Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "τἀληθῆ"
- ΑΙΣΧ Αγ 622 χρόνον. | πῶς δῆτ᾽ ἂν εἰπὼν κεδνὰ τἀληθῆ τύχοις; | σχισθέντα δ᾽ οὐκ εὔκρυπτα
- ΑΙΣΧ Αγ 680 ἥξειν πάλιν. | τοσαῦτ᾽ ἀκούσας ἴσθι τἀληθῆ κλυών.
- ΑΙΣΧΙΝ 3.99 τὴν ἀκρόασιν καὶ μιμούμενος τοὺς τἀληθῆ λέγοντας. Ἧι καὶ σφόδρα ἄξιός ἐστι
- ΑΙΣΧΙΝ 3.137 καὶ ἄνθρωποι ὅσοι βούλεσθε ἀκούειν τἀληθῆ,τολμᾷ λέγειν, βλέπων εἰς τὰ πρόσωπα
- ΑΝΤΙΦ 1.10 τὰ ψευδῆ παρεσκευασμένους λέγειν τἀληθῆ κατηγορεῖν ποιήσει.
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1355a διά τε τὸ φύσει εἶναι κρείττω τἀληθῆ καὶ τὰ δίκαια τῶν ἐναντίων, ὥστε ἐὰν μὴ
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1355a πράγματα οὐχ ὁμοίως ἔχει, ἀλλ᾽ ἀεὶ τἀληθῆ καὶ τὰ βελτίω τῇ φύσει
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1377a τοῦ ἀμφισβητοῦντος, διαλύοι ἄν τις τἀληθῆ λέγων καθ᾽ ὅλου τοῦ γένους τῶν
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1377a ἀναγκαζόμενοι τὰ ψευδῆ λέγουσιν ἢ τἀληθῆ,καὶ διακαρτεροῦντες μὴ λέγειν τἀληθῆ,
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1377a καὶ διακαρτεροῦντες μὴ λέγειν τἀληθῆ,καὶ ῥᾳδίως καταψευδόμενοι ὡς παυσόμενοι
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 993 Λακωνική. | ἀλλ᾽ ὡς πρὸς εἰδότ᾽ ἐμὲ σὺ τἀληθῆ λέγε. | τί τὰ πράγμαθ᾽ ὑμῖν ἐστι τἀν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 519 θεώμενοι, κατερῶ πρὸς ὑμᾶς ἐλευθέρως | τἀληθῆ, νὴ τὸν Διόνυσον τὸν ἐκθρέψαντά με.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 252 τί γὰρ ἄν τις οὐχὶ πρὸς σὲ τἀληθῆ λέγοι;
- ΔΗΜ 10.6 (δεῖ γάρ, ὡς ἐγὼ κρίνω, λέγειν τἀληθῆ)οὕτω διαβεβλήμεθα καὶ καταπεφρονήμεθ᾽ ἐκ
- ΔΗΜ 10.43 τῶν εὐπόρων, οὐ κατοκνήσας εἰπεῖν τἀληθῆ.ἐμοὶ γὰρ οὐδεὶς οὕτως ἄθλιος οὐδ᾽ ὠμὸς
- ΔΗΜ 10.53 [τῶν Ἑλληνικῶν πραγμάτων], εἰ δεῖ τἀληθῆ μετὰ παρρησίας εἰπεῖν, τὰ παρ᾽ οὐδέσι
- ΔΗΜ 10.54 τείνει λέξω, δεηθεὶς ὑμῶν, ἂν λέγω τἀληθῆ μετὰ παρρησίας, μηδὲν ἀχθεσθῆναί μοι.
- ΔΗΜ 10.76 ταῦτ᾽ ἐστὶ τἀληθῆ,μετὰ πάσης παρρησίας, ἁπλῶς εὐνοίᾳ τὰ βέλτιστ᾽ εἰρημένα, οὐ
- ΔΗΜ 11.17 οὐδεμίαν, ἡμεῖς δὲ (εἰρήσεται γὰρ τἀληθῆ)οὐδὲν ποιοῦντες ἐνθάδε καθήμεθα,
- ΔΗΜ 14.24 γάρ, ἐάν τις ὀρθῶς σκοπῇ, μόνος τἀληθῆ καὶ τὰ γενησόμεν᾽ εἰρηκὼς φανεῖσθαι. ἐγώ
- ΔΗΜ 17.17 εἰ μὲν οὖν δεῖ ἐπικρύπτεσθαι τἀληθῆ,οὐδὲν δεῖ λέγειν ὅτι εἰσὶν αἱ Μακεδονικαί·
- ΔΗΜ 21.98 ἐστι καὶ βδελυρός· ταῦτα γάρ ἐστι τἀληθῆ·ἀλλὰ μισεῖν ὀφείλετ᾽, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
- ΔΗΜ 21.112 καθ᾽ ἡμῶν εὐτρεπεῖς· ἐμοὶ δ᾽ οὐδὲ τἀληθῆ μαρτυρεῖν ἐθέλοντας ὁρᾶτ᾽ ἐνίους.
- ΔΗΜ 3.3 ὑπομένειν, τοῦτο θεωροῦντας, εἰ τἀληθῆ λέγω, καὶ διὰ τοῦτο, ἵνα τὰ λοιπὰ βελτίω
- ΔΗΜ 5.24 εἴ τις ἔροιθ᾽ ἡμᾶς, κελεύσας εἰπεῖν τἀληθῆ,διὰ τί; ἵνα μὴ πολεμῶμεν, φαῖμεν ἄν.
- ΔΗΜ 6.31 φημὶ δεῖν τούτους; ἐγὼ νὴ τοὺς θεοὺς τἀληθῆ μετὰ παρρησίας ἐρῶ πρὸς ὑμᾶς καὶ
- ΔΗΜ 8.31 ἂν δὲ παρελθὼν λέγῃ τις τἀληθῆ,ὅτι «ληρεῖτ᾽, Ἀθηναῖοι· πάντων τῶν κακῶν καὶ τῶν
- ΕΥΡ Εκ 1206 πείσειν τάδε; | ὁ χρυσός, εἰ βούλοιο τἀληθῆ λέγειν, | ἔκτεινε τὸν ἐμὸν παῖδα καὶ
- ΕΥΡ Ελ 325 κόρηι, | ὅθενπερ εἴσηι πάντα· τἀληθῆ φράσαι | ἔχουσ᾽ ἐν οἴκοις τοῖσδε, τί βλέπεις
- ΘΟΥΚ 4.27.3 περὶ τῆς κωλύμης τῆς ξυμβάσεως οὐ τἀληθῆ ἔφη λέγειν τοὺς ἐξαγγέλλοντας.
- ΛΟΓΓ 4.20.1 πάλιν ἀνέκρινε καὶ παρεκελεύετο τἀληθῆ λέγειν μηδὲ ὅμοια πλάττειν μύθοις ἐπὶ τῷ
- ΛΟΥΚ ΔΚατ 8 τισιν ἐντεύξῃ αὐτῶν—χρὴ γάρ, οἶμαι, τἀληθῆ λέγειν— ἐνίοις δὲ ἡμισόφοις καὶ
- ΛΟΥΚ ΝΔιαλ 6.5 πάντα ἐγνωκέναι καὶ ταῦτα —οἶμαι γὰρ τἀληθῆ λέγειν— οὐδὲν εἰδότα.
- ΛΟΥΚ Συμπ 2 καὶ ὁ Χαρῖνος αὐτός, εἰ βουλοίμεθα τἀληθῆ ἀκοῦσαι καὶ ὅπως ἐπράχθη ἕκαστα, παρὰ
- ΛΥΣ 1.5 οὐδὲν παραλείπων, ἀλλὰ λέγων τἀληθῆ·ταύτην γὰρ ἐμαυτῷ μόνην ἡγοῦμαι σωτηρίαν,
- ΛΥΣ 1.18 συνεχομένην, ἢ κατειποῦσαν ἅπαντα τἀληθῆ μηδὲν παθεῖν κακόν, ἀλλὰ συγγνώμης
- ΛΥΣ 1.18 ψεύσῃ δὲ μηδέν, ἀλλὰ πάντα τἀληθῆ λέγε».
- ΛΥΣ 12.1 τῶν ὑπαρχόντων κατηγορῆσαι, μήτε τἀληθῆ βουλόμενον εἰπεῖν ἅπαντα δύνασθαι, ἀλλ᾽
- ΛΥΣ 12.48 εἶεν, καὶ Βάτραχος καὶ Αἰσχυλίδης οὐ τἀληθῆ μηνύουσιν, ἀλλὰ τὰ ὑπὸ τῶν
- ΛΥΣ 7.37 ἐκ τεκμηρίων ὑμᾶς περὶ τοῦ πράγματος τἀληθῆ πυθέσθαι.
- ΜΕΝ Δυσκ 152 θεούς, | αὐτόν. τί γὰρ ἄν τις μὴ οὐχὶ τἀληθῆ λέγοι;
- ΞΕΝ Ελλ 6.1.6 δ᾽ ἐστί, λέγειν γὰρ χρὴ πρὸς ὑμᾶς τἀληθῆ,καὶ τὸ σῶμα μάλα εὔρωστος καὶ ἄλλως
- ΞΕΝ Ελλ 6.1.13 ἀφῆκέ μοι ἐλθόντι πρὸς ὑμᾶς λέγειν τἀληθῆ,ὅτι διανοοῖτο στρατεύειν ἐπὶ
- ΠΛ Απολ 17b ἄρα δεινὸν καλοῦσιν οὗτοι λέγειν τὸν τἀληθῆ λέγοντα· εἰ μὲν γὰρ τοῦτο λέγουσιν,
- ΠΛ Απολ 18a μὲν γὰρ αὕτη ἀρετή, ῥήτορος δὲ τἀληθῆ λέγειν.
- ΠΛ Απολ 22a ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι —δεῖ γὰρ πρὸς ὑμᾶς τἀληθῆ λέγειν— ἦ μὴν ἐγὼ ἔπαθόν τι
- ΠΛ Απολ 22b οὖν ὑμῖν εἰπεῖν, ὦ ἄνδρες, τἀληθῆ·ὅμως δὲ ῥητέον. ὡς ἔπος γὰρ εἰπεῖν ὀλίγου
- ΠΛ Απολ 24a ταῦτ᾽ ἔστιν ὑμῖν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τἀληθῆ,καὶ ὑμᾶς οὔτε μέγα οὔτε μικρὸν
- ΠΛ Απολ 31e ἐμαυτόν. καί μοι μὴ ἄχθεσθε λέγοντι τἀληθῆ·οὐ γὰρ ἔστιν ὅστις ἀνθρώπων
- ΠΛ Ιων 532d τὰ ποιήματα, ἐγὼ δὲ οὐδὲν ἄλλο ἢ τἀληθῆ λέγω,
