰ μὴ φέρεις | Ὀδυσσέα τιν᾽;
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 187 τὸν Δί᾽ οὔτι χαιρήσων γε σύ. | ὕφελκε θᾶττον αὐτόν. ὦ μιαρώτατος, | ἵν᾽ ὑποδέδυκεν·
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 824 ἔχει γ᾽ οὐδ᾽ αὐτὸς ἥρως ὢν ὅπλα. | εἰ θᾶττον ἐκαθίζου σύ, θᾶττον ἂν δίκην
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 824 ὢν ὅπλα. | εἰ θᾶττον ἐκαθίζου σύ, θᾶττον ἂν δίκην | ἐκάλουν. κάλει νυν, ὡς κάθημ᾽
- ΔΗΜ 21.221 δικαστήριον, εἷς ἕκαστος ὑμῶν, ὁ μὲν θᾶττον ἴσως, ὁ δὲ σχολαίτερον, οἴκαδ᾽
- ΔΙΟΓ ΛΑΕΡΤ 1.83 ἐσπείσατο πρὸς τοὺς Πριηνέας. θᾶττον δ᾽ αὐτῷ πέμψαντι πρὸς τὸν Βίαντα ἵνα ἥκοι
- ΘΕΟΦΡ Χαρ 1.6 ἀποροῦμαι», «Ἀλλ᾽ ὅρα, μὴ σὺ θᾶττον πιστεύεις».
- ΙΣΟΚΡ 12.61 περὶ τὰ τοιαῦτα καὶ τὰς συμφορὰς θᾶττον διαλυσαμένην τῶν αὐτῶν τούτων, πῶς οὐ
- ΙΣΟΚΡ 12.142 πόλεμον καθισταμένας ἥδιον ἂν καὶ θᾶττον ἐνίας εἰσδέξασθαι τοὺς πολιορκοῦντας ἢ
- ΙΣΟΚΡ 4.175 ἐπισχεῖν, ἀλλ᾽ οὐκ ἐπειχθῆναι καὶ θᾶττον ποιήσασθαι τὴν στρατείαν. δι᾽ ἃς αἱ
- ΙΣΟΚΡ 5.57 λοιπὸν ἔσται τοῖς ἀντιλέγουσιν ὡς οὐ θᾶττον σὺ τὰ ῥᾴω πράξεις ἢ ᾽κεῖνοι τὰ
- ΙΣΟΚΡ Επιστ 2.18 τῶν τε βαρβάρων οὓς βουληθείης θᾶττον ἂν καταστρέψαιο. Καίτοι πῶς οὐ χρὴ
- ΛΟΓΓ 1.10.3 οἴκοθεν ἔφερον, εἰς κοινὸν ἔφερον. Θᾶττον ἄν τις εἶδε τὰ ποίμνια καὶ τὰς αἶγας
- ΛΟΓΓ 2.8.2 ἐπιθυμοῦσιν ἀλλήλους ὁρᾶν· διὰ τοῦτο θᾶττον εὐχόμεθα γενέσθαι τὴν ἡμέραν.
- ΛΟΓΓ 2.38.2 ἕως νυκτὸς ἀλλήλους καὶ συνέθεντο θᾶττον τὰς ἀγέλας τῆς ἐπιούσης κατελάσαι· καὶ
- ΛΟΓΓ 3.22.1 τῇ νηὶ παρατρεχούσῃ τὸ πεδίον θᾶττον πτεροῦ καὶ ἐπειρᾶτό τινα διασώσασθαι τῶν
- ΛΟΓΓ 3.33.1 Θᾶττον οὖν νοήματος, μηδὲν πιὼν μηδὲ φαγών, παρὰ τὴν Χλόην κατέδραμε· καὶ
- ΛΟΥΚ Αλιευς 2 Ἀριστότελες, ἐπισπούδασον· ἔτι θᾶττον.εὖ ἔχει· ἑάλωκεν τὸ θηρίον. εἰλήφαμέν σε,
- ΛΟΥΚ Αλιευς 37 καὶ ἐπὶ τῆς ὑποκρίσεως αὐτῆς· νῦν δὲ θᾶττον ἂν γὺψ ἀηδόνα μιμήσαιτο ἢ οὗτοι
- ΛΟΥΚ ΔΚατ 6 ὥστε κατὰ τὴν παροιμίαν, θᾶττον ἄν τις ἐν πλοίῳ πεσὼν διαμάρτοι ξύλου ἢ ἔνθα ἂν
- ΛΟΥΚ Τιμ 2 θᾶττον γοῦν τῶν ἐπιορκεῖν τις ἐπιχειρούντων ἕωλον θρυαλλίδα φοβηθείη ἂν ἢ τὴν
- ΛΟΥΚ Τιμ 28 καὶ ἤν τις ἀφαιρῆται αὐτούς, θᾶττον ἂν τὴν κεφαλὴν ἢ τὸ προσωπεῖον πρόοιντο; οὐ
- ΛΥΣ 12.56 ἀλλ᾽ οἱ μεῖζον δυνάμενοι καὶ θᾶττον πλουτοῦντες.
- ΜΕΝ Δυσκ 430 ὡς οἴομαι. | Πλαγγών, πορεύου θᾶττον· ἤδη τεθυκέναι | ἡμᾶς ἔδει. τουτὶ τὸ κακὸν τί
- ΜΕΝ Δυσκ 454 τἆλλα καταπίνουσι. γραῦ, | ἄνοιγε θᾶττον τὴν θύραν. [ποητέ]ον | ἐστὶν γὰρ ἡμῖν
- ΜΕΝ Δυσκ 596 ἀνόσι᾽, ἀνῃρηκυῖά [με; | οὔ σοι λέγω; θᾶττον βάδιζ᾽ εἴσω. [τάλας | ἐγώ, τάλας τῆς
- ΜΕΝ Δυσκ 889 Σίκων, πρόελθε δεῦρό μοι [σὺ θᾶττο]ν. ὦ Πόσειδον, | οἵαν ἔχειν οἶμαι διατριβήν.
- ΜΕΝ Σαμ 574 μηθαμῶς. | ἀλλὰ τυπτήσεις μ᾽; ἔγωγε. θᾶττον εἰσφθάρηθι σύ. | ἀλλὰ μὴν κἀγώ σε.
- ΜΕΝ Σαμ 658 χαῖρε σύ. | ἀφεὶς ἃ φλυαρεῖς ταῦτα θᾶττον εἴσιθι | εἴσω. τί ποήσων; χλαμύδα καὶ
- ΜΕΝ Σαμ 679 τί ποιεῖς, Μοσχίων; οὐκ εἰσδραμὼν | θᾶττον ἐξοίσεις ἅ φημι; διακέκομμαι τὸ στόμα.
