Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "ὄντες"
- ΑΙΣΧ Αγ 650 οὐκ ἀμήνιτον θεοῖς; | ξυνώμοσαν γάρ, ὄντες ἔχθιστοι τὸ πρίν, | πῦρ καὶ θάλασσα,
- ΑΙΣΧ Ευμ 767 εὖ κεκασμένον δόρυ. | αὐτοὶ γὰρ ἡμεῖς ὄντες ἐν τάφοις τότε | τοῖς τἀμὰ παρβαίνουσι
- ΑΙΣΧΙΝ 3.10 κλέπται τῶν δημοσίων χρημάτων ὄντες ἐξελεγχόμενοι, διεφύγγανον ἐκ τῶν
- ΑΙΣΧΙΝ 3.135 γνώμας ἐκμανθάνειν, ἵν᾽ ἄνδρες ὄντες αὐταῖς χρώμεθα.
- ΑΙΣΧΙΝ 3.250 αἰτοῦσι δωρεὰς ὡς σωτῆρες τῆς πόλεως ὄντες.
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 73.1 ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων οὐδενὸς ἄξιοι ὄντες,ὅταν ταραχῆς λάβωνται, δοκοῦσί τινες.
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 239.1 οἱ δὲ λεπτοὶ καὶ ἀσθενεῖς ὄντες οὐδὲν πάσχουσι. κἀκεῖνοι ἔφασαν ὅτι «ἡμεῖς
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 256.1 γένηται, οἱ μὲν πένητες εὐπρόφοροι ὄντες ῥᾳδίως ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν σῴζονται,
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1099b παῖδες εἶεν ἢ φίλοι, ἢ ἀγαθοὶ ὄντες τεθνᾶσιν. καθάπερ οὖν εἴπομεν, ἔοικε
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1110a πνεῦμα κομίσαι ποι ἢ ἄνθρωποι κύριοι ὄντες.ὅσα δὲ διὰ φόβον μειζόνων κακῶν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1115a ἐν τοῖς πολεμικοῖς κινδύνοις δειλοὶ ὄντες ἐλευθέριοί εἰσι καὶ πρὸς χρημάτων
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1116b ἐξ ἀρχῆς ἐκινδύνευον ὡς κρείττους ὄντες,γνόντες δὲ φεύγουσι, τὸν θάνατον μᾶλλον
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1117a δ᾽ ἔχουσί τι. οὐδὲ δὴ οἱ εὐέλπιδες ὄντες ἀνδρεῖοι· διὰ γὰρ τὸ πολλάκις καὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1120b τῇ τύχῃ ὅτι οἱ μάλιστα ἄξιοι ὄντες ἥκιστα πλουτοῦσιν. συμβαίνει δ᾽ οὐκ ἀλόγως
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1124b γὰρ τὸν μεγαλόψυχον οὐχ ὅμοιοι ὄντες,τοῦτο δὲ δρῶσιν ἐν οἷς δύνανται· τὰ μὲν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1125a καὶ τῶν ἐπιτηδευμάτων ὡς ἀνάξιοι ὄντες,ὁμοίως δὲ καὶ τῶν ἐκτὸς ἀγαθῶν. οἱ δὲ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1125a καὶ ταῦτ᾽ ἐπιφανῶς· οὐ γὰρ ἄξιοι ὄντες τοῖς ἐντίμοις ἐπιχειροῦσιν, εἶτα
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1147a διατίθενται οἵ γε ἐν τοῖς πάθεσιν ὄντες·θυμοὶ γὰρ καὶ ἐπιθυμίαι ἀφροδισίων καὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1147a καὶ γὰρ οἱ ἐν τοῖς πάθεσι τούτοις ὄντες ἀποδείξεις καὶ ἔπη λέγουσιν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1152a ὁ ἀκρατὴς καὶ ἀκόλαστος, ἕτεροι μὲν ὄντες,ἀμφότεροι δὲ τὰ σωματικὰ ἡδέα
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1155a οὐδὲν δεῖ δικαιοσύνης, δίκαιοι δ᾽ ὄντες προσδέονται φιλίας, καὶ τῶν δικαίων τὸ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1157a συνηθείας τὰ ἤθη στέρξωσιν, ὁμοήθεις ὄντες.οἱ δὲ μὴ τὸ ἡδὺ ἀντικαταλλαττόμενοι
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1157a διαμένουσιν. οἱ δὲ διὰ τὸ χρήσιμον ὄντες φίλοι ἅμα τῷ συμφέροντι διαλύονται· οὐ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1157b ἡδονὴν ἢ τὸ χρήσιμον, ταύτῃ ὅμοιοι ὄντες,οἱ δ᾽ ἀγαθοὶ δι᾽ αὑτοὺς φίλοι· ᾗ γὰρ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1159b κατ᾽ ἀρετὴν ὁμοιότης· μόνιμοι γὰρ ὄντες καθ᾽ αὑτοὺς καὶ πρὸς ἀλλήλους μένουσι,
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1159b οὐδὲ γὰρ αὑτοῖς διαμένουσιν ὅμοιοι ὄντες·ἐπ᾽ ὀλίγον δὲ χρόνον γίνονται φίλοι,
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1162b εὐλόγως. οἱ μὲν γὰρ δι᾽ ἀρετὴν φίλοι ὄντες εὖ δρᾶν ἀλλήλους προθυμοῦνται (τοῦτο
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1162b δέονται τοσούτων τυγχάνουσιν ἄξιοι ὄντες·οἱ δ᾽ εὖ ποιοῦντες οὐ δύνανται
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1166b ἕτερα ἐλπίζουσι, καθ᾽ ἑαυτοὺς ὄντες,μεθ᾽ ἑτέρων δ᾽ ὄντες ἐπιλανθάνονται. οὐδέν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1166b καθ᾽ ἑαυτοὺς ὄντες, μεθ᾽ ἑτέρων δ᾽ ὄντες ἐπιλανθάνονται. οὐδέν τε φιλητὸν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1167b καὶ ἀλλήλοις, ἐπὶ τῶν αὐτῶν ὄντες ὡς εἰπεῖν (τῶν τοιούτων γὰρ μένει τὰ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1172a (κοινωνοῦσι γὰρ φαύλων ἀβέβαιοι ὄντες,καὶ μοχθηροὶ δὲ γίνονται ὁμοιούμενοι
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1172b ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸν βίον· συνῳδοὶ γὰρ ὄντες τοῖς ἔργοις πιστεύονται, διὸ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1176b ἐνέργειαι· οὐδ᾽ εἰ ἄγευστοι οὗτοι ὄντες ἡδονῆς εἰλικρινοῦς καὶ ἐλευθερίου ἐπὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1179b ἡδέος οὐδ᾽ ἔννοιαν ἔχουσιν, ἄγευστοι ὄντες.τοὺς δὴ τοιούτους τίς ἂν λόγος
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1358a καὶ οἱ ἀκροαταὶ τῶν λόγων ὑπάρχουσιν ὄντες.σύγκειται μὲν γὰρ ἐκ τριῶν ὁ λόγος,
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1368b περὶ τοῦτο ὃ μοχθηροὶ τυγχάνουσιν ὄντες καὶ ἄδικοί εἰσιν· οἷον ὁ μὲν
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1371a καὶ οἱ πολῖται τῶν ἄπωθεν, καὶ οἱ ὄντες τῶν μελλόντων, καὶ οἱ φρόνιμοι ἀφρόνων,
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1377a [οἱ] καὶ λιθόδερμοι καὶ ταῖς ψυχαῖς ὄντες δυνατοὶ γενναίως ἐγκαρτεροῦσι ταῖς
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1380a κατασκευάζειν τῷ λόγῳ τοιούτους οἷοι ὄντες ὀργίλως ἔχουσιν, καὶ τοὺς ἐναντίους
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1380b κεχρονικότες καὶ μὴ ὑπόγυιοι τῇ ὀργῇ ὄντες·παύει γὰρ ὀργὴν ὁ χρόνος· παύει δὲ
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1383a ἂν οὔτε οἱ ἐν εὐτυχίαις μεγάλαις ὄντες καὶ δοκοῦντες (διὸ ὑβρισταὶ καὶ ὀλίγωροι
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1384a ἢ τρυφῶντες ἢ ἐν ἐξουσίᾳ μᾶλλον ὄντες ἢ ὅλως οἱ ἀδυνατώτεροι· πάντα γὰρ
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1384b τινα χρείαν ἧς μὴ τεύξονται ἄδοξοι ὄντες,καὶ οὗτοι ἢ ὁρῶντες (ὥσπερ Κυδίας περὶ
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1385b καὶ οἱ μήτε ἐν ἀνδρείας πάθει ὄντες,οἷον ἐν ὀργῇ ἢ θάρρει (ἀλόγιστα γὰρ τοῦ
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1387b εἰσιν, ἐὰν ἄξιοι τυγχάνωσιν ὄντες τῶν μεγίστων ἀγαθῶν καὶ ταῦτα κεκτημένοι· τὸ
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1387b ὁμοίους οὐ δίκαιον. δεύτερον δέ, ἂν ὄντες ἀγαθοὶ καὶ σπουδαῖοι τυγχάνωσιν·
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1387b φιλότιμοι ὦσιν ὧν ἕτεροι ἀνάξιοι ὄντες τυγχάνουσιν. καὶ ὅλως οἱ ἀξιοῦντες αὐτοὶ
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1398b γερόντων ἐποίησαν ἥκιστα φιλόλογοι ὄντες,καὶ Ἰταλιῶται Πυθαγόραν, καὶ
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1410a δικαστηρίῳ, «οὗτοι δ᾽ ὑμᾶς οἴκοι μὲν ὄντες ἐπώλουν, ἐλθόντες δ᾽ ὡς ὑμᾶς
