Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "φύσει"
- ΑΙΣΧΙΝ 3.11 στεφανούντων παρὰ τοὺς νόμους οἱ μὲν φύσει μέτριοί εἰσιν, εἰ δή τις ἐστὶ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.168 ὑμῶν λογιοῦμαι ἃ δεῖ ὑπάρξαι ἐν τῇ φύσει τῷ δημοτικῷ ἀνδρὶ καὶ σώφρονι, καὶ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.218 ἀλλ᾽ οὐκ ἀναγκαζόμενος ὑπὸ τῆς ἐν τῇ φύσει δαπάνης. Σὺ δ᾽ οἶμαι λαβὼν μὲν
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 50.1 οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ φύσει πονηροί, κἂν φύσιν ἀλλάξωσι, τὸν γοῦν τρόπον οὐ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 157.1 οὕτω πολλάκις καὶ οἱ φύσει χρηστοί, ὅταν ὑπό τινων ὡς φαῦλοι διαβάλλωνται, κατ᾽
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 159.1 ὁ λόγος δηλοῖ, ὅτι οἱ φύσει πονηροί, κἂν χρηστότητα ἐπαγγέλλωνται, οὐ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 175.1 ὁ λόγος δηλοῖ, ὅτι οἱ φύσει πονηροί, κἂν τὰ μάλιστα κολάζωνται, τὸν τρόπον οὐ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 178.1 ἀλλὰ τοὺς ἀνέμους. ἐγὼ μὲν γὰρ φύσει τοιαύτη εἰμί, ὁποίαν καὶ νῦν με ὁρᾷς· οἱ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 182.1 ὡς οὐ δύναται αὐτὴν ἀπολῦσαι —φύσει γὰρ πᾶσι πολεμεῖ πτηνοῖς—, ἔφησεν αὐτὴ μὴ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 275.1 ἐκφέρομαι». | ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι τοὺς φύσει δειλοὺς οὐδεμία παραίνεσις ῥώννυσιν.
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1094b ὥστε δοκεῖν νόμῳ μόνον εἶναι, φύσει δὲ μή. τοιαύτην δέ τινα πλάνην ἔχει καὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1096a δὲ καθ᾽ αὑτὸ καὶ ἡ οὐσία πρότερον τῇ φύσει τοῦ πρός τι (παραφυάδι γὰρ τοῦτ᾽
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1097b τοῖς φίλοις καὶ πολίταις, ἐπειδὴ φύσει πολιτικὸν ὁ ἄνθρωπος. τούτων δὲ ληπτέος
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1099a πολλοῖς τὰ ἡδέα μάχεται διὰ τὸ μὴ φύσει τοιαῦτ᾽ εἶναι, τοῖς δὲ φιλοκάλοις ἐστὶν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1099a τοῖς δὲ φιλοκάλοις ἐστὶν ἡδέα τὰ φύσει ἡδέα· τοιαῦται δ᾽ αἱ κατ᾽ ἀρετὴν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1103a δῆλον ὅτι οὐδεμία τῶν ἠθικῶν ἀρετῶν φύσει ἡμῖν ἐγγίνεται· οὐθὲν γὰρ τῶν φύσει
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1103a φύσει ἡμῖν ἐγγίνεται· οὐθὲν γὰρ τῶν φύσει ὄντων ἄλλως ἐθίζεται, οἷον ὁ λίθος
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1103a ὄντων ἄλλως ἐθίζεται, οἷον ὁ λίθος φύσει κάτω φερόμενος οὐκ ἂν ἐθισθείη ἄνω
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1103a ἄλλως ἂν ἐθισθείη. οὔτ᾽ ἄρα φύσει οὔτε παρὰ φύσιν ἐγγίνονται αἱ ἀρεταί, ἀλλὰ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1103a δὲ διὰ τοῦ ἔθους. ἔτι ὅσα μὲν φύσει ἡμῖν παραγίνεται, τὰς δυνάμεις τούτων
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1106a οὔτε ψεγόμεθα· ἔτι δυνατοὶ μέν ἐσμεν φύσει,ἀγαθοὶ δὲ ἢ κακοὶ οὐ γινόμεθα φύσει·
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1106a φύσει, ἀγαθοὶ δὲ ἢ κακοὶ οὐ γινόμεθα φύσει·εἴπομεν δὲ περὶ τούτου πρότερον. εἰ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1112a γινομένων, εἴτ᾽ ἐξ ἀνάγκης εἴτε καὶ φύσει ἢ διά τινα αἰτίαν ἄλλην, οἷον τροπῶν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1113a ἀγαθὸν βουλητὸν λέγουσι μὴ εἶναι φύσει βουλητόν, ἀλλ᾽ ἑκάστῳ τὸ δοκοῦν· ἄλλο δ᾽
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1114a οὐθεὶς γὰρ ἂν ὀνειδίσειε τυφλῷ φύσει ἢ ἐκ νόσου ἢ ἐκ πληγῆς, ἀλλὰ μᾶλλον
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1114b τῷ ἀγαθῷ καὶ τῷ κακῷ, τὸ τέλος φύσει ἢ ὁπωσδήποτε φαίνεται καὶ κεῖται, τὰ δὲ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1114b ὁπωσδήποτε. εἴτε δὴ τὸ τέλος μὴ φύσει ἑκάστῳ φαίνεται οἱονδήποτε, ἀλλά τι καὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1133a τοῦτο τοὔνομα ἔχει νόμισμα, ὅτι οὐ φύσει ἀλλὰ νόμῳ ἐστί, καὶ ἐφ᾽ ἡμῖν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1134b εἶναι πάντα τοιαῦτα, ὅτι τὸ μὲν φύσει ἀκίνητον καὶ πανταχοῦ τὴν αὐτὴν ἔχει
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1134b παρ᾽ ἡμῖν δ᾽ ἔστι μέν τι καὶ φύσει,κινητὸν μέντοι πᾶν, ἀλλ᾽ ὅμως ἐστὶ τὸ μὲν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1134b μέντοι πᾶν, ἀλλ᾽ ὅμως ἐστὶ τὸ μὲν φύσει τὸ δ᾽ οὐ φύσει. ποῖον δὲ φύσει τῶν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1134b ἀλλ᾽ ὅμως ἐστὶ τὸ μὲν φύσει τὸ δ᾽ οὐ φύσει.ποῖον δὲ φύσει τῶν ἐνδεχομένων καὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1134b μὲν φύσει τὸ δ᾽ οὐ φύσει. ποῖον δὲ φύσει τῶν ἐνδεχομένων καὶ ἄλλως ἔχειν, καὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1134b τῶν ἄλλων ὁ αὐτὸς ἁρμόσει διορισμός· φύσει γὰρ ἡ δεξιὰ κρείττων, καίτοι
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1135a τὸ δίκαιον· ἄδικον μὲν γάρ ἐστι τῇ φύσει ἢ τάξει· αὐτὸ δὲ τοῦτο, ὅταν πραχθῇ,
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1135a ἢ βίᾳ, ἀκούσιον. πολλὰ γὰρ καὶ τῶν φύσει ὑπαρχόντων εἰδότες
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1137b νόμῳ οὐδ᾽ ἐν τῷ νομοθέτῃ ἀλλ᾽ ἐν τῇ φύσει τοῦ πράγματός ἐστιν· εὐθὺς γὰρ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1141b ἐπιστήμη καὶ νοῦς τῶν τιμιωτάτων τῇ φύσει.διὸ Ἀναξαγόραν καὶ Θαλῆν καὶ τοὺς
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1143b καὶ φυσικὰ δοκεῖ εἶναι ταῦτα, καὶ φύσει σοφὸς μὲν οὐδείς, γνώμην δ᾽ ἔχειν καὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1144b γὰρ δοκεῖ ἕκαστα τῶν ἠθῶν ὑπάρχειν φύσει πως· καὶ γὰρ δίκαιοι καὶ σωφρονικοὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1148a καὶ σπουδαίων (τῶν γὰρ ἡδέων ἔνια φύσει αἱρετά), τὰ δ᾽ ἐναντία τούτων, τὰ δὲ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1148a λόγον ἢ κρατοῦνται ἢ διώκουσι τῶν φύσει τι καλῶν καὶ ἀγαθῶν, οἷον οἱ περὶ τιμὴν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1148b ταῦτ᾽ ἐστὶ διὰ τὸ εἰρημένον, ὅτι φύσει τῶν αἱρετῶν ἕκαστόν ἐστι δι᾽ αὑτό,
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1148b Ἐπεὶ δ᾽ ἐστὶν ἔνια μὲν ἡδέα φύσει,καὶ τούτων τὰ μὲν ἁπλῶς τὰ δὲ κατὰ γένη καὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1148b τοῖς ἄρρεσιν· τοῖς μὲν γὰρ φύσει τοῖς δ᾽ ἐξ ἔθους συμβαίνουσιν, οἷον τοῖς
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1149a αἳ δὲ νοσηματώδεις εἰσίν· ὁ μὲν γὰρ φύσει τοιοῦτος οἷος δεδιέναι πάντα, κἂν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1152a τοῦτο καὶ τὸ ἔθος χαλεπόν, ὅτι τῇ φύσει ἔοικεν, ὥσπερ καὶ Εὔηνος λέγει
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1153a καὶ πικροῖς χαίρουσιν, ὧν οὐδὲν οὔτε φύσει ἡδὺ οὔθ᾽ ἁπλῶς ἡδύ. ὥστ᾽ οὐδ᾽
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1153b ἂν φαῖεν, ἀλλὰ τὴν αὐτήν· πάντα γὰρ φύσει ἔχει τι θεῖον. ἀλλ᾽ εἰλήφασι τὴν τοῦ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1154b οὐκ ἔχουσιν ὑπερβολήν· αὗται δὲ τῶν φύσει ἡδέων καὶ μὴ κατὰ συμβεβηκός. λέγω δὲ
