Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "χαλεπά"
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 24.1 ἐξελεύσῃ». | ὁ λόγος δηλοῖ, ὅτι τὰ χαλεπὰ τῶν πραγμάτων ὁ χρόνος διαλύει. | ἀλκυὼν
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 77.1 παρὰ τὴν ἡμετέραν ὑπόληψιν τὰ μὲν χαλεπὰ τῶν πραγμάτων δοκοῦντα εἶναι ὠφέλιμα
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 239.1 ὁ λόγος δηλοῖ, ὅτι πρὸς τὰ χαλεπὰ τῶν πραγμάτων τὸ εἴκειν τοῦ ἀντιτάσσεσθαι
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 281.1 ὁ μῦθος δηλοῖ μηδαμῶς πλησιάζειν τοὺς πόρρωθεν χαλεπὰ πράττοντας.
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1113b τοῖς νόμοις, ἃ δεῖ ἐπίστασθαι καὶ μὴ χαλεπά ἐστι,
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1141b καὶ περιττὰ μὲν καὶ θαυμαστὰ καὶ χαλεπὰ καὶ δαιμόνια εἰδέναι αὐτούς φασιν,
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 142 ἔτ᾽ ‹ἄν›, — | ξυμψήφισαί μοι. χαλεπὰ μὲν ναὶ τὼ σιὼ | γυναῖκας ὑπνῶν ἐστ᾽ ἄνευ
- ΑΡΡ Αναβ 4.28.2 ὅτι οὐκ ἀφίκετο, ἀλλὰ πάντα γὰρ ὅσα χαλεπὰ οἱ ἄνθρωποι ἐς τοσόνδε ἄρα αὔξουσιν
- ΑΡΡ Αναβ 7.29.2 ὡς τοῖς τε παθοῦσί τι ἄχαρι οὐ πάντῃ χαλεπὰ τὰ παθήματα φαινόμενα, εἰ ὁ δράσας
- ΔΗΜ 1.15 πρὸς ἡδονὴν ζητοῦντες πολλὰ καὶ χαλεπὰ ὧν οὐκ ἐβουλόμεθ᾽ ὕστερον εἰς ἀνάγκην
- ΔΗΜ 10.56 ἀφ᾽ ὑμῶν ὑπάρχει· νομίζειν δ᾽ εἶναι χαλεπὰ οὐχ ὅσ᾽ ἂν εἰς σωτηρίαν δαπανῶμεν,
- ΔΗΜ 8.54 νομίζειν δ᾽ εἶναι χαλεπὰ οὐχ ὅσ᾽ ἂν εἰς σωτηρίαν δαπανῶμεν, ἀλλ᾽ ἃ πεισόμεθα,
- ΕΥΡ Μηδ 1268 φόνος ἀμείβεται; | χαλεπὰ γὰρ βροτοῖς ὁμογενῆ μιά- | σματ᾽ †ἐπὶ γαῖαν† αὐτοφόνταις
- ΗΡΟΔ 9.2.2 οἵ περ καὶ πάρος ταὐτὰ ἐγίνωσκον, χαλεπὰ εἶναι περιγίνεσθαι καὶ ἅπασι
- ΘΟΥΚ 1.20.1 Τὰ μὲν οὖν παλαιὰ τοιαῦτα ηὗρον, χαλεπὰ ὄντα παντὶ ἑξῆς τεκμηρίῳ πιστεῦσαι. οἱ
- ΘΟΥΚ 3.82.2 καὶ ἐπέπεσε πολλὰ καὶ χαλεπὰ κατὰ στάσιν ταῖς πόλεσι, γιγνόμενα μὲν καὶ αἰεὶ
- ΘΟΥΚ 4.9.2 πειράσειν ἀποβαίνειν, ἐς χωρία μὲν χαλεπὰ καὶ πετρώδη πρὸς τὸ πέλαγος
- ΘΟΥΚ 7.44.3 γεγενημένης ἐτετάρακτο πάντα καὶ χαλεπὰ ἦν ὑπὸ τῆς βοῆς διαγνῶναι.
- ΞΕΝ Ελλ 3.5.8 ἃ μὲν μέμφεσθε ἡμῖν ὡς ψηφισαμένων χαλεπὰ περὶ ὑμῶν ἐν τῇ καταλύσει τοῦ
- ΞΕΝ ΚΑναβ 3.2.2 Ἄνδρες στρατιῶται, χαλεπὰ μὲν τὰ παρόντα, ὁπότε ἀνδρῶν στρατηγῶν τοιούτων
- ΞΕΝ ΚΑναβ 3.4.35 ἐπὶ τὸν ἵππον. ταῦτα δὲ πάντα χαλεπὰ νύκτωρ καὶ θορύβου ὄντος. τούτου ἕνεκα
- ΞΕΝ Οικ 9.18 οὐκ ὀρθῶς γιγνώσκοιμι, εἰ οἰοίμην χαλεπὰ ἐπιτάττειν διδάσκων ὅτι ἐπιμελεῖσθαι
- ΟΜ Οδ 3.151 ἅνδανε βουλή. | νύκτα μὲν ἀέσαμεν χαλεπὰ φρεσὶν ὁρμαίνοντες | ἀλλήλοις· ἐπὶ γὰρ
- ΠΙΝΔ Νεμ 10.72 κεραυνόν· | ἅμα δ᾽ ἐκαίοντ᾽ ἐρῆμοι. χαλεπὰ δ᾽ ἔρις ἀνθρώ- | ποις ὁμιλεῖν κρεσσόνων.
- ΠΛ ΙππΜ 292c ῥήματα, οἷα ἐκεῖνος εἰς ἐμὲ ἐρεῖ, χαλεπά τε καὶ ἀλλόκοτα. εὖ γὰρ ἴσθι, «Εἰπέ
- ΠΛ ΙππΜ 304e γὰρ παροιμίαν ὅτι ποτὲ λέγει, τὸ «Χαλεπὰ τὰ καλά,» δοκῶ μοι εἰδέναι.
- ΠΛ Πολ 412b ἑπόμενα δεῖ αὐτὰ εἶναι, καὶ οὐκέτι χαλεπὰ εὑρεῖν.
- ΠΛ Πολ 412b χαλεπὰ εὑρεῖν. | Ἴσως, ἦ δ᾽ ὅς, οὐ χαλεπά.. | Εἶεν, ἦν δ᾽ ἐγώ· τὸ δὴ μετὰ τοῦτο τί
- ΠΛ Πολ 435c ὦ Σώκρατες, τὸ λεγόμενον ἀληθές, ὅτι χαλεπὰ τὰ καλά.
- ΠΛ Πολ 436b ὅταν ὁρμήσωμεν. ταῦτ᾽ ἔσται τὰ χαλεπὰ διορίσασθαι ἀξίως λόγου.
- ΠΛ Πολ 497d καὶ τὸ λεγόμενον τὰ καλὰ τῷ ὄντι χαλεπά.
- ΠΛ Πολ 499d οὐδ᾽ ἡμεῖς ἀδύνατα λέγομεν· χαλεπὰ δὲ καὶ παρ᾽ ἡμῶν ὁμολογεῖται.
- ΠΛ Πολ 502c μὲν εἶναι ἃ λέγομεν, εἰ γένοιτο, χαλεπὰ δὲ γενέσθαι, οὐ μέντοι ἀδύνατά γε.
- ΠΛ Πολ 528b ἐντίμως αὐτὰ ἔχει, ἀσθενῶς ζητεῖται χαλεπὰ ὄντα, ἐπιστάτου τε δέονται οἱ
- ΠΛ Πολ 532d οὕτω. καίτοι παντάπασί γέ μοι δοκεῖ χαλεπὰ μὲν ἀποδέχεσθαι εἶναι, ἄλλον δ᾽ αὖ
- ΠΛ Πολ 532d εἶναι, ἄλλον δ᾽ αὖ τρόπον χαλεπὰ μὴ ἀποδέχεσθαι. ὅμως δέ —οὐ γὰρ ἐν τῷ νῦν
- ΠΛ Πολ 540d ἡμᾶς εὐχὰς εἰρηκέναι, ἀλλὰ χαλεπὰ μέν, δυνατὰ δέ πῃ, καὶ οὐκ ἄλλῃ ἢ εἴρηται,
