Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "μοι"
- ΑΙΣΧ Χο 584 λέγω, | ξιφηφόρους ἀγῶνας ὀρθώσαντί μοι.
- ΑΙΣΧ Χο 744 ἂν πύθηται μῦθον. ὦ τάλαιν᾽ ἐγώ· | ὥς μοι τὰ μὲν παλαιὰ συγκεκραμένα | ἄλγη
- ΑΙΣΧ Χο 783 νῦν παραιτουμένᾳ μοι, πάτερ | Ζεῦ θεῶν Ὀλυμπίων,
- ΑΙΣΧ Χο 903 πλέον. | κρίνω σε νικᾶν, καὶ παραινεῖς μοι καλῶς. | ἕπου, πρὸς αὐτὸν τόνδε σε
- ΑΙΣΧ Χο 987 μητρὸς ἔργα τῆς ἐμῆς, | ὡς ἂν παρῇ μοι μάρτυς ἐν δίκῃ ποτέ, | ὡς τόνδ᾽ ἐγὼ μετῆλθον
- ΑΙΣΧ Χο 1010 ἔδρασεν ἢ οὐκ ἔδρασε; μαρτυρεῖ δέ μοι | φᾶρος τόδ᾽, ὡς ἔβαψεν Αἰγίσθου ξίφος.
- ΑΙΣΧ Χο 1040 Λοξίας ἐφίετο. | τάδ᾽ ἐν χρόνῳ μοι πάντας Ἀργείους λέγω | ‹μνήμῃ φυλάσσειν ὡς›
- ΑΙΣΧ Χο 1041 ὡς› ἐπορσύνθη κακά, | καὶ μαρτυρεῖν μοι, Μενέλεως ‹ὅταν μόλῃ.› | ἐγὼ δ᾽ ἀλήτης
- ΑΙΣΧΙΝ 3.2 γνώμην ἀποφαίνεσθαι· οὕτω γὰρ ἄν μοι δοκεῖ ἥ τε πόλις ἄριστα διοικεῖσθαι, αἵ τε
- ΑΙΣΧΙΝ 3.9 μὲν οὖν τῆς ὅλης κατηγορίας μετρίως μοι ἐλπίζω προειρῆσθαι· περὶ δὲ αὐτῶν τῶν
- ΑΙΣΧΙΝ 3.24 προφασιοῦνται, μέχρι δεῦρο εἰρήσθω μοι·ὅτι δὲ ὄντως ἦν ὑπεύθυνος ὁ Δημοσθένης,
- ΑΙΣΧΙΝ 3.24 ἐκ τῶν δημοσίων γραμμάτων. Καί μοι ἀνάγνωθι ἐπὶ τίνος ἄρχοντος καὶ ποίου μηνὸς
- ΑΙΣΧΙΝ 3.27 τῶν ἀνηλωμένων λόγον ἀπολήψεσθαι. Καί μοι λέγε τὸ ψήφισμα.
- ΑΙΣΧΙΝ 3.32 τῇ ἐκκλησίᾳ, ἄλλοθι δὲ μηδαμοῦ. Καί μοι λέγε τὸν νόμον.
- ΑΙΣΧΙΝ 3.39 καὶ μὴ πλείους ἑκάστης πράξεως. Καί μοι λέγε τοὺς νόμους.
- ΑΙΣΧΙΝ 3.49 Ἔστι δὲ ὑπόλοιπόν μοι μέρος τῆς κατηγορίας ἐφ᾽ ᾧ μάλιστα σπουδάζω· τοῦτο δέ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.53 Ταῦτα μὲν οὖν μοι δοκῶ καὶ τἆλλα τὰ τούτοις ὅμοια ὑπερβήσεσθαι, οὐ προδιδοὺς
- ΑΙΣΧΙΝ 3.53 ἀλλ᾽ ἐκεῖνο φοβούμενος μή μοι παρ᾽ ὑμῶν ἀπαντήσῃ τὸ δοκεῖν μὲν ἀληθῆ λέγειν,
- ΑΙΣΧΙΝ 3.61 ὑμῶν μετρίαν δέησιν· ἐπινεύσατέ μοι πρὸς θεῶν τὸν πρῶτον τῶν τεττάρων καιρῶν μὴ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.64 Τὰ δὲ μετὰ ταῦτα ἤδη μοι σφόδρα προσέχετε τὸν νοῦν. Ἐπράττετο γὰρ οὐ πρὸς τοὺς
- ΑΙΣΧΙΝ 3.75 Ὅτι δ᾽ ἀληθῆ λέγω, ἀνάγνωθί μοι τίς ἦν ὁ ταῦτα γράψας, καὶ τίς ὁ ταῦτα
- ΑΙΣΧΙΝ 3.76 Ὑπόλοιπον δ᾽ ἐστί μοι τὴν κολακείαν διεξελθεῖν. Δημοσθένης γάρ, ὦ ἄνδρες
- ΑΙΣΧΙΝ 3.76 Ἵνα δ᾽ ἐπὶ τῆς ὑποθέσεως μείνω, λαβέ μοι τὸ ψήφισμα τὸ περὶ τῆς προεδρίας.
- ΑΙΣΧΙΝ 3.93 Ἵνα δ᾽ εὖ εἰδῆτε ὅτι ἀληθῆ λέγω, λαβέ μοι τὴν Καλλίου γραφὴν καὶ τὴν συμμαχίαν.
- ΑΙΣΧΙΝ 3.103 Ὑπόλοιπον δ᾽ εἰπεῖν ἐστί μοι ὅτι λαβὼν τρία τάλαντα μισθὸν τὴν γνώμην ταύτην
- ΑΙΣΧΙΝ 3.105 τοῦ δήμου. Ὅτι δὲ ἀληθῆ λέγω, λαβέ μοι τὸ ψήφισμα τῶν Ὠρειτῶν.
- ΑΙΣΧΙΝ 3.118 λόγους ὑπερβήσομαι· ἐπῆλθε δ᾽ οὖν μοι ἐπὶ τὴν γνώμην μνησθῆναι τῆς τῶν
- ΑΙΣΧΙΝ 3.153 Γένεσθε δή μοι μικρὸν χρόνον τῇ διανοίᾳ μὴ ἐν τῷ δικαστηρίῳ, ἀλλ᾽ ἐν τῷ θεάτρῳ,
- ΑΙΣΧΙΝ 3.175 Πρὸς δὲ ἀνδρείαν βραχύς μοι λείπεται λόγος. Εἰ μὲν γὰρ ἠρνεῖτο μὴ δειλὸς εἶναι
- ΑΙΣΧΙΝ 3.175 μὴ συνῄδετε, διατριβὴν ὁ λόγος ἄν μοι παρέσχεν· ἐπειδὴ δὲ καὶ αὐτὸς ὁμολογεῖ ἐν
- ΑΙΣΧΙΝ 3.218 μετριότης παρεσκεύασεν· ἀρκεῖ γάρ μοι μικρά, καὶ μειζόνων αἰσχρῶς οὐκ ἐπιθυμῶ,
- ΑΙΣΧΙΝ 3.220 Ἐπιτιμᾷς δέ μοι εἰ μὴ συνεχῶς, ἀλλὰ διαλείπων πρὸς τὸν δῆμον προσέρχομαι, καὶ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 25.1 ἐπὶ ταύτην κατέφυγον, ἣ πολλῷ μοι γέγονεν ἀπιστοτέρα».
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 111.1 ταῖς ὁμολογίαις εἴσειμι ὡς, ἂν ἕτερόν μοι ἐπεισέλθῃ, εὐθὺς ἐξελεύσομαι». ἀπὸ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 115.1 ὁ θάνατος· ὁρῶ γὰρ καὶ τὸν αἴτιόν μοι θανάτου γενόμενον συναποθνῄσκοντα».
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 129.1 ἀπεχθῶς διακειμένην, ἵνα διαλλαγῇ μοι».
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 166.1 τοῦ παραρρέοντος ποταμοῦ. «ἐὰν γὰρ σύ μοι», φησί, «ποτὸν δῷς, ἐγὼ τὴν τροφὴν
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 166.1 ποτόν σοι ἐγὼ ἐπιδώσω, σὺ καὶ τροφῇ μοι χρήσῃ».
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 177.1 καὶ λέλουμαι· κἂν ἀποθάνω, οὐδέν μοι μέλει».
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 178.1 καὶ νῦν με ὁρᾷς· οἱ δὲ αἰφνίδιόν μοι ἐμπίπτοντες κυματοῦσι καὶ ἐξαγριαίνουσιν».
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 216.1 δέλτον κλέψας ἤνεγκα, εἰ ἐπέπληξάς μοι,οὐκ ἂν μέχρι τούτου ἐχώρησα καὶ ἐπὶ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 230.1 μειράκιον εἶπε πρὸς αὐτόν· «ἀλλὰ νῦν μοι βοήθει, ὕστερον δὲ σωθέντι μέμφου».
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 235.1 ἔμοιγέ εἰσι δύο βόες, οἵτινες μηδέν μοι κατεπαγγελλόμενοι πάντα ποιοῦσιν· οἷς
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 271.1 κόκκος δὲ σίτου μικρὸς τὸν θάνατόν μοι προὐξένησεν».
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 273.3 εἱστήκει. ὁ δὲ ἰδὼν ἔφη· «καὶ τοῦτό μοι ἑτέρα λύπη, τὸ τοῖς ἰδίοις πτεροῖς
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 278.1 κομίζων ἐγὼ πάρειμι». κἀκεῖνος· «μή μοι φαγεῖν ἀλλὰ πιεῖν, ὦ βέλτιστε, μᾶλλον
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 283.3γ λέγων· «ὦ φίλε, δεῦρο. δείπνησον ὧδέ μοι». ὁ δὲ προσελθὼν καὶ ἰδὼν τὸν μέγαν
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 283.3γ ἵστατο καὶ διελογίζετο· «βαβαί, πόση μοι χαρὰ ἄρτι ἐφάνη. ἐξαπίνης γάρ με αὕτη
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 286.1 ὁ ἵππος ἐβόα· «οἴμοι τῷ παναθλίῳ. τί μοι συνέβη τῷ ταλαιπώρῳ; μὴ θελήσας γὰρ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 301.1 ἐγώ, κύριέ μου, οὐκ οἶδα, πόθεν μοι ἐπέρχεται τὸ χασμᾶσθαι οὕτως, ἢ διὰ τὰς
